Een aantal jaren geleden is een lid van de Koninklijke Marechaussee op Schiphol door de rechter veroordeeld voor het feit dat hij zelf in diensttijd en in vrije avonden op parkeerplaatsen bij het vliegveld op zoek ging naar gestolen auto's en die zelf meldde aan verzekeringsmaatschappijen om het terugvindloon te innen. In Nederland wordt in het geruchtencircuit wel vaker gesuggereerd dat menig politie-agent daarmee extra inkomsten verwerft, al dan niet met hulp van vrienden en kennissen. Gegevens daarover bestaan er niet. Mocht dit het geval zijn dan moeten die ambtenaren bij verzekeringsmaatschappijen bekend zijn. Maar deze informatie wordt door de verzekeringsmaatschappijen gekoesterd als bedrijfsgeheim. In ieder geval kan worden vastgesteld dat verzekeringsmaatschappijen bepaalde vormen van corruptie in de hand werken wanneer zij buiten de officile kanalen om opsporingsambtenaren zouden betalen voor hun tips. Een even sterk geruchtencircuit bestaat er over keurmeesters van keuringsstations van de RDW die betalingen zouden ontvangen om gestolen en omgekatte auto's goed te keuren. Er bestaan echter geen concrete bewijzen van dergelijke corruptie. Zij zijn wel een kwetsbare schakel in de levering van gestolen auto's aan de legale branche.
Er zijn geen berichten (geruchten of zaken) dat criminele groepen ambtenaren betalen om opsporingsmeldingen tegen te gaan. Dat ligt anders in het buitenland waar in vele publikaties over corruptiepraktijken van douaniers, grenspolitie en andere opsporingsambtenaren wordt gerept (Sieben en Bgel, 1993; Steinke, 1993; Gozodecka, 1994).