A brief history of the car bomb door Mike Davis
Uitgeverij Verso

Veel literatuur over terrorisme en terrorismebestrijding is uiterst serieus. Mike Davis heeft een boek geschreven dat serieus is, maar een duidelijke ondertoon heeft. Een relativerende en kritische ondertoon ten aanzien van de Westerse cultuur. Op 29 oktober 2007 blies een man zich op tussen Irakese rekruten voor het leger in de Irakese stad Baquba. De man was op de fiets aangekomen. Typisch een voorbeeld dat Davis in zijn boek zou vermelden. Buda’s Wagon is een alternatief geschiedenisboek. Davis beschrijft de ontwikkeling van de autobom van 1920 tot 2006.

Is dit veel? In het licht van het aantal boetes dat in het kader van de Wet op de Uitgebreide Identificatieplicht wordt uitgeschreven, zo rond de 100.000, is 500 weinig. Wij kunnen dan ook geen harde conclusies trekken. De verhalen die in deze krant zijn opgenomen zijn exemplarisch voor de klachten die mensen bij ons hebben gemeld. In de loop van ons onderzoek kwamen wij tot de conclusie dat er wel veel mensen worden bekeurd, maar dat betrekkelijk weinig mensen klagen. Veel mensen weigeren wel hun boete te betalen en laten de zaak voor de rechter komen. Bij een dubbele bekeuring is het duidelijk dat er een overtreding is begaan waarvoor een burger wordt aangehouden. Op het moment dat je door rood licht fietst en wordt aangehouden is de kans groot dat je tegen twee boetes aanloopt als je geen legitimatie bij je hebt of wilt tonen.

De verhalen van mensen die wij ontvingen geven echter de indruk dat er ook gebruik wordt gemaakt van de wet als daar geen aanleiding toe is. Maar is dit te controleren? Nee! Staat er in de administratie van de politie: ‘Maandag, op het plein enkele jongeren (Marokkaanse afkomst) die op een bankje voor een middelbare school in Amsterdam zaten gevraagd zich te legitimeren’. Nee! Om meer zicht op de uitvoering te krijgen hebben wij op verschillende manieren geprobeerd cijfers boven tafel te krijgen.

lees meer

Persbericht Identificatieplichtkrant
Ruim 40.000 identiteitscontroles in 2005 en 2006 in Nederland
Niets te verbergen….

In de periode 2005 en 2006 heeft Buro Jansen & Janssen onderzoek gedaan naar de uitvoering van de Wet op de Uitgebreide Identificatieplicht (WUID). Tijdens het onderzoek zijn er verhalen van mensen verzameld, vragen in diverse gemeenteraden gesteld en is er met behulp van de Wet Openbaarheid van Bestuur informatie van politie en justitie boven tafel gehaald.

lees meer

overzichten, cijfers, feitcodes en andere statistieken

– TRIAS resultaten 2005 2006 alleen proces-verbalen identificatieplicht

– Gegevens CJIB (alleen D517 geen dubbele bekeuringen)

– Gegevens CJIB (TRIAS bekeuringen en D517 (dubbele bekeuringen))

– Gegevens CJIB (Mulder bekeuringen en D517 (dubbele bekeuringen))

– Overzicht staande houdingen verdachten politie regio Haaglanden

lees meer

01 inhoudsopgave
02 Vier jaar toezicht op de AIVD
03 Je hoeft het niet op te geven aan de belasting
04 Het Verdrag van Prüm
05 De mist van aanslagen
06 Oproep
07 Donateurs gezocht!

