In dit hoofdstuk zijn de drie verschijningsvormen van witwassen besproken aan de hand van voorbeelden ontleend aan opsporingsonderzoeken. Op de vraag hoe vaak witwassen voorkomt en welke bedragen hiermee zijn gemoeid, kan geen gefundeerd antwoord worden gegeven. De beschreven technieken van witwassen, die er - populair uitgedrukt - in essentie op neer komen dat het misdaadgeld de schijn krijgt van eerlijk geleend of eerlijk verdiend geld, vinden niet in een maatschappelijk vacum plaats. Misdaadgeld is voor criminele groepen pas interessant, wanneer het binnen de legale economie vrij besteedbaar is. Om dit doel te bereiken worden banken, adviseurs en legale markten ingeschakeld. Twee van deze markten worden in dit hoofdstuk beschreven, de effectenhandel en de onroerend-goedmarkt. In deze voorbeelden wordt duidelijk hoe zeer intermediaire personen (commissionairs, onroerend-goedexploitanten) en rechtsfiguren (economische eigendom, buitenlandse rechtspersonen) instrumenteel zijn in het wegsluizen van misdaadgeld in de legale economie.