Precies aan het begin van mijn vaste postroute.
“Hoi Obed! Ken je me nog?”
Graaft in geheugen, ik ben nou een keer slecht met gezichten onthouden.
“Bert! van de politie!”
“Eeeeh oh ja, denk ik.”
“We hebben toen nog koffie gedronken in het hotel.”
“Oh die politie.”
De herinneringen komen terug.
lees meer
Toen ik betrokken was bij de organisatie van Rock Against Racism dat plaatsvond in maart van dit jaar werd ik benaderd door, wat ik toen nog dacht, de reguliere politie. Ze belden over dat ze aanwijzingen hadden dat extreemrechts op het festival af zou komen. Tof op zich zo’n waarschuwing en de informatie bleek ook nog te kloppen want er kwam een handjevol van dat extreemrechtse spul op het evenement af. Dat ze geen uniform aanhadden en alleen hun voornaam noemden was wel wat vreemd.
Ik schrijf deze tekst omdat mij iets is overkomen wat iedereen die politiek actief is of was, kan overkomen: benaderd worden door de AIVD. De laatste maanden waren een vriendin en een kennis benaderd, toch was de gedachte niet bij me opgekomen dat het mij zou gebeuren. Dus toen het zover was, stond ik mooi met mijn mond vol tanden. Bovendien merkte ik hoe slim en manipulatief ze zijn. Ik vond het helemaal niet zo makkelijk om hiermee om te gaan. Ik heb dit dus zo eerlijk mogelijk geschreven, om je een idee te geven hoe het kan lopen en hoe het voelt als de AIVD het eens bij jou komt proberen.
lees meer
Afgelopen zomer werd ‘Carlijn’, fotografe in opleiding, door de RID Amstelland benaderd met de vraag of zij voor hen foto’s wilde maken van linkse activisten. Carlijn weigerde resoluut, maar hield een naar gevoel over van het huisbezoek.
Op maandag 23 juli 2012 was ‘Carlijn’ naarstig bezig met haar studie, toen er rond half drie bij haar aan werd gebeld. “Politie!” Carlijn woont in een Amsterdamse buurt waar regelmatig wat voorvalt, zodat ze niet verbaasd was dat de politie aan haar deur stond. Ze ging er vanuit dat het een voorval in de straat betrof en dacht dat de politie bezig was met een buurtonderzoek.
Wie organiseren acties tegen de doorstart van vliegveld Twente, op welke wijze en met wie? Een agent van de Regionale Inlichtingendienst benadert met dit soort vragen actievoerders, en spreekt met ze af.
Grote infrastructurele projecten gaan gepaard met een stevig publiek debat. Of het nu om de Betuwelijn, de uitbreiding van Schiphol, de overlast van de AWACS in Schinveld, vuilverbranding in Harlingen of de doorstart van vliegveld Twente gaat, burgers krijgen zelden of nooit gelijk. Het parlement, provinciale bestuurders en gemeenten lijken hogere doelen na te streven, maar die zijn meestal niet gericht op het welzijn van de lokale bevolking.
Eerder dit jaar werd activist Harold benaderd door een medewerker van de AIVD. Die wilde van hem weten of hij bereid was informant te worden, een ‘nieuwe’ strategie van de geheime dienst.
“Binnen de organisatie hebben we besloten minder te infiltreren, maar meer mensen te werven die ons kunnen vertellen wat mensen en organisaties van plan zijn. We willen iedere twee of drie maanden een gesprek voeren met deze geworven mensen. We noemen ze informanten. Dat is ons nieuwe beleid.”
Thijs de Hond is echt, of zijn pasje van het ministerie van Binnenlandse Zaken en de AIVD lijken echt. Hij zei ook echt dat de AIVD minder wil infiltreren en meer wil benaderen, wees dus gewaarschuwd. Dat je er niets over mag zeggen, is bekend. Harold werd op het hart gedrukt niemand over hun ontmoeting in te lichten. Het woord ‘geheim’ van de geheime dienst is per slot ook erg mysterieus.
Je bent een kraker of liever gezegd je woont in een kraakpand. Je staat netjes de media te woord over het pand waar je in woont. Gewoon omdat het je huis is, maar ook omdat het pand een cultuurhistorische waarde heeft. Je bent niet heel actief in de kraakbeweging, je woont prettig en je pand wordt wel eens gebruikt door actiegroepen. Niets crimineels, niets vreemds of verdachts, maar toch zul je er rekening mee moeten houden dat de politie je gaat lastig vallen. Dat overkwam Evert in Utrecht.
Aetzel was een actieve kraker en stadsdromer. Kraken is er niet alleen vanwege woningnood, maar ook voor de stedelijke ontwikkeling. Verstikking van die ontwikkeling leidt tot een langzame wurging van de stad, is de analyse van Aetzel. Als actieve bewoner van Rotterdam zet hij zich in voor een leefbare stad en hij woonde ook een tijd lang in een kraakpand. Het kraakverbod mocht niet ongemerkt worden ingevoerd en Aetzel organiseerde een petitie tegen het verbod.
Aetzel was een actieve kraker en stadsdromer. Kraken is er niet alleen vanwege woningnood, maar ook voor de stedelijke ontwikkeling. Verstikking van die ontwikkeling leidt tot een langzame wurging van de stad, is de analyse van Aetzel. Als actieve bewoner van Rotterdam zet hij zich in voor een leefbare stad en hij woonde ook een tijd lang in een kraakpand. Het kraakverbod mocht niet ongemerkt worden ingevoerd en Aetzel organiseerde een petitie tegen het verbod.
‘Tijdens het college nog een gezellig gesprek gehad met Eric en vervolgens net de bus gehaald naar huis. Dromerig staarde ik naar buiten over de polder. Ik werd opgeschrikt door het getril van mijn mobiel in mijn jaszak. Het nummer herkende ik niet, maar nam toch op. “Met de geheime dienst,” klonk het aan de andere kant van de lijn. Ik schrok helemaal wakker. Wat, waarom ik, in korte tijd schoten er allerlei gedachten door mijn hoofd. De mannenstem vroeg of hij met mij kon afspreken. Ik wist niet wat ik moest zeggen en zei dat ik hem zou bellen als ik thuis was. De rest van de busreis voelde ik de spanning toenemen, wat moest ik doen? Ik belde een vriend om te overleggen wat te doen. Ik heb niets te verbergen, prentte ik mezelf in, maar waarom wil die geheim agent dan een afspraak met mij?’