Deze methodiek van witwassen kan worden toegepast in de gevallen dat men de beschikking heeft over activa die moeilijk objectief waardeerbaar zijn, zoals kan voorkomen bij onroerend goed, antiek en kunst. Door een lucratieve verkoop van dit soort activa voor te wenden aan een schijnbaar onafhankelijke derde, kan een crimineel op schijnbaar legale wijze in het bezit komen van zijn misdaadgeld.
Het principe spreekt eigenlijk voor zichzelf. A koopt onroerend goed van B voor 2,5 miljoen gulden, doch officieel wordt de verkoopprijs op 2 miljoen gesteld, de rest wordt zwart uitbetaald aan B (B zit derhalve met 5 ton zwart geld).
Vervolgens verkoopt A voor hetzelfde bedrag aan C door, maar nu wordt het gehele bedrag in de koopakte genoemd. Hierdoor maakt A kunstmatig een winst van 5 ton. Hij heeft anders gezegd 5 ton misdaadgeld een schijnbaar legale herkomst gegeven.
A heeft een wit en een zwart vermogen. Met beide vermogensbestanddelen waagt hij zich in de effectenhandel, met twee gescheiden rekeningen. Op de ene rekening is het witte vermogen geplaatst, op de andere het zwarte vermogen dat via allerlei constructies van A is afgeschermd. Verlies wordt afgeboekt van de zwarte rekening, de winst wordt op de andere rekening bijgeschreven.
Het lucratieve karakter van transacties kan worden gefingeerd door eerst de officile aankoopprijs te verlagen, met het oog op het naderhand realiseren van een ogenschijnlijk rele waardestijging. Een voorbeeld ter illustratie. Koper en verkoper komen voor de aankoop van onroerend goed een totale koopsom overeen van circa 17 miljoen gulden. De koopprijs dient gedeeltelijk in natura (dat wil zeggen: dure auto's) te worden voldaan. Tijdens de onderhandelingen wordt de koopsom aan beide zijden met 1 miljoen gulden verlaagd. Het pand wordt gewaardeerd op circa 16 miljoen gulden en de waarde van de inbreng in natura wordt ook met 1 miljoen teruggeschroefd. De koper is van plan het pand weer door te verkopen.