In ons onderzoek hebben wij passief en actief verhalen van mensen verzameld. In totaal zijn dat er rond de 500 geworden en nog steeds bellen en schrijven mensen ons hun ervaringen. Is dit veel? In het licht van het aantal boetes dat in het kader van de Wet op de Uitgebreide Identificatieplicht wordt uitgeschreven, zo rond de 100.000, is 500 weinig. Wij kunnen dan ook geen harde conclusies trekken. De verhalen die in deze krant zijn opgenomen zijn exemplarisch voor de klachten die mensen bij ons hebben gemeld. In de loop van ons onderzoek kwamen wij tot de conclusie dat er wel veel mensen worden bekeurd, maar dat betrekkelijk weinig mensen klagen. Veel mensen weigeren wel hun boete te betalen en laten de zaak voor de rechter komen. Bij een dubbele bekeuring is het duidelijk dat er een overtreding is begaan waarvoor een burger wordt aangehouden. Op het moment dat je door rood licht fietst en wordt aangehouden is de kans groot dat je tegen twee boetes aanloopt als je geen legitimatie bij je hebt of wilt tonen.
Eigenrichting in de oorlog tegen de ‘terreur
In de zogenaamde oorlog tegen het terrorisme zijn de missers allang geen uitzondering meer. Precisie bombardementen die burgers doden, willekeurige arrestaties, ‘verdwijningen’ en andere praktijken die doen denken aan de donkere dagen in Latijns Amerika maken stelselmatig deel uit van deze ‘oorlog’. Alles in dienst van het grotere goed, de bescherming van de Westerse heilstaat. Wie is er echter nog veilig. Het verhaal van Khaled el-Masri toont aan dat medewerkers van inlichtingendiensten en leger kunnen opereren met medeweten van hun superieuren. Vervolging en straf zullen ze niet snel oplopen. Het slachtoffer Khaled el-Masri, een Duits Staatsburger, wordt dubbel gestraft.
De rechtzaak die in België loopt tegen elf vermeende leiders en leden van de Turkse organisatie DHKP-C (Devrimci Halk Kurtuluş Partisi/Cephesi, Revolutionaire Partij voor de Bevrijding van het Volk – Front), is binnenkort aan zijn tiende jaar toe. Vier van de beklaagden zijn in de afgelopen jaren vrijgesproken, voor de zeven anderen is het proces helemaal opnieuw begonnen op 13 september 2007. Van de zeven verdachten zijn er vier aanwezig op de zittingen.
Nederlandse desinteresse in eigen veiligheidswaanzin
Daar was ie plotseling de ‘afluisterwet’ van de Verenigde Staten of de uitbreiding van die wet. De koppen in kranten en de uitspraken in
radioprogramma’s waren niet misselijk. “E-mails vallen VS vanzelf in de schoot; Om eerlijk te zijn ging het debat niet over privacy van buitenlanders” is in Trouw te lezen. Het Algemeen Dagblad gaat een stap verder “Amerikaanse spionage begint de spuigaten uit te lopen – VS maken met nieuwe wet afluisteren gemakkelijker”. Het is begin augustus 2007 en het Amerikaanse Congres staat op het punt om met reces te gaan. President Bush kan echter niet langer wachten en wil een wetswijziging doorvoeren. De oorlog tegen het terrorisme vraagt om ferm optreden en dat is George Bush toevertrouwd. Enkele dagen later is de storm over deze wet overgewaaid.
Het zal niemand ontgaan zijn, maar het NCTB (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding) heeft weer een nieuwe reclame campagne. ‘In Nederland werken steeds meer mensen samen om te voorkomen dat iemand terroristische ideeën krijgt’, luidt de tekst van de advertentie. ‘Veel mensen in onze maatschappij kunnen iets doen én doen dat ook’ gaat de tekst verder. Hier een voorbeeld van ijverige burgers die iets doen en behoren tot de schare fans van het NCTB.
In de opsomming van de arrestaties in het kader van terrorismebestrijding in Nederland (gepubliceerd in juli 2006) vermelden wij een arrestatie in Utrecht. Hier volgt een verslag van de arrestatie aan de hand van getuigen en verdachten.
Op 9 maart 2006 worden twee jongens gearresteerd in Utrecht. Zij worden verdacht van het voorbereiden van een terroristische aanslag. Over de telefoon en in de kroeg hadden ze zitten grappen over al Qaida, afdeling Ubbergen. De volgende dag worden ze wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. Een jongen in de kroeg heeft waarschijnlijk de beide mannen aangegeven.
In Nieuw Zeeland zijn diverse actiegroepen geïnfiltreerd door mensen die voor een commercieel inlichtingen bedrijf werkten. Het gaat om de Save Happy Valley groep, de Wellington Animal Rights Network en de Peace Action Wellington. Save Happy Valley is een actiegroep door middel van actiekampen, blokkades, picketlines en andere geweldloze acties tegen de aanleg van een kolenmijn in Happy Valley 25 kilometer ten noord oosten van Westport, Nieuw Zeeland protesteert. De mijn is een project van Solid Energy, het staatsmijnbouwbedrijf, het grootste mijnbouwbedrijf in Nieuw Zeeland dat vooral kolen delft voor de export naar China, India en Japan. De Wellington Animal Rights Network is een netwerk van dierenrechten activisten die protesteren tegen de bio-industrie, bont productie en ander dierenleed in Wellington. Een van de bedrijven die regelmatig op de korrel wordt genomen is het bedrijf NZ Biotech Industry, dat biotechnologie in Nieuw Zeeland promoot. Peace Action Wellington is een vredesactiegroep in de stad Wellington.
A brief history of the car bomb door Mike Davis
Uitgeverij Verso
Veel literatuur over terrorisme en terrorismebestrijding is uiterst serieus. Mike Davis heeft een boek geschreven dat serieus is, maar een duidelijke ondertoon heeft. Een relativerende en kritische ondertoon ten aanzien van de Westerse cultuur. Op 29 oktober 2007 blies een man zich op tussen Irakese rekruten voor het leger in de Irakese stad Baquba. De man was op de fiets aangekomen. Typisch een voorbeeld dat Davis in zijn boek zou vermelden. Buda’s Wagon is een alternatief geschiedenisboek. Davis beschrijft de ontwikkeling van de autobom van 1920 tot 2006.