• Buro Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, de overheid in Nederland en Europa kritisch volgt. Een grond-rechten kollektief dat al 30 jaar publiceert over uitbreiding van repressieve wetgeving, publiek-private samenwerking, bevoegdheden, overheids-optreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.
  • Publicaties

  • Migratie

  • Politieklachten

  • Observant #25, april 2004

    Spaanse inlichtingendienst blundert
    Terrorismebestrijding in teken van incidentenpolitiek
    Door
    Wil van der Schans en Rick van Amersfoort

    Ravage #5 van 9 april 2004

    Het opsporingsonderzoek naar de verdachten van de aanslagen in Madrid verloopt voortvarend. Er zijn zoveel sporen achtergelaten door de daders dat het merendeel vand e verdachten inmiddels achter slot en grendel zit. Opmerkelijk is dat een deel van de arrestanten al langere tijd door de inlichtingendiensten in de gaten werd gehouden. Op 11 maart vond de aanslag. Twee dagen later arresteerde de Spaanse politie vijf mannen; Jamal Z., Mohammed El Hadi C., Mohammed B., Vinay K. en Suresh K. De arrestaties volgden na de vondst van een mobiele telefoon die werd gevonden bij een niet ontplofte bom. Deze telefoon leidde naar de winkel waar Jamal Z. werkt. Jamal Z. is voor zowel de Spaanse geheime dienst als die van de Europese Unie en Noord‑Afrika geen onbekende. Hij wordt door de Marokkaanse autoriteiten al sinds 1993 in verband gebracht met radicale islamitische groeperingen als The Group of Islamic Combatants of Morocco, Eternal Lions en the Moroccan Combatants, waarvan de namen van de leden onder Europese politiediensten circuleren. Ook zou Jamal Z. contacten hebben onderhouden met de mensen die de zelfmoordaanslagen in de Marokkaanse stad Casablanca hebben gepleegd. Deze aanslagen worden toegeschreven aan Salafija al‑Djihadia, een groepering die niet op de lijst van terroristische organisaties van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken voorkomt. Jamal Z. zou ook contacten hebben onderhouden met Mohamed F., een van de spirituele leiders van Salafija al‑Djihadia.


    Verplicht DNA afstaan na veroordeling
    Door Erik Timmerman

    Ravage #7 van 30 april 2004

    Het wordt binnenkort mogelijk om van iedereen die veroordeeld wordt voor een delict waar een maximumstraf van vier jaar of langer op staat, DNA af te nemen en op te slaan. Een meerderheid van het Nederlandse parlement stemde kortgeleden in met een wetsvoorstel van minister Donner (Justitie).

     


    Politieklachten.nl

    Begin dit jaar stopte het onafhankelijke Amsterdamse Klachtenburo Politieoptreden haar activiteiten. Om de informatie over het indienen van klachten tegen de politie toegankelijk te houden hebben wij van Buro Jansen & Janssen de website Politieklachten.nl geopend, gevuld met informatie van het voormalige Klachtenburo.
    Op de site wordt uitgelegd hoe je een klacht in kunt dienen tegen de politie, worden een aantal nuttige adressen vermeld en staat de klachtenregeling vermeld. Ook kun je via de site direct online een klacht indienen bij de Amsterdamse politie.

     


     

    Geen woorden …….. Maar daden!
    Hebben de europarlementariërs gedaan wat ze beloofd hebben, de afgelopen 5 jaar?

    Als u op 10 juni gaat stemmen voor het Europees Parlement, wilt u wel weten waar u voor kiest. U kunt hiervoor verkiezingsprogramma’s voor de komende verkiezingen bestuderen, maar is het niet veel interessanter om te kijken naar wat de Nederlandse partijen in de afgelopen vijf jaar hebben waargemaakt van hun beloften? Op deze website staat een overzicht van deze verkiezingsbeloften uit 1999 en van de zaken die daarvan zijn gerealiseerd. Onafhankelijke beoordelaars geven hierover hun mening. Voor Thema 2 beoordeelden Wil van der Schans en Jelle van Buuren de verkiezingsbeloften.

    Thema 2. Pas op voor de Hond!
    De Europese Unie bouwt aan een ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid, waarin de Europese burger wordt beschermd tegen internationale criminaliteit, overal in de EU toegang heeft tot de rechter en erop kan vertrouwen dat de grondrechten worden geëerbiedigd.
    De bevoegdheden van een organisatie als Europol (Europese aanpak van misdaad) en de democratische controle daarop waren in het Europees Parlement onderwerp van discussie. Daarnaast is de organisatie Eurojust opgericht om de justitiële samenwerking tussen EU-lidstaten te verbeteren. Wat zijn de standpunten van de verschillende partijen op deze terreinen en waar hebben de partijen in het Parlement voor gepleit?
    Verder komt binnen dit thema de ontwikkeling van een Europees asiel- en migratiebeleid aan de orde, een onderwerp waarover de meningen verdeeld zijn en waarover verhitte discussies worden gevoerd. Wat zijn de rechten van asielzoekers en vluchtelingen binnen de EU en moeten over dit soort zaken eigenlijk wel Europese afspraken worden gemaakt?
    GeenWoorden.nl is onderdeel van de website www.ep-monitor.nl van het Instituut voor Publiek en Politiek (IPP), waar sinds mei 2002 het stemgedrag van de Nederlandse europarlementariërs wordt gevolgd.