Irene Michiels van Kessenich-Hoogendam blikt terug

Ruim vier jaar werkt oud–rechter Irene Michiels van Kessenich-Hoogendam nu als voorzitter van de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten. (CTIVD). Vanuit een strategisch gelegen kantoor, halverwege het Binnenhof en het hoofdkantoor van de AIVD, volgen de leden van de CTIVD de inlichtingendiensten op de voet. Irene Michiels wordt bijgestaan door historicus Cees Fasseur en oud hoofdcommissaris B. Lutken. Vijf juridische onderzoekers zorgen voor een inmiddels flinke stroom toezichtrapporten.
Deze zomer interviewden we Irene Michiels. Hoe kijkt zij terug op vier jaar toezicht op de inlichtingendiensten. Is zij tevreden, kan het beter, of moeten er dingen anders? Een blik in de keuken van het toezicht op de inlichtingendiensten.
lees meer

Een benaderingen door de inlichtingendienst in Arnhem

”Of ze hem een keer mochten bellen? Om erger te voorkomen. Ze willen alleen de ‘rotte appels’ eruit halen. Zij willen alleen de linkse scène in kaart brengen. Degene die extreem fanatiek zijn en geweld gebruiken.” Martijn* kreeg één voor één foto’s te zien. Ze vroegen namen, maar reageerden niet als Martijn een voornaam noemde. Over de gezichten die hij niet herkende vroegen ze of hij achter de namen van de betrokkenen kon komen. Bij verschillende mensen vroegen ze Martijn om een persoonsbeschrijving. “wat voor iemand is dat?” vroeg ‘John’** dan. “Je moet niet denken dat wij de ‘goede’ willen pakken,” voegde hij er aan toe. Na een korte sessie achter in de auto drukten de twee agenten Martijn 100 euro in de hand. “Je hoeft het niet op te geven aan de belasting,” voegde ‘John’ de oudere agent die het woord voerde er aan toe. Martijn was gevraagd om na het in kaart brengen van de ‘krakers’ van het Fort Pannerden een carrière te beginnen als agent in de kringen van dierenrechtenactivisten. Martijn bedankte, voelde zich al bezwaard dat hij van een klein aantal mensen de voornaam had genoemd. Enkele dagen later belde ‘John’ voor een nieuwe afspraak. Maar Martijn vertelde dat hij er mee op hield. lees meer

Zachte politie-informatie gaat de grens over

Vlak voor het zomerreces stemde de Tweede Kamer vrijwel unaniem in met het Verdrag van Prüm, dat de grensoverschrijdende politiesamenwerking in Europa naar een hoger plan moet tillen. Minister Hirsch Ballin oogstte vrijwel alleen lof voor het baanbrekende verdrag. Maar is er inderdaad reden tot applaus en bloemen? lees meer

Terroristische aanslagen zeggen vaak meer over inlichtingen,- en veiligheidsdiensten, de politiek en de media dan over de terroristen zelf. De ‘spin’ die volgt op een aanslag of een mislukte aanslag plaatst de daad in een bepaald politiek kader. Zo ook na de recente ‘mislukte aanslagen in London en Glasgow. Het NRC kopte op 30 juni “Londen ontsnapt aan bloedige aanslag ‘Een ernstige en blijvende’ dreiging”. Maar, pas als de mist is opgetrokken en de aandacht is verslapt, komen de kale feiten aan het licht, zo blijkt uit onderzoek naar eerdere aanslagen in London, Madrid en Parijs. De feiten over die aanslagen zijn verontrustend en zouden moeten leiden tot een kritische blik en een dosis scepsis van de media ten opzichte van de door de overheid gepresenteerde feiten. lees meer

Buro Jansen & Janssen zoekt vrijwilligers die mee willen helpen een krant over de uitvoering van de identificatieplicht te verspreiden. Over ongeveer twee weken zal deze krant in een oplage van 100.000 exemplaren verschijnen. Wie wil de krant in een stad, dorp of wijk verspreiden? Mail ons dan even op: info@burojansen.nl

Thema identificatieplicht

Sympathie voor het werk van Buro Jansen & Janssen? Wordt dan nu donateur.
Buro Jansen & Janssen heeft hard donateurs nodig om de komende recessie te overleven. Voor het doen van onderzoek is Buro Jansen & Janssen volledig afhankelijk van giften en subsidies.
Stort gul: € 10,- , € 25,- € 50,- of meer per maand op:
Giro: 603904
tnv Stichting Res Publica te Amsterdam
Bij storing van € 50,- of meer krijg je een origineel Jansen & Janssen T-shirt opgestuurd!

