Dupont op Justitie en Veiligheid

Vandaag weer prachtig nieuws over ‘motorbendes’. Deze keer opnieuw uit Limburg, de provincie waarover wij al verschillende artikelen schreven. Schietende politieagenten die door de rechter worden veroordeeld, corrupte politieagenten, corrupte ambtenaren in Kerkrade, burgemeesters die absoluut niet van onbesproken gedrag zijn, vastgoedontwikkelaars die royaal steekpenningen uitdelen, politici die worden veroordeeld. Het kan niet op, dus is het inderdaad tijd voor iets anders.

lees meer

Dupont op Justitie en Veiligheid

Burgemeester Jos Som kwam diverse malen in het nieuws de afgelopen tijd. Er is ook veel aan de hand in zijn stad. En het zijn niet alleen geruchten. Wij doelen hier op corruptie, omkoping en machtsmisbruik. Was meneer Som een flink aantal keren te horen als actievoerder tegen criminaliteit van motorbendes, het lijkt er sterk op dat de échte criminaliteit dichter bij meneer Som in de buurt zit dan de mensen wordt wijsgemaakt.

lees meer

Dupont op Justitie en Veiligheid

Onderzoek oneigenlijk gebruik machtsmiddelen van de overheid ten aanzien van motorclubs voor een uitgebreid artikel op onze blog.

Steeds vaker worden mensen die relaties, zowel zakelijk als vriendschappelijk, hebben met motorclubs of leden van motorclubs, door de politie lastiggevallen. Dit gebeurd onder het mom van criminaliteitsbestrijding, maar tegen de betreffende clubs en/of leden wordt geen strafvervolging ingesteld. Dit machtsmisbruik is dus intimidatie van de overheid gericht op het isoleren van motorclubs en haar leden. Dit mist elke rechtsgrond, vandaar dit onderzoek. Wij willen verhalen verzamelen van mensen, organisaties, bedrijven (kan anoniem) die door de overheid onder druk zijn gezet om niet meer samen te werken met motorclubs of hun relaties met leden te verbreken.

lees meer

Dupont op Justitie en Veiligheid

Soms heb je weleens dat je ‘s ochtends op staat en dat je meteen weer zin hebt om terug je bed in te springen. Het is dan slecht weer, je hebt een kater, of de krant van wakker Nederland staat weer eens vol met onzin zodat je nog liever even bij slapend Nederland hoort. Vandaag is, denk ik, zo’n dag. De onheilspellende plof waarmee het goedkope papier met zijn giftige inkt de deurmat raakte, maakte al duidelijk dat de krant het niet droog had gehouden vanmorgen. Een voorteken? Het sloffende geluid van mijn in pantoffels gestoken voeten verplaatste zich naar de voordeur.

lees meer

Dupont op Justitie en Veiligheid

Omroep Zeeland komt vandaag met baanbrekend nieuws. Zeeuwse motorclubs extra in de gaten gehouden, kopt de krant. Gevolgd door een artikel: ‘De Zeeuwse chapters van Outlaw Motorcycle Gangs (OMG’s) worden extra in de gaten gehouden volgens het openbaar ministerie. Dit is onderdeel van een integrale aanpak tegen motorclubs in heel Nederland. Zeeland doet mee aan die aanpak omdat de provincie anders aantrekkelijk wordt voor OMG’s om hier naar toe te verhuizen. Het is nu rustig rond de Zeeuwse afdelingen of chapters van de OMG’s. Er zijn er op dit moment drie actief in onze provincie en de gemeenten waar ze zijn gevestigd geven aan dat er geen problemen zijn. In andere delen van het land, met name in Noord-Brabant en Limburg, zijn er wel problemen en is hard opgetreden tegen enkele OMG’s. Daarbij bestaat de angst dat deze groepen uitwijken naar gebieden waar er minder op ze gelet wordt, zoals België of Zeeland. En daarom houden gemeenten, politie en het openbaar ministerie samen de groepen en individuele leden goed in de gaten. Outlaw Motorcycle Gangs onderscheiden zich volgens justitie van normale motorclubs doordat de leden zich niet houden aan de regels en wetten van ons land. Justitie heeft in meerdere provincies vastgesteld dat OMG’s zich schuldig maken aan strafbare feiten en betrokken zijn bij het produceren van xtc en hennep.’

lees meer

Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie en justitie, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het ons: info@burojansen.nl

00 voorkant
01 inhoudsopgave
02 Overheid blijft verdienen aan ID-controles
03 Jouw data is zelden veilig bij een beheerder
04 Hoe zit het eigenlijk met mijn data?
05 Het COA stuurde vrijwilliger weg vanwege diens geëngageerdheid
06 Dubieus onderzoek van VU en NSCR naar cybercriminaliteit
07 Solidarity with imprisoned activists with or without Facebook
08 Exposed on Facebook
09 Amsterdam Oost paste ten onrechte preventief fouilleren toe
10 Veiligheidsarchief, daar hebben we de AIVD niet voor nodig
11 Nieuw blog over justitie- en veiligheidsbeleid
12 Onderzoek naar politieoptreden Haaglanden
13 Voorzichtig de vijand heeft grote oren
14 Tips om veiliger te e-mailen
15 Buro Jansen & Janssen heeft geld nodig
16 achterkant

Manipulatie, Verlies en Bedrog van Data Observant 67, augustus 2015
http://www.burojansen.nl/pdf/Observant67BJJaug2015.pdf

lees meer

Er zijn in tien jaar tijd maar liefst 277.726 ID-boetes uitgeschreven. Van alle boetes zijn er uiteindelijk 135.188 betaald hetgeen de overheid rond de 6 miljoen euro heeft opgeleverd.