     

    Regels inzake de verwerking van politiegegevens (Wet politiegegevens )

    Wetsvoorstel (pdf)
    Memorie van Toelichting (pdf)

    Nieuw wetsvoorstel dat momenteel ter advisering is rondgestuurd naar oa Openbaar Ministerie, Orde van Advocaten en het College Bescherming Persoonsgegevens. Volgens de minister leveren ” de huidige wettelijke mogelijkheden voor het verwerken van persoonsgegevens door de politie in toenemende mate knelpunten op. In de eerste plaats is er voor de dagelijkse uitvoering van de politietaak behoefte aan ruimere mogelijkheden tot het verwerken van gegevens over personen die (nog) niet als verdachte zijn aangemerkt. De huidige verwerkingstermijn van vier maanden blijkt in de praktijk erg kort voor de dagelijkse uitvoering van de politietaak. In de tweede plaats blijkt in de praktijk dat de verwerking van gegevens, ook betreffende onverdachte personen, noodzakelijk kan zijn om zicht te verkrijgen op maatschappelijke problemen die samenhangen met criminaliteit en dat de systematiek van de huidige wet daar onvoldoende op is toegesneden. Bepaalde maatschappelijke problemen van ernstige aard vergen een meer permanente gegevensverwerking. Hierbij kan gedacht worden aan de verwerking van gegevens die relevant kunnen zijn voor het inzicht in terroristische activiteiten. In de derde plaats kunnen gegevens die door de politie voor een bepaald doel zijn verzameld slechts beperkt worden gebruikt voor andere doeleinden binnen de politietaak. Dit belemmert soms de goede taakuitoefening. In de praktijk bestaat er een behoefte om in bepaalde gevallen gegevens over onverdachte personen uit een bepaald onderzoek te kunnen gebruiken in andere onderzoeken. In de vierde plaats is er in de praktijk een toegenomen behoefte om gegevens te kunnen ve rstrekken aan instanties waarmee de politie samenwerkt. Het huidige gesloten verstrekkingenregime is hierop onvoldoende toegesneden.”


    Hoge Raad : Cameratoezicht tastte persoonlijke levenssfeer niet aan
    20-04-2004

    De Hoge Raad heeft op 20 april 2004 het cassatieberoep van een verdachte die in september 2000 graffiti had aangebracht op objecten op de Nieuwe Binnenweg te Rotterdam verworpen. Het bewijs tegen de verdachte bestond uit opnamen van de camera’s die in het kader van het cameratoezicht te Rotterdam de strafbare feiten registreerden.
    De Hoge Raad is het eens met het oordeel van het Hof ‘s-Gravenhage in deze zaak dat de persoonlijke levenssfeer van de verdachte niet is aangetast omdat de waarneming met behulp van de camera geen betrekking had op een situatie ” waarin de verdachte mocht verwachten onbevangen zichzelf te kunnen zijn”.
    De Hoge Raad voegt daar nog aan toe dat de opvatting dat een ontoereikende wettelijke basis van het cameratoezicht op zich al zou betekenen dat de waarneming een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de verdachte oplevert, onjuist is.


    Rapport tussen-evaluatie preventief fouilleren
    Justitie.nl

    Rapport van de ministers van Justitie en van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, tussen-evaluatie aan inzake de toepassing van en de ervaringen met het instrument preventief fouilleren over de periode september 2002 tot september 2003.
    De tussenevaluatie is onderverdeeld in een beschrijvend deel en een analyse.
    De beschrijvende fase ziet op het in kaart brengen van de doelstelling, de regelgeving, de toepassing van en de ervaringen met preventief fouilleren.
    De analyse bestaat uit het vergelijken van de toepassing van en de ervaringen met het instrument preventief fouilleren in de zeven gemeenten Rotterdam,Amsterdam, Utrecht, Den Helder, Haarlemmermeer, Heerlen en Maastricht.Voor deze gemeenten is gekozen omdat daar in de onderzochte periode preventieve fouilleeracties zijn gehouden. Hiertoe zijn interviews gehouden met lokale vertegenwoordigers van politie, openbaar ministerie, en het bestuur.
    Uit de tussen-evaluatie kan worden vastgesteld dat de voorwaarden waaronder preventief fouilleren wordt toegepast in de zeven onderzochte gemeenten op de meeste punten verschillen. De ervaringen in de verschillende gemeenten leveren zowel overeenkomsten als verschillen op. Definitieve conclusies kunnen uit de onderhavige tussen-evaluatie nog niet worden getrokken.


    “Empty Promises:”
    Diplomatic Assurances No Safeguard against Torture

    Human Rights Watch

    Governments around the world have legitimate security concerns in the face of violent terrorist attacks. Some governments, however, are returning alleged terrorist or national security suspects to countries where they are at risk of torture or ill-treatment.1 Governments have justified such acts by relying on diplomatic assurances—formal guarantees from the government in the country of return that a person will not be subjected to torture upon return.2 States secure diplomatic assurances in advance of return and claim that by doing so, they comply with the absolute prohibition in international law against returning a person—no matter what his or her alleged crime or status—to a place where he or she would be at risk of torture or ill-treatment. Some states appear to be returning people based on diplomatic assurances with the knowledge that torture will be used upon return to extract information and confessions regarding terrorist activities and associations.3 Governments sometimes also engage in post-return monitoring of persons they transfer, implying that such monitoring is an additional safeguard against torture.