Van nieuwsblog.burojansen.nl

The NSA has been covertly implanting interception tools in US servers heading overseas – even though the US government has warned against using Chinese technology for the same reasons, says Glenn Greenwald, in an extract from his new book about the Snowden affair, No Place to Hide
For years, the US government loudly warned the world that Chinese routers and other internet devices pose a “threat” because they are built with backdoor surveillance functionality that gives the Chinese government the ability to spy on anyone using them. Yet what the NSA’s documents show is that Americans have been engaged in precisely the activity that the US accused the Chinese of doing.
Tell us what you think: Star-rate and review this book
The drumbeat of American accusations against Chinese internet device manufacturers was unrelenting. In 2012, for example, a report from the House Intelligence Committee, headed by Mike Rogers, claimed that Huawei and ZTE, the top two Chinese telecommunications equipment companies, “may be violating United States laws” and have “not followed United States legal obligations or international standards of business behaviour”. The committee recommended that “the United States should view with suspicion the continued penetration of the US telecommunications market by Chinese telecommunications companies”.
The Rogers committee voiced fears that the two companies were enabling Chinese state surveillance, although it acknowledged that it had obtained no actual evidence that the firms had implanted their routers and other systems with surveillance devices. Nonetheless, it cited the failure of those companies to cooperate and urged US firms to avoid purchasing their products: “Private-sector entities in the United States are strongly encouraged to consider the long-term security risks associated with doing business with either ZTE or Huawei for equipment or services. US network providers and systems developers are strongly encouraged to seek other vendors for their projects. Based on available classified and unclassified information, Huawei and ZTE cannot be trusted to be free of foreign state influence and thus pose a security threat to the United States and to our systems.”
The constant accusations became such a burden that Ren Zhengfei, the 69-year-old founder and CEO of Huawei, announced in November 2013 that the company was abandoning the US market. As Foreign Policy reported, Zhengfei told a French newspaper: “‘If Huawei gets in the middle of US-China relations,’ and causes problems, ‘it’s not worth it’.”
But while American companies were being warned away from supposedly untrustworthy Chinese routers, foreign organisations would have been well advised to beware of American-made ones. A June 2010 report from the head of the NSA’s Access and Target Development department is shockingly explicit. The NSA routinely receives – or intercepts – routers, servers and other computer network devices being exported from the US before they are delivered to the international customers.
The agency then implants backdoor surveillance tools, repackages the devices with a factory seal and sends them on. The NSA thus gains access to entire networks and all their users. The document gleefully observes that some “SIGINT tradecraft … is very hands-on (literally!)”.
Eventually, the implanted device connects back to the NSA. The report continues: “In one recent case, after several months a beacon implanted through supply-chain interdiction called back to the NSA covert infrastructure. This call back provided us access to further exploit the device and survey the network.”
It is quite possible that Chinese firms are implanting surveillance mechanisms in their network devices. But the US is certainly doing the same.
Warning the world about Chinese surveillance could have been one of the motives behind the US government’s claims that Chinese devices cannot be trusted. But an equally important motive seems to have been preventing Chinese devices from supplanting American-made ones, which would have limited the NSA’s own reach. In other words, Chinese routers and servers represent not only economic competition but also surveillance competition.
The Guardian, Monday 12 May 2014 22.39 BST
Find this story at 12 May 2014
© 2014 Guardian News and Media Limited or its affiliated companies. All rights reserved.

01 inhoudsopgave
02 G4S: Media, privatisering en burger- en mensenrechten
03 Media smullen van G4S ‘terreurexpert’
04 The United Nations and G4S
05 Dangerous Partnership & Contracting Insecurity
06 Overheidstaken G4S in strijd met duurzaamheidsbeleid
07 Met de billen bloot op facebook
08 FB inlichtingendienst
09 Google zoekt met je mee…
10 AIVD benadert IT’er om hackers-informatie
11 Van bemiddelaar tot doelwit AIVD
12 Boekrecensie: The Way of the Knife
13 migratie-beleid.nl
14 Grensgevangenen
15 donateurs gezocht

Hier is de nieuwe Observant van Buro Jansen & Janssen. Om de twee maanden lukt nog niet, maar is nog steeds het streven. In dit nummer aandacht voor G4S, het grootste beveiligingsbedrijf van de wereld. Het motto van het bedrijf is ‘Securing your world’, maar is dat wel zo en hoe kritisch gaan de media en de overheid met het bedrijf om? Daarnaast Facebook (FB) als inlichtingendienst en als profiling center. Opnieuw benaderingen, een nieuwe website, een recensie, een oud boek en nog veel meer. Wilt u dat Jansen & Janssen de komende jaren onderzoek blijft doen naar politie, justitie en inlichtingendiensten, steun ons dan.