In het najaar van 2007 publiceerde Buro Jansen & Janssen een informatiekrant over de toepassing van de Wet op de Uitgebreide Identificatieplicht (WUID) die 1 januari 2005 werd ingevoerd. In de publicatie kwamen uiteenlopende verhalen aan bod van burgers waaruit duidelijk werd dat de WUID op grove wijze door de politie wordt ingezet. Sommige dagbladen kopten naar aanleiding van de J&J-krant dat de overheid miljoenen binnensleept aan opgelegde boetes vanwege het niet dragen/tonen van de ID-kaart. Zo zou op basis van de cijfers over 2005 de overheid 1,3 miljoen euro hebben verdiend aan ID-boetes.

lees meer

Het parkeren van data in de vorm van een website, e-mails of in de cloud is niet van risico’s gevrijwaard. Jouw data staat altijd ergens anders op een computer geparkeerd, of die nu in beheer is van een commercieel bedrijf of een kleine activistische provider.

De meeste mensen vertrouwen erop dat bedrijven of personen die hun data op het internet beheren dit netjes doen. Tot een paar jaar geleden was er nog nauwelijks besef over die vertrouwelijkheid en de beveiliging van data. Recente discussies over privacy, maar ook datalekken en hackers, hebben bijgedragen aan een iets groter bewustzijn. Daarnaast zijn de afgelopen tijd in binnen- en buitenland diverse servers en data van activisten in beslag genomen.

lees meer

Het is onmogelijk om 100 procent grip te hebben op je data en/of persoonsgegevens op het internet. Dagelijks gaan jouw persoonlijke gegevens honderden keren door databases van de overheid. Je kan er wel rationeler en doelbewuster mee omgaan. Dit houdt in dat je jezelf een aantal vragen stelt.
lees meer

Jan Kees diende in 2013 zijn werkzaamheden als yogaleraar bij het AZC in Leersum te beëindigen. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers vond zijn politieke opvattingen niet stroken met de vereiste neutraliteit. De Nationale ombudsman boog zich over de kwestie.

Jan Kees maakt, naast portret- en kunstfoto’s, ook foto’s van acties en demonstraties. Daarnaast heeft hij een ruime ervaring in de zorg en was langdurig werkzaam bij het asielzoekerscentrum (AZC) in Leersum. Door bezuinigingen in de zorg, maar ook op de afdeling voorzieningen voor vluchtelingen, raakte Jan Kees zijn werk op het AZC kwijt. Enkele asielzoekers verzochten hem zijn yogalessen in het centrum voort te zetten. Hij stemde daarmee in en moest een contract ondertekenen als vrijwilliger van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA).

lees meer

Medewerkers van de Vrije Universiteit en het NSCR hebben in samenwerking met het Openbaar Ministerie ruim 2.000 personen geënquêteerd voor een onderzoek naar cybercriminaliteit. De respondenten is niet verteld dat zij benaderd zijn omdat zij als veroordeelden of verdachten te boek staan.
In juni dit jaar zijn allerlei mensen benaderd voor een onderzoek van de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam en het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR). Het betreft personen die door het ministerie van Veiligheid en Justitie ervan worden verdacht zich in het verleden schuldig te hebben gemaakt aan enigerlei vorm van cybercriminaliteit, of daarvoor zijn veroordeeld. Dat wordt echter niet vermeld in de brief die is gedateerd van 15 juni 2015 en ondertekend door prof.dr. Wim Bernasco (VU Amsterdam/NSCR) en Marleen Weulen Kranenbarg, MSc (NSCR).
 
Het NSCR maakt deel uit van de NWO, de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek. Op haar website stelt de NSCR dat zij ‘zich toelegt op fundamenteel wetenschappelijk onderzoek naar criminaliteit en rechtshandhaving.’ Het instituut werd in 1992 opgezet door het toenmalige Ministerie van Justitie en de Universiteit van Leiden. Op dit moment wordt het NSCR mede gefinancierd door het Ministerie van Veiligheid en Justitie en de Vrije Universiteit.
 
Het onderwerp van de uitnodigingsbrief betreft ‘Onderzoek NL-ONLINE-OFFLINE‘ waaraan respondenten kunnen deelnemen middels een online survey. Op de gerelateerde website wordt gesproken van een onderzoek onder dezelfde naam. Het lijkt allemaal volstrekt onschuldig aangezien er gesproken wordt over de ‘kennis van computers en het internet en over uw ervaringen met online en offline veiligheid.’ Respondenten wordt voorgehouden dat zij een tegoedbon van Bol.com, VVV of Zalando ontvangen ter waarde 50 euro (vet gedrukt!). Daarnaast wordt expliciet vermeld dat de mening van respondenten voor de onderzoekers van groot belang is.
 
CyberCOP
 
In werkelijkheid wordt het onderzoek niet NL-ONLINE-OFFLINE genoemd maar ‘Cyber Crime Offender Profiling (CyberCOP): the human factor examined.‘ Oftewel, onderzoek naar het profiel van de cybercrimineel, want de menselijke factor moet natuurlijk een beeld/profiel scheppen van de persoon van de ‘crimineel’ ten behoeve van de opsporing door het ministerie van Veiligheid en Justitie en haar diensten. Het onderzoek richt zich dus op verdachten en plegers van cybercriminaliteit en niet zomaar op kennis en ervaringen met computers, internet en veiligheid. Een medewerkster van het Openbaar Ministerie (OM) laat weten dat de uitnodigingsbrief zo is opgesteld dat ‘niet op te maken is dat de respondent zelf verdachte is geweest van een delict.’
 
