Er is een sterk onderscheid naar de kleine en de grote handel. Pas wanneer het om tonnen hash of meer dan duizend kilo harddrugs gaat, spreekt men van grote handel. De kleine partijen worden gereden door individuele chauffeurs, eigen rijders of kleine transporteurs (en natuurlijk nog kleinere partijen in personenauto's of campers met gemiddeld 10-100 kilo). De grotere partijen vereisen een uitgebreide organisatie: er moet een zeer hoog bedrag worden opgebracht als betaling en er moeten mensen voor het transport, de opslag en de distributie worden gecharterd. Een grote smokkelaar vertelt dat hij een ploeg van 15 tot 20 man had, waarvan een aantal tot de vaste kerngroep behoorden en een aantal oproepbaar waren.
In de jaren tachtig vervulden volgens een gesprekspartner de Nederlanders een leidinggevende rol in de
drugstransporten vanuit Libanon en Pakistan. Ook waren er in Nederland wonende Libanezen en Pakistani
betrokken, maar niet hoog in de rangorde. Vanuit verschillende bronnen vernemen we dat Marokkanen steeds
meer de baas worden in de drugshandel vanuit Marokko; zowel Marokkanen die in Nederland wonen, als
Marokkanen in Marokko. Vergelijk ook het allochtonenrapport. Nederlanders in de drugssmokkel vanuit Marokko
vervullen meestal alleen de rol van transporteur. De import-procedure staat vaak los van de distributie naar de
detailhandel of de doorvoer. Volgens een politiebron rijden de vrachtwagens met smokkelwaar in Nederland
meestal naar gehuurde loodsen, waar vanuit het spul in kleinere partijen via gehuurde bestelbusjes verder
gaat. Onderweg naar Nederland hebben sommige goed georganiseerde groepen steunpunten in de
verschillende landen, aldus een goed ingevoerde gesprekspartner. De meer georganiseerde smokkelaars
gebruiken vaak ingenieuze methoden en middelen. Zo vertelt een grote smokkelaar dat zijn groep in Spanje
honderd hectare grond rond de baai had gekocht, waarin een mijngang was gemaakt. Wanneer de boten met
drugs de kust bereikten, werden ze met behulp van lieren en een treinstel de tunnelgang ingevoerd.
Het geld dat met smokkel verdiend wordt, wordt enerzijds gebruikt voor de handel zelf en anderzijds
genvesteerd in legale bedrijven met het doel die ondernemingen te gebruiken voor smokkeldoeleinden. Zo
vertelt de gesprekspartner uit de smokkelwereld dat hij gebruik maakte van een constructiefabriek om
vrachtwagens om te bouwen en drugs in op te slaan. Het personeel van dit bedrijf wist van niets, want de
fabriek werd alleen buiten normale werkuren voor smokkeldoeleinden gebruikt. De eigenaar gebruikte een deel
van zijn extra verdiensten voor investering in het eigen bedrijf.