1 November 2005. De internationale trein uit Duitsland komt piepend en krakend tot stilstand, vlak voor Amsterdam Centraal Station. Twee uur lang staat de trein stil. Een stroomstoring, wordt omgeroepen. Na twee uur gaan eindelijk de deuren open en verlaten de reizigers rustig de trein.
Voor twee van hen wacht echter een onaangename verrassing: een arrestatieteam slaat hen in de boeien. ’s Avonds ziet heel Nederland op de televisie hoe twee mannen in traditionele kledij geboeid en geblinddoekt worden afgevoerd. Bij de politie was de melding binnengekomen dat de twee zich verdacht gedroegen en misschien wel bommen in hun tassen hadden.
‘Wat in de media is verschenen klopt domweg niet,’ constateert Aboe Soelaiman, woordvoerder van de twee mannen. De mannen zouden zich met hun tassen en rugzakken een half uur in de WC van de trein hebben verschanst. Uit een uitgebreid feitenrelaas dat de twee opstelde, blijkt daar niets van te kloppen. Ze maakten alleen afzonderlijk gebruik van de WC om zich ritueel te wassen voor het gebed. Hun bagage bleef gewoon in de bagagerekken liggen. Ze kunnen zich ook geen argwanende blikken van medereizigers herinneren. Twee moslims die de WC gebruiken. Is dat al reden om een internationale trein te stoppen en een arrestatieteam in te zetten?
De politie mag mensen alleen arresteren als er een redelijk vermoeden is dat er een strafbaar feit is gepleegd of gepleegd gaat worden. ‘Misschien zijn er wel mensen die denken dat toiletbezoek door een moslim altijd tot doel heeft een bom te plaatsen,’ zegt Soelaiman. ‘Of dat praktiserende moslims per definitie terroristen zijn. Maar door dat soort puur subjectieve zaken mag de politie zich niet laten leiden. Het dragen van een Islamitisch gewaad is niet strafbaar. Naar de WC gaan ook niet. We komen zo in een situatie waarin elke moslim in een traditioneel gewaad die bagage bij zich heeft of van de WC gebruik gemaakt, verdacht is.’
De beide mannen werden op het politiebureau verhoord. Wat vind je van Mohammed B, wilde de agenten onder meer weten. ‘Ik vraag me af of een doorsnee Nederlander ook gevraagd zou worden wat hij van Mohammed B vindt,’ verzucht Soelaiman. ‘Of wat ze van Volkert van der G vinden. Dat zijn pijnlijke en vernederende vragen.’ Na een paar uur mochten de mannen van de politie gaan. Zonder excuses voor de onterechte arrestatie. Wat nu precies de reden voor de politie was om beide mannen te arresteren blijft in nevelen gehuld.
Inmiddels heeft een gesprek met de politie plaatsgevonden. Excuses zijn nog steeds niet gemaakt. Bij een vergelijkbare melding zou de politie weer precies hetzelfde optreden, werd hen gemeld. ‘Dat valt me zwaar tegen,’ zegt Soelaiman. ‘Ik had verwacht dat de politie volwassener was. Het is triest dat ze zo diep zijn gezakt. Waar moet het met dit land heen als mensen puur en alleen op basis van hun uiterlijk worden opgepakt? Bovendien jaagt dit soort gebeurtenissen de bevolking alleen maar angst aan. Daarom treden we ook naar buiten, om te laten zien dat die angst nergens voor nodig is.’
De beide mannen laten het er niet bij zitten. Ze willen excuses voor de arrestatie en de behandeling op het politiebureau. Desnoods stappen ze naar de rechter om de waarheid op tafel te krijgen. ‘We gaan door tot het einde,’ zegt Soelaiman. ‘Is Nederland nog wel een rechtsstaat waar elk individu als gelijke wordt gezien, met gelijke vrijheden en rechten?