In 1993 gingen 136 transportondernemingen failliet, waarvan de overgrote meerderheid (120) internationaal actief was. Het aantal bedrijven dat in 1993 op de fles ging was daarmee bijna verdubbeld ten opzichte van het voorgaande jaar; toen werd slechts over zeventig ondernemingen het faillissement uitgesproken (TLN, 1994 en NIWO, 1994). In 1994 gingen er minder bedrijven failliet dan in het voorgaande jaar: in totaal 118. Dat is 1,2 % van alle transportbedrijven. Het CBS geeft faillissementscijfers over langere termijn, maar telt alle bedrijven in het transport, de opslag en het wegvervoer bij elkaar op. Duidelijk is dat het aantal faillissementen stabiel was tussen 1985 en 1990, maar vanaf 1991 ineens snel toeneemt (CBS, 1994). Het grootste aantal falende bedrijven bevindt zich onder de kleinere en middelgrote ondernemingen. Ruim vijftig procent van de faillissementen kwam in 1994 voor rekening van bedrijven met n tot vijf wagens: hier vielen 10 procent meer failliet-verklaringen dan in het voorgaande jaar. De ondernemingen met zes tot tien voertuigen tekenden voor 25 procent van het totale aantal faillissementen. Ruim driekwart van alle faillissementen viel dus in de groep van kleine ondernemers (tot tien wagens). Achttien procent van alle faillissementen viel ten deel aan de middelgrote bedrijven - met elf tot twintig voertuigen (TLN, 1995). Slechts weinig grote bedrijven (met meer dan twintig wagens) kregen de strop; zes procent van het totaal aantal faillissementen kwam voor hun rekening. Het ging hier bovendien alleen om internationaal rijdende grote bedrijven; in het binnenlands vervoer sneuvelde vorig jaar geen enkel groot bedrijf (NIWO, 1994). TLN signaleert dat veel gefailleerde bedrijven alweer snel een nieuwe onderneming opzetten, met dezelfde bestuurders. Er worden geen cijfers genoemd van dit aantal. De organisatie spreekt het vermoeden uit dat het faillissement voor velen een gemakkelijke wijze van schuldsanering is (Nota TLN, 1994).