Wanneer we in dit besluit terugkeren naar de reden waarom dit hoofdstuk werd geschreven - is er in het Wallen-gebied sprake van (economische) machtsposities die (mede) via drugsgelden zijn verworven -, dan kan worden gesteld dat dit beslist een valabele reden was om nader onderzoek naar de toedracht van de problemen in het Wallen-gebied te doen. Met nadruk schrijven we nader onderzoek omdat elkeen die ook maar enigermate weet wat er allemaal in dit gebied gaande is, beseft dat meer onderzoek zal moeten worden verricht om daar een grondig inzicht in te kunnen krijgen. Maar het inzicht dat ons onderzoek heeft opgeleverd, volstaat ruimschoots om te kunnen stellen dat wat eerder al - voor de stad in haar geheel - met betrekking tot de horeca werd geconstateerd, zich op en rondom de Wallen in een nog veel geconcentreerdere vorm voordoet, namelijk dat criminele figuren en groepen hier, dankzij hun illegaal opgebouwde vermogens, een groot deel van de (economische) macht in handen hebben gekregen, zodoende de jure et de facto tot op zekere hoogte kunnen uitmaken wie er verder nog welke (illegale en/of legale) activiteiten kunnen ontplooien en uiteindelijk dus ook in hoge mate de graad van publieke (wan-)orde in dit gebied bepalen. Met andere woorden: op grond van hun machtspositie regisseren de betrokken ondernemers/ondernemingen niet alleen voor een belangrijk stuk het economische leven in de buurt, maar markeren zij ook de grenzen waarbinnen bestuur en politie nog vrijelijk kunnen handelen. Terecht roept dit alles bij menigeen de vraag op of de laatste jaren op de Wallen niet de omgekeerde wereld is geschapen. En in de mate dat dit inderdaad het geval is, kan worden gezegd dat hier - ook zonder dat er sprake is van wijdverspreide politiek-bestuurlijke corruptie, enzovoort - momenteel een situatie bestaat die in elk geval in economisch opzicht veel gemeen heeft met toestanden die in landen als Itali en de Verenigde Staten voor brandhaarden van georganiseerde criminaliteit worden gehouden. En ook nu weer een situatie die niet is gecreerd door buitenlandse en/of allochtone misdaadgroepen, maar hoofdzakelijk door sleutelfiguren uit de Hollandse netwerken van Amsterdam, gewoon Amsterdammers dus. Misschien is hierin ook een belangrijk deel van de verklaring gelegen voor het merkwaardige feit dat deze verregaande criminalisering van de Wallen heeft plaatsgevonden zonder dat de lokale overheid hiertegen in het geweer is gekomen. Heeft zij zich in de voorbije jaren niet altijd laten (mis)leiden door de gedachte dat georganiseerde criminaliteit een verschijnsel is uit verre landen, bedreven door aanhangers van sinistere genootschappen, dat ook hier in de stad het best door een militaire politiemacht kan worden bestreden?