11 maart 2004. In de ochtendspits ontploft een aantal bommen in treinen op weg naar Madrid. 191 onschuldige mensen laten het leven, 1900 mensen raken gewond. De Spaanse premier Aznar probeert tegen alle aanwijzingen in de schuld in de schoenen te schuiven van de Baskische afscheidingsbeweging ETA. Aznar hoopt zo de verkiezingen te winnen, die drie dagen later plaatsvinden.
Sinds enige tijd is er een discussie over de terrorisme berichtgeving in de media. Die berichtgeving zou te sensationeel zijn en daarom de daders een platform bieden. Aanslagen zouden van de voorpagina moeten worden verbannen. De media consument zou al dat negatieve nieuws niet aan kunnen. Het vreemde is dat de meeste aanslagen in de wereld de belangrijkste rubrieken niet eens halen. Als een aanslag in Westerse wereld plaatsvindt dan prijkt het op de voorpagina. Aanslagen en incidenten met veel slachtoffers in andere delen van de wereld bereiken die zelden. Nu kun je zeggen eigen nieuws eerst, maar als het merendeel van het slechte nieuws al de kolommen van de media niet haalt waarom dan ook de aanslagen op onze stoep verbannen. De media verworden dan helemaal tot Duckbodes met lifestyle en politiek entertainment.
De Groep IJzerman belicht geheime politieoperaties en infiltratie in de roerige jaren ’60 te Amsterdam. Het boek behelst echter geen onderzoeksverslag, het is eerder een exercitie om postuum de status van de Groep nog verder omhoog te krikken.
Guus Meershoek schreef een boek over de Groep IJzerman, zoals de agenten genoemd werden die eind jaren ’60 drie jaar lang undercover actief waren binnen linkse organisaties in Amsterdam. Nu kan iedereen natuurlijk een aantal mensen interviewen en daar een boek aan wijden. Vraag is echter of een docent aan de de faculteit Safety Governance at the department Management and Governance van de Universiteit van Twente dat ook zomaar vrijblijvend kan doen.