Behalve op de particuliere markt kunnen verzekeraars actief zijn op de zakelijke markt (verzekeringen voor bedrijfsleven en overheid), de financile markt (verzekeraars als beleggers) en de schademarkt. In de loop der jaren werden verzekeraars uit concurrentie-overwegingen gedwongen in te springen in de behoefte aan nieuwe verzekeringsvormen. Door concessies te doen aan de beschikbaarheid, de verkrijgbaarheid en de betaalbaarheid ontstond meer ruimte in het totaal aan verzekeringsmogelijkheden (zie hierna). Expansie werd ook gezocht in het versoepelen van het acceptatiebeleid waardoor meer mensen in de gelegenheid werden gesteld verzekeringsovereenkomsten aan te gaan. Tegelijkertijd werd de vraag naar de verzekerbaarheid relevant: ondanks de vlucht die het aanbod van verzekeringen nam, werd de vraag naar het vastleggen van grenzen actueel. Bepaalde onverwachte gebeurtenissen blijken onverzekerbaar. Dat komt in de eerste plaats doordat niet voor alle verzekeringsbehoeften verzekeringen worden aangeboden (beschikbaarheid). In de tweede plaats stellen verzekeraars bepaalde verzekeringen niet of slechts onder beperkende voorwaarden ter beschikking aan een kleine groep mensen (verkrijgbaarheid). Tenslotte zijn sommige verzekeringsvormen voor bepaalde groepen niet betaalbaar door de hoge premiestelling (betaalbaarheid) (Welwezen, 1995, p. 6). De mate van onverzekerbaarheid wordt benvloed door de mogelijkheid het risico in te schatten dat door het afsluiten van een verzekering wordt ondervangen (Faure, 1995, p. 24). Volgens de verzekeringsbranche wordt als gevolg van veranderingen in de maatschappij zoals individualisering, de voortschrijdende wetenschap (en informatie-technologie), vergrijzing en toenemende criminaliteit onverzekerbaarheid een optie waarmee ter dege rekening moet worden gehouden. De vraag naar wat nog wel en wat niet meer verzekerbaar is, staat in schril contrast met de toegenomen toegankelijkheid van verzekeringen voor mensen uit alle lagen van de bevolking.
Onder invloed van deze beide ontwikkelingen is het risico dat de verzekeraar loopt in het overnemen van de schade als gevolg van toekomstige onzekere gebeurtenissen, in de loop der jaren toegenomen.