Chauffeurs zijn over het algemeen laag opgeleid. Bijna zeventig procent van alle chauffeurs heeft een LBO-opleiding of lager; ruim twintig procent doorliep alleen de lagere school (Nota TLN, 1994). Een bevestiging van het stereotype dat wil dat deze jongens op school meer uit het raam naar vrachtauto's zaten te kijken, dan in hun boeken. Het is ook een echte mannencultuur; het aantal vrouwen in het chauffeursbedrijf groeit weliswaar, maar bedroeg in 1991 nog maar vier procent (Nota TLN, 1994). Op de baas wordt heel wat afgescholden. De snelheidsbegrenzer en tachograafschijven zijn zeer impopulair, want die perken de vrijheid van handelen in: het aantal stops, de gemiddelde snelheid en het precieze aantal gereden en geruste uren zijn na de rit door de baas precies te controleren. Nog verder gaat de satelliet-controle die een groeiend aantal internationale transportondernemingen heeft: via schotelverbinding kan de ondernemer op ieder tijdstip zien waar zijn chauffeurs zich bevinden. Volgens een genterviewde transporteur wilden zijn chauffeurs in eerste instantie niets weten van deze nieuwe controlemogelijkheid, maar willen ze nu niet meer zonder. Vooral op overval-gevoelige landen biedt de directe communicatiemogelijkheid een gevoel van veiligheid.
De chauffeurs denken dat ze zelf meer winst uit hun werk kunnen slepen. Zij kennen de sluipwegen, de juiste manier om snel door de douane heen te komen en de adresjes waar een extra vrachtje valt te versieren. Voor de baas nemen ze deze extra moeite niet, maar wel als het om het eigen brood gaat. Daarom willen veel chauffeurs in loondienst graag eigen baas worden, iets wat onder de vernieuwde wetgeving gemakkelijk te realiseren is.
In de praktijk valt het ondernemerschap de chauffeur heel vaak tegen en eindigt niet zelden in een faillissement. De eigen wagen blijft op papier toch van de bank, de vrachtwagendealer of de oude baas. De druk van de maandelijkse afbetaling is zwaar. De creatieve kostprijsberekening die de meeste chauffeurs hanteren blijkt onhoudbaar: de kosten voor het eigen loon zijn sterk uitgekleed, waardoor er - na betaling van alle premies - veel te weinig overblijft om van te leven.