Wordt donateur of vraag familie, vrienden en bekenden donateur te worden. Bankrekening N56INGB00006039 04 (ING 603904 BIC: INGBNL2A) ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam. Res Publica is de stichting van Jansen & Janssen.

Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie en justitie, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het dan ons, info@burojansen.nl.

Al 30 jaar diepgravend, kritisch en doortastend burgerrechten onderzoek. Buro Jansen & Janssen gewoon inhoud.

Heel langzaam sluipt de privatisering de beveiligingswereld in. Veiligheid lijkt te worden geïnterpreteerd als een allesomvattend concept. Beveiligingsfirma G4S draagt dit totale concept van veiligheid uit en dringt zo door tot in de haarvaten van de samenleving.

In enkele landen om ons heen verloopt het proces van beveiligingsontwikkeling nog wat sneller, maar over de gehele linie is duidelijk dat privatisering de veiligheid langzaam overneemt. Niet alleen vinden er controles op vliegvelden, in gevangenissen, politiecellen en winkels plaats, ook neemt de beveiliging van ambulances, reguliere opvang voor vluchtelingen, logistieke diensten en zelfs rond subsidieverlening toe.
lees meer

Hij duikt de afgelopen jaren geregeld op in de media als ‘onafhankelijk’ expert op het gebied van terreur, Glenn Schoen. Hij verkondigt doemscenario’s die de overheid dienen aan te sporen het pakket aan veiligheidsmaatregelen verder op te schroeven. Schoen echter is werkzaam voor de private beveiligingsfirma G4S, in wezen verkoopt hij zijn product.

Glenn Schoen is een graag geziene gast in de wereld van de media. Van het tv-programma Dit is de dag van Tijs van de Brink, BNR nieuwsradio, Pauw en Witteman, Met het Oog op Morgen tot aan Hubert Smeets van NRC Handelsblad: ze maken allemaal dolgraag gebruik van de diensten van Schoen. Hij wordt onder andere omschreven als ‘terrorisme deskundige/expert’, ‘terreurdeskundige/expert’, ‘Al Qaida deskundige/expert’, ‘veiligheidsdeskundige/expert’, ‘veiligheidsanalist’ en ‘beveiligingsdeskundige’.

lees meer

The United Nations and G4S: Challenges in the contracting of private military security companies for international peacekeeping and humanitarian support

Two reports authored by Lou Pingeot and published by the Global Policy Forum and the Rosa Luxemburg Stiftung – New York Office present the alarming trend of the United Nations (UN) contracting private military security companies (PMSCs) to provide a broad range of security and non-security services connected to peacekeeping and humanitarian missions as well as other UN operations. This article briefly reviews some of the findings of Pingeot’s reports and the concerns raised regarding the relationships between the UN and PMSCs, particularly in light of the companies’ track record of malfeasance and human rights abuses.

Pingeot’s reports identified ten major PMSCs and of dozens smaller and local companies in the industry that have been contracted by the UN. This article focuses on G4S and its contracts with UN agencies, summarizing the UN contracts with the G4S family and presenting some examples of the company’s misconduct. The responses of G4S to Pingeot’s reports are also presented.

The fundamental concerns with the UN’s use of PMSCs are described, along with the UN’s response to the initial report, as presented by Pingeot in the follow-up report. The article ends with questions raised by this issue, in particular how to address the trend towards the “securitization” of peacekeeping and humanitarian efforts and how to hold private multinational corporations in the military and security industry accountable for their actions.
lees meer