Uit het besluit van het Agentschap Basisadministratie Persoonsgegevens en Reisdocumenten (BPR), de dienst waarvan onderzoekers de adressen van de respondenten gekregen heeft, blijkt in het geheel niet dat het uitsluitend om verdachten of veroordeelden gaat. ‘In het verzoek van 10 juni 2014, 2014-0000658731, heeft het Nederlands Studiecentrum voor Criminaliteit en Rechtshandhaving verzocht om autorisatie voor de systematische verstrekking van gegevens uit de basisregistratie personen in verband met het uitvoeren van het onderzoek CyberCrime Offender Profiling (CyberCOP): the human factor examined.’
 
Artikel 2 lid 1 van het besluit luidt: ‘Aan de onderzoeksinstelling wordt op zijn verzoek een gegeven verstrekt dat is vermeld op de persoonslijst van een ingeschrevene, indien het een gegeven betreft dat is opgenomen in bijlage II bij dit besluit.’ Het BPR heeft op 26 februari 2015 toestemming verleend voor het verstrekken van gegevens. Uit bijlage 1 van het besluit blijkt duidelijk dat het om daders gaat. Of het ook gaat om verdachten maakt het besluit niet duidelijk. ‘Het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving is recentelijk begonnen aan een meerjarig onderzoeksproject naar de plegers van cybercrime.’
Bij navraag blijkt dat het onderzoek ook gericht is op daders: “Voor dit onderzoek zijn zowel personen benaderd die ooit verdacht zijn geweest van het plegen van een online delict als personen die ooit verdacht zijn geweest van het plegen van een offline delict.”
 
Als een van de respondenten de onderzoekers van het NSCR benaderd, wordt gesteld dat ook slachtoffers benaderd zijn. Het BPR maakt echter helemaal geen melding van slachtoffers in het besluit. Er is dus geen toestemming verleend voor het verkrijgen van gegevens over slachtoffers van cybercriminaliteit. Slachtoffers zijn dus niet benaderd. Bijlage 1 stelt dat het bij ‘centraal doel/probleemstelling van het onderzoek’ gaat om ‘het zicht krijgen op (verschillende typen) cybercriminelen, hoog-risico groepen te identificeren en effectievere en beter gerichte interventies en sancties ontwikkelen.’ De onderzoekers schrijven in een email bericht met vragen over het onderzoek dat zij “niet alleen geïnteresseerd zijn in offline en online daderschap, maar ook in de vraag of deze mensen wel eens slachtoffer worden. Vandaar de keuze voor deze meer algemene naam en beschrijving.”
 
Daders en verdachten
 
Het onderzoek is duidelijk gericht op daders en verdachten van cybercriminaliteit. De medewerkers van het NSCR stellen dat het onderzoek dat uitgevoerd wordt op basis van de gegevensverstrekking uit de BRP zich richt op ‘bekende plegers van cybercriminaliteit (op basis van door het Openbaar Ministerie aan ons verschafte verdachten-registraties).’
 
Er is een selectie gemaakt bestaande uit 1.050 verdachten van cybercrime-delicten en 1.050 verdachten van overige delicten, in totaal 2.100 personen. ‘Zij worden bevraagd over hun achtergronden, motieven, persoonlijkheid en sociale netwerken.’ De steekproef is volgens de medewerkster van het OM uitgevoerd middels een ‘abstractie van registers’. Daarvoor zijn twee selectiecriteria gebruikt. Een daarvan houdt in dat de pleger zijn delict in de periode tussen 2000 en 2014 moet hebben gepleegd. Het lijkt dus te gaan om mensen die veroordeeld zijn, maar een medewerkster gaf ook dat het ook om verdachten gaat.
 
De vragenlijst voor de respondenten is opmerkelijk omdat het vragen oproept waarvoor de verstrekte antwoorden zullen worden gebruikt. De respondenten worden uitgedaagd om hun kunde te tonen en er worden technische vragen gesteld. Een van de respondenten heeft de indruk dat de onderzoekers de respondenten proberen te stimuleren om zich te bewijzen om aan een van de stereotyperingen van cybercriminelen te voldoen.
 
In het onderzoek wordt om zeer specifieke daderkennis gevraagd, maar daarnaast ook kennis die voor opsporingsdiensten van groot belang kan zijn, zoals bijnamen van kennissen, delicten die recent zijn begaan en de contacten van de respondent. Het wordt duidelijk dat de vragen zijn gericht op wat het onderzoek zegt te te bestuderen: ‘de typische persoonlijkheidskenmerken van cybercriminelen, hun sociale (criminele) netwerken, hun primaire motivaties en hun criminele carrière.’ De onderzoekers stellen in de bijlage van het BPR besluit dat het onderzoek zich richt op de gelijkenis tussen ‘cybercriminelen’ en ‘criminelen uit de offline wereld’, hun persoonlijkheid en of ‘ze deel uit maken van criminele organisaties.’
 
Wetenschappelijk onderzoek is noodzakelijk, maar waarom wordt de respondenten niet verteld dat het in dit geval niet over computers, internet en veiligheid gaat? Het onderzoek lijkt onafhankelijk, maar er is op allerlei fronten samenwerking met het openbaar ministerie en de respondenten wordt dat niet gemeld. Het is duidelijk dat de onderzoekers bang zijn dat als de geadresseerden dat weten ze niet meedoen. De respondenten worden dus als een soort geblinddoekt proefdier behandeld voor een onderzoek dat niet het echte onderzoek is wat uitgevoerd wordt.  Waarom wordt de  werkelijke naam van het onderzoek niet aan de geadresseerden gegeven? Waarom wordt de bijlage van het besluit van Agentschap BPR niet aan de geselecteerden toegestuurd? Waarom staat in de aanvraag bij BPR niet de naam van het NL-ONLINE-OFFLINE onderzoek?
 
