Beste Beatrix
Als Autonoom en fel gekant tegen het koninklijke huis hebben wij vaak kritiek op het gebrek aan moderniteit van de monarchie met haar erfopvolging. Toch hebben we uw werk altijd op haar waarde weten te schatten. We leefden mee met de tenenkrommende teksten die u bij diverse aangelegenheden heeft moeten voorlezen, waarbij u probeerde al uw ziel en zaligheid daar in te leggen. We leefden mee op de momenten dat we wisten dat het u aan het hart ging, niet met de rode pen een streep door de tekst te kunnen halen. Het ging ons ook aan het hart dat u met uw kwaliteiten niet de mogelijkheid had zelf uw teksten te schrijven, componeren en van flair te voorzien.
Toch, Beatrix, waren wij geschokt van uw toespraak tijdens het banket met de Russische president Poetin op dinsdag 1 november 2005. Geschokt omdat we meer van u hadden verwacht. We hadden u hoger in geschat, hoger geacht. Dat de gladjakkers uit Kabinet en Kamer zulke teksten schrijven verbaasd ons niets en dat u dat moet voorlezen daarin leven wij met u mee. Maar dat u op het moment van voorlezen niet even uw gevoel liet spreken stak ons. Waar was de flair die zo kenmerkend was voor uw wijlen echtgenoot Claus, waar was de passie die u kon uiten met een Clausiaanse stropdassen truck. Waar was de compassie met allen die lijden en geleden hebben, wij verbazen ons.