Uit de samenvatting van Dangerous Partnership

The United Nations is increasingly hiring Private Military and Security Companies (PMSCs) for a wide array of se¬curity services. The UN’s leadership says these services are needed to protect the organization’s staff and worldwide operations from growing threats and unprecedented dan¬gers. But many reports from governments, NGOs and the media have shown how PMSCs have committed serious human rights abuses, killed or injured innocent civilians, engaged in financial malfeasance and committed many other breaches of the law. Given the track record of these companies, serious questions arise as to whether PMSCs are appropriate UN partners for the complex task of cre¬ating a secure, just and lawful world. Opacity around the UN’s use of PMSCs has so far prevented a healthy debate.
This report aims to clarify the issue and reflect on its impli¬cations for the future of the UN. The report will consider the problems as well as possible solutions – not just through regulatory reform but also through re-thinking the UN’s ap¬proach to peace and security frameworks more generally. It is our hope to stimulate debate and discussion, so as to break through the silence and to re-think the role of a more democratic and effective UN in the years ahead.

Dangerous Partnership, Private Military & Security
tracting Insecurity – Private military and securit

Beveiligingsbedrijf G4S raakt internationaal geregeld in opspraak, onder meer vanwege wangedrag van haar personeel. Verbindt de Nederlandse overheid, dat G4S heeft omarmd, hier geen consequenties aan? Buro J&J dook in de samenwerkingscontracten, met onthutsend resultaat.

In Duurzaam afwimpelen (28 maart 2012) analyseerde Buro Jansen & Janssen het duurzaamheidsbeleid van de Nederlandse overheid. Bij dit beleid gaat het vooral over ketenpartners, eigen verantwoordelijkheid van de bedrijven en het ‘maatschappelijk middenveld als kwaliteitsbewaker’.

Aan de hand van schoonmakers en de elektronica-industrie werd beschreven dat de controle op milieu-, sociale- en andere aspecten van een product of dienst erg de wensen overlaat. Bezuinigingen op het maatschappelijk middenveld, gebrekkige controle en ondoorzichtige uitbesteding van opdrachten maken een duurzaamheidslabel zinloos. In het artikel over Chiquita van 23 juli 2013 wordt dit nog eens onderschreven.

Bijkomend probleem van het duurzaamheidsvraagstuk is dat de overheid als consument slechts moeizaam openheid geeft over de producten en diensten die zij afneemt. In het kader van het onderzoek naar beveiligingsreus G4S stelt Buro jansen & Janssen de vraag in hoeverre de overheid bij het uitbesteden van beveiligingstaken haar eigen duurzaamheidsnormen hanteert.

lees meer

Er wordt alom voor gewaarschuwd: je sociale leven kan redelijk eenvoudig in kaart worden gebracht zodra je actief een Facebook-pagina onderhoudt. Buro J&J brengt het resultaat visueel in kaart.

Metadata zijn sporen die je na laat gedurende je communicatie via internet en telefoon. Dit zijn vooral individuele sporen, sporen over jezelf en het directe contact dat je onderhoudt met mensen. Natuurlijk kan naar aanleiding van die sporen een beeld geschetst worden van je sociale leefwereld, maar daarvoor moet je iemands data wel eerst voor langere tijd opslaan.

Individuele data is harde data over waar, hoe laat en met wie je hebt gesproken waarmee je als verdachte, getuige of onbekende kunt worden gelabeld door opsporingsdiensten. Je bent in de buurt geweest, je hebt met iemand gebeld of gewhatsappt, je reageert niet op een sms-bombardement, alles in het kader van de opsporing.

lees meer

Je kan Facebook vergelijken met de people’s secret service. Want hoe je het wendt of keert, uiteindelijk zijn het de internetgebruikers die vrijwillig hun persoonlijke leven prijsgeven aan het commerciële bedrijfsleven en de overheid.

In het voorafgaande artikel ‘Met de billen bloot op Facebook’, over Facebook profiling, gaat het vooral over netwerken waarin mensen zich bevinden. Profiling bestaat echter niet alleen uit netwerkanalyse, maar ook uit identificatie-analyse. Wie de profielen van Margriet, Barbara en Laurens bekijkt, krijgt niet alleen de beschikking over veel informatie met betrekking tot familie, vrienden, kennissen, heden en verleden, maar ook voorkeuren.

lees meer

Een hoteltje boeken op internet, reuze eenvoudig. Maar besef wel dat je met Google een spoor aan informatie achterlaat waar het bedrijfsleven en inlichtingendiensten wel oren naar hebben.

