11.3 Landbouwfraude

Veel landbouwprodukten genieten bescherming binnen de EU. Omdat ze buiten de EU goedkoper zijn, moet er over de invoer van deze produkten een heffing worden betaald. Deze heffing hoeft niet te worden betaald over goederen die alleen maar door de EU reizen, maar niet op deze markt komen. Met deze produkten wordt vaak gerommeld met het land van bestemming. Een voorbeeld: Er worden in Polen runderen aangekocht met als officile bestemming Algerije. Ze vertrekken onder T1-status richting Spanje, alwaar ze per schip verder vervoerd moeten worden. Omdat ze alleen maar door de EU reizen, hoeft de landbouwheffing op runderen niet te worden betaald. In werkelijkheid worden ze al in Duitsland uitgeladen, gekeurd, gewogen en geoormerkt. De koeien reizen als Duitse runderen verder naar Frankrijk onder T2-status. Voor vervoer tussen twee bestemmingen binnen de EU hoeft immers geen belasting te worden afgedragen. In Frankrijk worden de koeien geslacht en vervolgens worden de biefstukken naar een land buiten de EG verkocht en vangt de verkoper belasting-restitutie. Er is nu op drie manieren fraude gepleegd: 1) de landbouwheffing is ontdoken (in dit geval voor 6 miljoen gulden)

2) er is zwart geld geproduceerd
3) er is ten onrechte subsidie-geld gend.
Wanneer gesubsidieerde landbouwprodukten worden uitgevoerd naar een bestemming buiten de EU, wordt dit beloond met een belasting-restitutie. Vooral voor landbouwprodukten waarvan in de EU een overschot bestaat, wordt bij uitvoer veel geld betaald. Suiker is zo'n produkt. Een voorbeeld: wederom wordt een fictief bestemmingsland op de documenten aangegeven, buiten de EU, terwijl het produkt gewoon op de Europese markt blijft. Ten onrechte wordt dus subsidiegeld opgestreken. Soms gaat het produkt niet eens het produktieland uit, maar wordt de suiker ter plekke vernietigd of verdwijnt in een illegale stokerij.


vorige         volgende         inhoudsopgave en zoeken