In antwoord op vragen over het onderzoek, wordt geen antwoord gegeven op de vraag waarom niet de werkelijke naam van het onderzoek aan de proefpersonen is vermeld. Wel schrijven de onderzoekers: “In de brief vermelden wij expliciet niet dat er in dit onderzoek personen zijn aangeschreven die ooit verdacht zijn geweest van een strafbaar feit. De reden hiervoor betreft het waarborgen van de privacy omdat het altijd mogelijk is dat iemand anders dan de aangeschreven persoon de brief open maakt.”
 
De onderzoekers stellen dat zij: “Bij al onze onderzoeken hanteren wij een uitgebreide en zorgvuldige toetsingsprocedure voordat deze worden uitgevoerd. Hierbij wordt de opzet van het onderzoek en de benaderingswijze van de respondenten getoetst door zowel het College van Procureurs Generaal van het Openbaar Ministerie en tevens voorgelegd aan de commissie Ethiek Rechtswetenschappelijk & Criminologisch Onderzoek van de Rechtenfaculteit van de Vrije Universiteit Amsterdam. Daarnaast wordt er een melding gedaan bij het College Bescherming Persoonsgegevens. In deze procedure wordt de meest zorgvuldige benaderingsmethode bepaald. Dit is ook gebeurd voor het NL-ONLINE-OFFLINE onderzoek.”
 
Middels de Wet Openbaarheid van Bestuur zijn bij het ministerie van Veiligheid en Justitie en het College van Procureurs Generaal stukken opgevraagd over het NL-ONLINE-OFFLINE onderzoek. Beide bestuursorganen stellen dat zij geen stukken met betrekking tot dit onderzoek hebben. In een presentatie over het onderzoek ‘Cyber Crime Offender Profiling (CyberCOP): the human factor examined’ worden de volgende partners van VU en NSCR genoemd: “Team High Tech Crime, Nationale Politie Landelijk Parket, Openbaar Ministerie en Reclassering Nederland.”
 
Vermanende woorden
 
NL-ONLINE-OFFLINE is een profielonderzoek van de overheid over cybercriminelen. Het heet geen NL-ONLINE-OFFLINE maar ‘Cyber Crime Offender Profiling (CyberCOP): the human factor examined.‘ Hierbij gaat het vooral om mogelijke interventies en sancties. Aan het einde van de enquête wordt het de respondenten nog eens benadrukt hoe belangrijk het wel niet is dat zij de vragen serieus hebben ingevuld. Hiervoor wordt hen een vraag voorgelegd om te controleren of ze wel écht de vragen goed hebben gelezen en beantwoord. Want als dat niet het geval is, lopen zij de beloning van 50 euro mis.
 
Na deze vermanende woorden wordt de respondent het volgende voorgelegd: ‘Voor wetenschappelijk onderzoek is het relevant om de gegevens die u zojuist heeft verstrekt te koppelen aan gegevens die over u bekend zijn in lokale of landelijke registers (zoals het Sociaal Statistisch Bestand en het Justitieel Documentatie Systeem). Dit zal alleen gebeuren als u hiervoor toestemming geeft. Uiteraard zullen ook die gegevens uitsluitend worden gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden en volstrekt vertrouwelijk behandeld, anoniem verwerkt en veilig bewaard worden.’
 
Nu hebben de onderzoekers in Bijlage 1 van het besluit van het Agentschap BPR aangegeven dat ‘de gegevens uit de BRP worden gebruikt om een vragenlijst op te sturen naar de persoon.’ Er wordt tevens vermeld dat ‘op geen enkel moment tijdens het onderzoek een persoon herleidbaar wordt gerapporteerd.’ Dit zal mogelijk betrekking hebben op het doorgeven van mogelijke strafbare feiten die de respondenten in de enquête hebben ingevuld.
 
Er wordt in de bijlage echter niet vermeld dat de verstrekte gegevens van de ondervraagde worden gekoppeld aan de data van justitie: ‘koppelen aan gegevens die over u bekend zijn in lokale of landelijke registers.’ In principe hoeft dat natuurlijk niet omdat die gegevens niet in het bezit zijn van het Agentschap BPR, maar het roept wel vragen op over de mate van ‘eerlijkheid’ van de onderzoekers en het openbaar ministerie.
 
Volgens de onderzoekers wordt “geen van de verzamelde gegevens gedeeld met derden, ook niet met het OM. Er zal nooit zonder expliciete toestemming van de respondent koppeling plaatsvinden met data van het OM. Het OM heeft ons enkel geholpen met het verzenden van de brieven. Het OM en het BPR helpen echter niet alleen bij de mailing aan de proefpersonen, ook bij het koppelen aan ‘gegevens die over u bekend zijn in lokale of landelijke registers (zoals het Sociaal Statistisch Bestand en het Justitieel Documentatie Systeem)’. Dit zou anoniem zijn, maar dat kan niet bij koppeling aan die bestanden, daarnaast krijgt iedere proefpersoon een persoonlijke deelnamecode, die maar een keer is te gebruiken.
 
Lok-onderzoek?
 
Het VU/NSCR-onderzoek is gericht op cyber profiling. Daarvoor worden personen benaderd die zelf niet weten dat ze benaderd zijn als veroordeelde of verdachte. Zij krijgen een vragenlijst voorgelegd waarmee ze uit de tent worden gelokt om daderkennis te presenteren. Maar dat niet alleen, ook info over mogelijke mededaders en andere gegevens over strafbare feiten waarvoor zij veroordeeld zijn, en/of mogelijke strafbare feiten die zij recentelijk zouden hebben gepleegd en waarvoor zij niet veroordeeld zijn. Dit laatste over de connecties van de respondent is natuurlijk gericht op het in kaart brengen van criminele netwerken.
 