Irene Michiels van Kessenich-Hoogendam blikt terug.
Ruim vier jaar werkt oud–rechter Irene Michiels van Kessenich-Hoogendam nu als voorzitter van de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten. (CTIVD). Vanuit een strategisch gelegen kantoor, halverwege het Binnenhof en het hoofdkantoor van de AIVD, volgen de leden van de CTIVD de inlichtingendiensten op de voet. Irene Michiels wordt bijgestaan door historicus Cees Fasseur en oud hoofdcommissaris B. Lutken. Vijf juridische onderzoekers zorgen voor een inmiddels flinke stroom toezichtrapporten.
Deze zomer interviewden we Irene Michiels. Hoe kijkt zij terug op vier jaar toezicht op de inlichtingendiensten. Is zij tevreden, kan het beter, of moeten er dingen anders? Een blik in de keuken van het toezicht op de inlichtingendiensten.

Een benaderingen door de inlichtingendienst in Arnhem

”Of ze hem een keer mochten bellen? Om erger te voorkomen. Ze willen alleen de ‘rotte appels’ eruit halen. Zij willen alleen de linkse scène in kaart brengen. Degene die extreem fanatiek zijn en geweld gebruiken.” Martijn* kreeg één voor één foto’s te zien. Ze vroegen namen, maar reageerden niet als Martijn een voornaam noemde. Over de gezichten die hij niet herkende vroegen ze of hij achter de namen van de betrokkenen kon komen. Bij verschillende mensen vroegen ze Martijn om een persoonsbeschrijving. “wat voor iemand is dat?” vroeg ‘John’** dan. “Je moet niet denken dat wij de ‘goede’ willen pakken,” voegde hij er aan toe. Na een korte sessie achter in de auto drukten de twee agenten Martijn 100 euro in de hand. “Je hoeft het niet op te geven aan de belasting,” voegde ‘John’ de oudere agent die het woord voerde er aan toe. Martijn was gevraagd om na het in kaart brengen van de ‘krakers’ van het Fort Pannerden een carrière te beginnen als agent in de kringen van dierenrechtenactivisten. Martijn bedankte, voelde zich al bezwaard dat hij van een klein aantal mensen de voornaam had genoemd. Enkele dagen later belde ‘John’ voor een nieuwe afspraak. Maar Martijn vertelde dat hij er mee op hield.

Zachte politie-informatie gaat de grens over.
Vlak voor het zomerreces stemde de Tweede Kamer vrijwel unaniem in met het Verdrag van Prüm, dat de grensoverschrijdende politiesamenwerking in Europa naar een hoger plan moet tillen. Minister Hirsch Ballin oogstte vrijwel alleen lof voor het baanbrekende verdrag. Maar is er inderdaad reden tot applaus en bloemen?

Terroristische aanslagen zeggen vaak meer over inlichtingen,- en veiligheidsdiensten, de politiek en de media dan over de terroristen zelf. De ‘spin’ die volgt op een aanslag of een mislukte aanslag plaatst de daad in een bepaald politiek kader. Zo ook na de recente ‘mislukte aanslagen in London en Glasgow. Het NRC kopte op 30 juni “Londen ontsnapt aan bloedige aanslag ‘Een ernstige en blijvende’ dreiging”. Maar, pas als de mist is opgetrokken en de aandacht is verslapt, komen de kale feiten aan het licht, zo blijkt uit onderzoek naar eerdere aanslagen in London, Madrid en Parijs. De feiten over die aanslagen zijn verontrustend en zouden moeten leiden tot een kritische blik en een dosis scepsis van de media ten opzichte van de door de overheid gepresenteerde feiten.