Pieter Bindt en Gea Wind willen hun relatie bezegelen met een weekendje weg in Nederland. Ze twijfelen lang over de bestemming, maar besluiten toch naar Limburg te gaan. Ergens in Valkenburg moet toch wel een stiekem hotelletje te vinden zijn. Voor het zoeken op internet maken ze gebruik van Google, al beseffen ze dat dit sporen nalaat. Dus maken ze tijdelijke nep-mailadressen aan.

lees meer

Zomer vorig jaar benaderde de AIVD een IT’er met het verzoek om tegen vergoeding als informant te gaan werken op het gebied van hackers. De IT’er weigerde en doet zijn relaas omtrent zijn ontmoeting van de AIVD’er. lees meer

Doe je iets positiefs voor de samenleving, is de beloning aandacht van de inlichtingendienst. Een kraker benaderen die de overheid al eens eerder geholpen heeft, voelt aan als een trap na.

Dit overkwam ‘Kees’ die in Bilthoven bemiddelde tussen enkele krakers en de overheid. Tot zover niets aan de hand. De politie die in de gemeente De Bilt normaal gesproken zich coöperatief opstelt, was nu in rep en roer in verband met het aanwezige asbest in het voormalige hotel Heidepark dat die ochtend was gekraakt. Politie en brandweer kwamen op 21 april 2014 langs en het leek allemaal uit te lopen op een ontruimingsshow.

lees meer

Na de Koude Oorlog heeft de Amerikaanse geheime dienst CIA zich weer toegelegd op het uitvoeren van doodseskaders. In ‘The Way of the Knife’ wordt uit de doeken gedaan hoe de CIA wereldwijd oorlog voert.

In het boek ‘The way of the knife’ loopt Mark Mazzetti, correspondent voor The New York Times, zeer vlot door de recente geschiedenis van de CIA en doet dat soms zo snel dat een pagina een aantal keer herlezen moet worden. Hij laat zien welke impact 9/11 heeft gehad en nog steeds heeft op het functioneren van de CIA. Het opmerkelijkste van het boek is dat het een menselijk en soms aandoenlijke ruzies laat zien binnen deze geheime (blijkbaar niet zo’n goed geoliede) wereld.

lees meer

De website migratie-beleid.nl is een nieuw initiatief van Buro Jansen & Janssen. Hierop zullen zoveel mogelijk aan migratie gerelateerde overheidsdocumenten die óf door de overheid zelf openbaar zijn gemaakt óf via de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB) óf de Wet Inlichtingen en Veiligheidsdiensten zijn verkregen, worden gepubliceerd.

De website is een virtuele kritische onderzoeksgroep naar migratie in Nederland en Europa. In eerste instantie zal het vooral over Nederland gaan, maar uiteindelijk zal ook het migratiebeleid in de gehele Europese Unie onder de loep worden genomen. Naast overheidsdocumenten zullen analyses, publicaties en onderzoek op de website worden gepubliceerd.

lees meer

Het opsluiten van afgewezen vluchtelingen en illegalen is in Nederland onderdeel van het vreemdelingenbeleid. Vreemdelingendetentie wordt door de overheid als sluitstuk van het vreemdelingenbeleid gepresenteerd. Het repressieve beleid heeft intussen geleid
tot 1500 cel len voor vluchtelingen en illegalen. Mensen die niets anders ondernomen hebben dan de ellende in eigen land te ontvluchten, worden maandenlang opgesloten. Het doel van dit opsluiten is officieel uitzetting naar het land van herkomst, maar meer dan de helft van de gedetineerden wordt uiteindelijk buiten de gevangenispoort op straat gezet. Illegaal (over)leven in Nederland is dan de enige optie. De muren worden hoger, maar wat men wil bereiken – de beheersing van de immigratie – lijkt niet dichterbij te komen. Een oplossing voor de migratiegronden is al helemaal uit het zicht. Om de zoveel tijd halen de vreemdelingengevangenissen het nieuws: hongerstakingen, brandstichtingen, isolatiestraffen, opstanden. Vluchtelingen en illegalen ervaren de detentie als onrechtvaardig en de behandeling als slecht; men komt in verzet. Het antwoord hierop is altijd repressief. Vreemdelingendetentie staat op gespannen voet met mensenrechten.
Grensgevangenen Autonoom Centrum 1998