Verdachten worden ook op deze wijze benaderd, dus het zou net zo goed een lok-onderzoek kunnen zijn. Vraag is of de respondenten op hun rechten ten aanzien van de gegevens die zij mogelijk prijsgeven, zijn gewezen? Waarom spelen de onderzoekers geen open kaart omtrent het werkelijke doel van het onderzoek? Vanwaar die omslachtigheid en vaagheid? Is dit een wetenschappelijk onderzoek waarbij geënquêteerden worden ingelicht over de ware doelstelling, of is hier soms sprake van een phishing expeditie van een instituut dat gefinancierd wordt door het Ministerie van Veiligheid en Justitie en direct samenwerkt met het OM? Probeert het openbaar ministerie via een onderzoek het zwijgrecht te ondermijnen of te omzeilen?
 
Respondenten zijn reeds strafrechtelijk vervolgd of niet verdachten meer omdat er geen bewijs werd gevonden voor hun schuld. Toch worden zij verleid om aan te geven met wie, waar, wanneer en waarom zij mogelijke strafbare feiten hebben begaan. Los van het profiling en phishing gedeelte van het onderzoek, roept de aanpak vragen op over de wetenschappelijke verantwoording ervan. Want welke serieuze data levert het op om de stoere veroordeelde en/of verdachte cyber criminelen uit de tent te lokken om hun kunde te tonen en met wie ze contact hebben. Het enige waar het onderzoek op gericht lijkt te zijn is de bevestiging van bestaande stereotypering over de cyber criminelen. Dat is zowel voor de wetenschap als voor de opsporing weinig vruchtbaar.
 
 
Buro Jansen & Janssen, augustus 2015
 
 
Brief aan respondenten
http://respubca.home.xs4all.nl/pdf/briefvanvunscraanproefpersonen.pdf
 
besluit agentschap BPR
http://respubca.home.xs4all.nl/pdf/besluitBPRinzakeonderzoek.pdf
Welkomstekst bij onderzoek NL-Online-Offline
http://respubca.home.xs4all.nl/pdf/Welkomnlonlineoffline.pdf
 
presentatie over het onderzoek Cyber Crime Offender Profiling (CyberCOP): the human factor examined
http://respubca.home.xs4all.nl/pdf/NWOCyberCrimemetTeamHighTechCrimeetc.pdf
 

Van nieuwsblog.burojansen.nl

A new report disclosed by James Risen of the New York Times on Friday tells in greater detail than ever before the story of how members of the American Psychological Association colluded with the CIA when it came to the application of brutal interrogation techniques.
The report describes how repeated expressions of concern from within the CIA itself that psychologists had no place in the abusive treatment of detainees were brushed asided by leaders of what was supposed to be a highly ethical professional association. Psychologists with close ties to the CIA, in some cases even involving financial relationships, cited national security as the reason to ignore their fundamental oaths to do no harm.
As one example, when the CIA asked Melvin Gravitz, a long-time APA governance member and former CIA contractor, to weigh in on whether or not it was ethical for psychologists to participate in torturous interrogations in early 2003, he concluded that it was fine because ethics need to be “flexible” in the face of national security.
The report details Gravitz’s response, in a February 13, 2003 e-mail titled “Ethical Considerations in the Utilization of Psychologists in the Interrogation Process.”
Recently, some questions have been raised regarding the ethical implications of psychologists applying their skills by assisting in the interrogation process of certain persons who have been detained in the currently ongoing world-wide war against terrorism. . . .
The following comments are based upon a review of the principles of the Ethical Code as they may be relevant to certain psychological services rendered by Agency staff psychologists and contractors, all of whom are required by regulation to be licensed.622 In the interrogation of detainees, such services may include (1) acting as a consultant to officers who design and conduct interrogations, (2) acting as observers but not actually participating in the interrogations, and (3) participating in the interrogation process themselves.
The authors of the report write that “Gravitz identified a number of ethical standards that might be relevant to psychologists’ involvement in interrogations, including conflicts between ethics and law (Standard 1.02), conflicts between ethics and organizational demands (Standard 1.03), management of alleged or possible ethical violations, boundaries of competence, providing services in emergencies (Standard 2.02), bases for professional judgments (Standard 2.04),624 and cooperation with other professionals.”
Nevertheless, Gravitz concluded:
While the APA Ethics Code focuses primarily on concern for the individual (i.e., client or patient), it also recognizes that the psychologist has an obligation to the group of individuals, such as the Nation. The Ethics Code is in its essence a set of aspirations and guidelines, and these must be flexibly applied to the circumstances at hand.
The complaint Gravitz was asked to address was raised by the head of the CIA’s Office of Medical Services, Terrence DeMay, in late 2002, very early in the “enhanced interrogation program.”
DeMay was not the only naysayer. Multiple CIA officers questioned the morality of involving psychologists in the interrogations over the course of several years.
CIA psychologist Kirk Hubbard sent an inquiry in March 2004 to the APA Ethics Office, writing in an e-mail to the office’s director that his staff had “been discussing a problem that is experienced by both psychiatrists and psychologists alike…both specialties are being asked to provided consultation to law enforcement, the military, and other organizations that have a role in national security,” he wrote. “Unfortunately, some of what they are asked to do runs counter to [their] code of ethics.”
Andy Morgan, the CIA psychiatrist who first raised the issue with Hubbard, told the authors of the report that he was worried mental health professionals were being misled about their roles in interrogations. He said psychologists he knew working in Guantanamo Bay were “placed in roles that were different from what they had been told before deployment,” according to the report. He told the report’s authors he was worried psychologists might start becoming interrogators themselves.
Morgan’s concerns were dismissed by APA members who insisted that “the code” of ethics does not extend to matters of national security.
When CIA psychologist Kirk Kennedy also raised concerns that psychologists were involved in abusive tactics without scientific evidence of their effectiveness, his complaint was “received poorly,” according to a footnote in the report, and he decided to transfer out of the operational assessment division.
The new report was commissioned by the APA’s board, and was the result of an investigation led by David Hoffman, a lawyer with the firm Sidley Austin.
CIA torture techniques, which it called “enhanced interrogation,” included waterboarding, sleep deprivation, and other egregious practices, most extensively detailed in the Senate Intelligence Committee’s December 2014 “torture report.” The APA shielded the program, and enjoyed a “harmonious working relationship” that brought them money and media attention, according to the new report.
“The military and CIA’s insensitivity to professional medical and psychological ethics continues to this day,” says Katherine Hawkins, national security fellow at OpenTheGovernment.org told The Intercept. “If the medical and psychological community wants to make real amends for clinicians’ role in the torture program, they should put serious pressure on the U.S. government to change this.”
Jenna McLaughlin
July 14 2015, 3:13 p.m.
Find this story at 14 July 2015
Copyright https://firstlook.org/

