Stel je voor, je loopt op een koude winterochtend naar de giromaat om geld te pinnen, maar je rekening blijkt geblokkeerd te zijn. Is je loon niet overgemaakt? Is er wat mis met je pinpas? Na tal van telefoontjes met de bank, komt uiteindelijk het hoge woord eruit: je bankrekening is geblokkeerd op bevel van de Verenigde Naties of de Europese Unie. Waarom? Je wordt ervan verdacht terroristen met geld te ondersteunen. Dat moet een foutje zijn, denk je. Misschien heeft iemand een rekeningnummer per ongeluk verwisseld, of is er een naam verkeerd gespeld. Na nog meer telefoontjes krijg je echter te horen dat het geen vergissing is. Je wordt er inderdaad van verdacht terroristen met geld te ondersteunen en je naam staat op de terreurlijst. Hoe komen de autoriteiten daar bij? Informatie van inlichtingendiensten. Kun je die informatie inzien om te kijken hoe ze aan die beschuldiging zijn gekomen? Nee. Informatie van inlichtingendiensten is geheim.
Dan maar naar de rechter, denk je. Als je ervan wordt beschuldigd terroristen te ondersteunen, zou een onafhankelijke rechter toch moeten kunnen bepalen of die beschuldiging terecht is. Dat is immers ook zo als je ervan wordt verdacht iets te hebben gestolen. Maar als het om terrorisme gaat, blijken die spelregels plotseling niet meer te gelden. Het is niet mogelijk de hulp van een onafhankelijke rechter in te roepen. Je bankrekening blijft geblokkeerd en je moet maar zien hoe je verder aan je geld komt.
Wie bepaalt eigenlijk wanneer en waarom je op zo’n terreurlijst van de Verenigde Naties of de Europese Unie komt? Dat zijn de regeringen, op basis van informatie van geheime diensten. De meeste geheime informatie is afkomstig van de Amerikanen. Maken inlichtingendiensten dan geen fouten? Moet een onafhankelijk rechter dat niet kunnen controleren? Nee, vindt minister Donner van Justitie. De terreurlijsten worden ‘heel zorgvuldig’ samengesteld en dat moeten we maar geloven. De Nederlandse stichting Al Aqsa heeft de wrange vruchten van deze aanpak al mogen proeven. Op basis van geheim inlichtingenmateriaal werd de tegoeden van de stichting bevroren.
Minister Donner wil zelfs een stap verder gaan. Organisaties die op de terreurlijst staan, worden in Nederland verboden. Ook daar mag geen rechter over oordelen. Minister Donner vindt ook hier dat we hem maar moeten vertrouwen. Het geld van mensen blokkeren en hun organisaties verbieden zonder dat er een rechter aan te pas komt lijkt meer iets van een dictatuur te zijn. Toch gebeurt het in Nederland. In de strijd tegen terrorisme gelden de normale spelregels van een rechtsstaat blijkbaar niet meer.