Van nieuwsblog.burojansen.nl

American Psychological Association framed the departures of its chief executive officer, deputy CEO and communications chief as ‘retirements’ and resignations
The torture scandal consuming the US’s premiere professional association of psychologists has cost three senior officials their jobs, part of a reckoning that reformers hope will lead to criminal prosecutions.
US torture doctors could face charges after report alleges post-9/11 ‘collusion’
As the American Psychological Association copes with the damage reaped by an independent investigation that found it complicit in US torture, the group announced on Tuesday that its chief executive officer, its deputy CEO and its communications chief are no longer with the APA.
All three were implicated in the 542-page report issued this month by former federal prosecutor David Hoffman, who concluded that APA leaders “colluded” with the US department of defense and aided the CIA in loosening professional ethics and other guidelines to permit psychologist participation in torture.
Despite rumors of the three oustings circulating for over a week, the APA framed the departures of longtime executive officials Norman Anderson and Michael Honaker as “retirements”. Rhea Farberman, who served as APA’s communications director for 22 years, “resigned”, the APA said in a statement.
While CEO Anderson’s retirement was scheduled before the Hoffman report was released, the APA stated: “Dr Anderson felt that moving up his retirement date to the end of 2015 would allow the association to take another step in the important process of organizational healing, and to facilitate APA’s continuing focus on its broader mission.”
Psychologist accused of enabling US torture backed by former FBI chief
Read more
Anderson, Honaker and Farberman join Stephen Behnke, the APA’s former ethics chief also implicated in torture, in the first wave of APA departures as the organization seeks to rebuild its credibility. Behnke has issued a combative statement threatening unspecified legal action.
“This is a major step toward reforming the APA and the profession,” said Stephen Soldz, a longtime APA critic on torture affiliated with Physicians for Human Rights.
“I hope it is only the beginning of change. The selection of the right CEO will be crucial.”
Soldz is part of a group pushing for the APA to refer the Hoffman report to the FBI and justice department for potential criminal inquiries. Thus far, the APA has committed to providing the report to the Senate committees overseeing the military and CIA, and a call to end all psychologist participation in US interrogation and detention operations is slated for APA consideration at a major conference next month.
Thus far, there is no indication from the justice department that it intends to revisit the politically fraught question of legal accountability for torture, which ended in 2012 without prosecutions. The defense department, which still assigns psychologists to Guantanamo Bay, has yet to comment; and the White House has stayed out of the fray.
Hoffman’s report identifies Behnke, a defense department contractor, as a chief culprit in maneuvering the APA toward loosening its opposition to torture while denying doing any such thing; and the departed APA officials as complicit.
Behnke undertook “extensive efforts to manipulate” the APA’s council of representatives “in an effort to undermine attempts to keep psychologists from being involved in national security interrogations”, Hoffman found. Other “APA officials involved with Behnke in these efforts included “Anderson, Honaker [and] Farberman”.
Nevertheless, Farberman insisted to the press that the APA had taken a consistent position against torture.
After the Guardian reported that the APA had declined to take action against a psychologist who participated in a brutal Guantanamo interpretation, Farberman told the Guardian: “A thorough review of these public materials and our standing policies will clearly demonstrate that APA will not tolerate psychologist participation in torture.”
It is unclear if the three officials are the APA’s last to leave. Barry Anton, the APA’s current president, is also listed in the “Key Players” section, as Anton is said to have “participated in the selection” of members of a critical task force on psychologist involvement in torture that was stacked with US defense department officials.
The APA will meet in Toronto beginning on 6 August for its annual convention, which former president Nadine Koslow told the Guardian she expected to be consumed with the issue of what reforms the organization must adopt in the wake of the Hoffman report.
Tuesday 14 July 2015 17.43 BST Last modified on Tuesday 14 July 2015 18.51 BST
Find this story at 14 July 2015
Find the report
© 2015 Guardian News and Media Limited

Van nieuwsblog.burojansen.nl

Robert Jay Lifton, the prominent psychiatrist famous for his study of the doctors who aided Nazi war crimes, speaks out on the role of the American Psychological Association in aiding government-sanctioned torture under President George W. Bush. A new report alleges the APA, the world’s largest group of psychologists, secretly coordinated with government officials to align its ethics policy with the operational needs of the CIA’s torture program. “What the APA did was a scandal within a scandal,” Lifton says. “[This] is something we have to confront as a nation.”
TRANSCRIPT
This is a rush transcript. Copy may not be in its final form.
NERMEEN SHAIKH: New details have emerged on how the American Psychological Association, the world’s largest group of psychologists, aided government-sanctioned torture under President George W. Bush. A group of dissident psychologists have just published a 60-page report alleging the APA secretly coordinated with officials from the CIA, White House and the Pentagon to change the APA ethics policy to align it with the operational needs of the CIA’s torture program. The report also reveals a behavioral science researcher working for President Bush secretly drafted language that the APA inserted into its ethics policy on interrogations.
AMY GOODMAN: Much of the report is based on hundreds of newly released internal APA emails from 2003 to 2006 that show top officials were in direct communication with the CIA. In 2004, for example, the APA secretly took part in a meeting with officials from the CIA and other intelligence agencies to discuss ethics and national security.
Still with us, Dr. Robert Jay Lifton, leading American psychiatrist who has spoken out against the APA’s practices. So, the American Psychological Association has about 150,000 members, the largest association in the world. That’s the APA. The little APA is the American Psychiatric Association, which I assume you’re a part of. Dr. Robert Jay Lifton, your thoughts on what the APA did?
ROBERT JAY LIFTON: What the APA did—and I read that report—is what I call a scandal within a scandal. That is, I have been much concerned with the behavior of professionals and their ethics, not just in terms of how they conduct their everyday profession—that’s important enough—but their relationship to the world ethically. I became interested in this in working with veterans of the Vietnam War. And in that war, military psychiatrists would be in a position, when examining a soldier who was brought to them with anxiety and a sense of outrage at what was going on—would be in the position of helping that soldier to be strong enough to return to duty, which meant daily atrocities. And I asked myself, how did a psychiatrist find himself in that situation? And it had to do with a military structure of medicine and with the psychiatrist entering into what I called an atrocity-producing situation. In my work with Nazi doctors, it was even, of course, much more extreme, probably the most extreme example of any profession of any country engaging in extremely immoral behavior, engaging directly in killing, because Nazi physicians were in charge of the killing in Auschwitz. And that’s what I studied in that research. But, you know—
AMY GOODMAN: What’s interesting, both Nermeen and I saw you speak last night on a very different issue, on the Armenian genocide, and you talked about the significance of Dr. Josef Mengele dying without acknowledging what he did.
ROBERT JAY LIFTON: Yes, when Mengele, who was a notorious fanatical Nazi, quite unusual in that way among doctors, was found to be dead in a lake in Argentina, survivors of Auschwitz were upset that there wasn’t the opportunity to bring him to the dock so that he could confront his crimes. It wasn’t so much a desire for revenge as it was for justice. So I mentioned that survivors of holocaust or genocide, or survivors in general, are what can be called collectors of justice. They need a sense of justice for their own healing.
But now, here we have American psychologists. There were psychiatrists involved early also in the enhanced interrogation, which spilled over into torture in American use. Fortunately, American Psychiatric Association had slightly more enlightened leadership, and we had the advantage of doctors’ Hippocratic Oath, which is “do no harm,” and there could be developed a resolution prohibiting any physician, any psychiatrist, from being in the interrogation room. The American Psychological Association took an opposite tendency. It’s one thing—and there were a couple of psychologists, who are well known, who helped create the torture and the whole psychological regimen for the torture, crudely and very unscientifically, but with the claim of psychological science. It’s still another level when the professional organization supports torture by meeting with the administration and those people who were looking for some legitimation coming from a professional group for torture. And that’s what the American Psychological Association did.
And that’s all too reminiscent of what the Nazis called Gleichschaltung. I’m not saying they’re Nazis. We’re not Nazis. We’re still a sufficiently open society to confront this, criticize it and do something about it. But with the Nazis, there was this process of Gleichschaltung, meaning reordering or re-gearing all professional organizations, not destroying them, but breaking them down and reconstructing them to serve the Nazi project. That’s the kind of thing we must and can confront and avoid here.
NERMEEN SHAIKH: Well, last December, psychologist James Mitchell, who was contracted by the CIA while still a member of the American Psychological Association to design its interrogation program, appeared on Fox News to talk about his role in the waterboarding of Abu Zubaydah. He was interviewed by Megyn Kelly.
MEGYN KELLY: So you—were you the one actually conducting the techniques on Abu Zubaydah, or were you in more of a sort of background role?
JAMES MITCHELL: It depends on when you’re talking about. Initially, I was in a background role. Then, after we shut down and the enhanced interrogations were approved, I was in an administration role.
MEGYN KELLY: OK, so did you personally waterboard him?
JAMES MITCHELL: Yes.
MEGYN KELLY: We’re going to get to Khalid Sheikh Mohammed in a minute, but sticking with Abu Zubaydah for now, were all of the methods that were cited in the Senate report employed, like nudity, standing sleep deprivation, the attention grab, the insult slap? Were those all used?
JAMES MITCHELL: The ones you mentioned were used.
MEGYN KELLY: The facial grab, the abdominal slap, the kneeling stress position, walling?
JAMES MITCHELL: Walling was used. The others—if they showed up on the list, they were used. We didn’t typically use a lot of those stress positions. We didn’t use any stress positions with Abu Zubaydah, because he had an injury.
NERMEEN SHAIKH: That was psychologist James Mitchell speaking on Fox News last December. He was the psychologist who was asked by the CIA to design its interrogation program. Could you talk about that, Dr. Lifton? And in particular, in the context of what you called earlier an atrocity-producing situation, what enabled this to occur?
ROBERT JAY LIFTON: Professionals are as prone to being socialized to the norm of a group, including being socialized to evil, as are any other groups in American society. What that means is that psychologists, in this case—and there are others from other professions—internalize what is considered to be acceptable and appropriate for them in carrying out their profession. So, torture exists. There is the nod from the administration: Go ahead with torture. And psychologists then adapt to that and, in this case, become not just participants in torture, but the creators of the methods of torture.
That’s a shocking clip because it shows him kind of slightly reluctantly admitting that they do all those things. Of course, it’s denied that they’re torture, and that’s absurd. They’re out-and-out torture. But the fact that they’ll come on a network program and describe it as something legitimate is another level of scandal. After all, torture has been conducted, you know, from the time of the beginning of history. It’s always been seen, and especially in recent centuries, as something evil. You can judge a society as to whether it engages in torture. You condemn a society that engages in torture.
In our case, looking at the sequence, one can praise the Obama administration for ending that torture, but one must criticize the Obama administration for blocking any examination or confrontation of our role in torture. You showed an interesting clip about the city of Chicago confronting and at least recognizing that the police had engaged in torture of certain suspects. Well, that doesn’t undo what they did, but it’s a step toward some kind of ethical advance. And for the United States to have engaged in torture on such a widespread dimension, to have legitimated it among professionals like psychologists, for psychologists and others to have created and participated in it, is something that we have to confront, as a nation, to move ahead in something like an ethical way.
AMY GOODMAN: And when you talk about confronting, what exactly do you mean? You’ve just given a psychological, sociological explanation, understanding. For example, James Mitchell, or Mitchell and Jessen, the company of two psychologists that Pentagon funneled money into, not to mention other psychologists who didn’t even work for them, working at Guantánamo and Abu Ghraib, but should they be brought up on charges?
ROBERT JAY LIFTON: Of course they should. There are many situations that I can probe psychologically, or psychohistorically, as we say, but have to be approached politically for some kind of resolution, and this is an example of that. A proper confrontation of what we did would mean a real investigation that didn’t stop as we got to the top. Yes, of course, the order for torture being acceptable and advised comes from above, comes from the highest sources in the administration. That has to be uncovered by an investigation, and there has to be a legal context. Whether or not everybody who participated in torture is in some way condemned and put to jail, I don’t know. But at minimum, there must be a confrontation and revelation of what was done, who did it, what the consequences were and how to prevent it in the future.
AMY GOODMAN: What do you think of this comment by CIA psychologist—former CIA psychologist Kirk Hubbard, who served as the CIA’s chief of operations of the Operational Assessment Division before he joined Mitchell Jessen and Associates? In 2012, Hubbard told the Constitution Project’s Task Force on Detainee Treatment, quote, “Detainees are not patients nor are they being ‘treated’ by the psychologists. Therefore the ethical guidelines for clinicians do not apply, in my opinion. Psychologists can play many different roles and should not be forced into a narrow doctor-patient role.” Dr. Robert Jay Lifton, your response?
ROBERT JAY LIFTON: What you’ve heard, what you just recited, is a rationalization for torture and for destructive behavior on the part of professionals. All professions require some sort of ethical code, as I said before, not just in everyday practice, but in what they do in society. And to weasel out of any such ethical requirement because one is dealing not with patients, but with prisoners—and, of course, that administration didn’t even give them prisoner rights, according to Geneva Conventions—to do that is simply a rationalization for destructive or even evil behavior.
AMY GOODMAN: We’re talking to Dr. Robert Jay Lifton, a leading American psychiatrist, author of many books, including Witness to an Extreme Century: A Memoir. We’ll be back with him, talking about a number of issues, including another of his books, Who Owns Death?: Capital Punishment, the American Conscience, and the End of Executions—Prosecutors, Judges, Jurors, Wardens, and the American Public in Conflict. Stay with us.
THURSDAY, MAY 7, 2015
Find this story at 7 May 2015
Creative Commons License The original content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Van nieuwsblog.burojansen.nl

WASHINGTON — The Central Intelligence Agency’s health professionals repeatedly criticized the agency’s post-Sept. 11 interrogation program, but their protests were rebuffed by prominent outside psychologists who lent credibility to the program, according to a new report.
The 542-page report, which examines the involvement of the nation’s psychologists and their largest professional organization, the American Psychological Association, with the harsh interrogation programs of the Bush era, raises repeated questions about the collaboration between psychologists and officials at both the C.I.A. and the Pentagon.
The report, completed this month, concludes that some of the association’s top officials, including its ethics director, sought to curry favor with Pentagon officials by seeking to keep the association’s ethics policies in line with the Defense Department’s interrogation policies, while several prominent outside psychologists took actions that aided the C.I.A.’s interrogation program and helped protect it from growing dissent inside the agency.
Continue reading the main story
DOCUMENT
Psychologists and ‘Enhanced’ Interrogation
A 542-page report concludes that prominent psychologists worked closely with the C.I.A. to blunt dissent inside the agency over an interrogation program that is now known to have included torture. It also finds that officials at the American Psychological Association colluded with the Pentagon to make sure the association’s ethics policies did not hinder the ability of psychologists to be involved in the interrogation program.
OPEN DOCUMENT
The association’s ethics office “prioritized the protection of psychologists — even those who might have engaged in unethical behavior — above the protection of the public,” the report said.
Two former presidents of the psychological association were on a C.I.A. advisory committee, the report found. One of them gave the agency an opinion that sleep deprivation did not constitute torture, and later held a small ownership stake in a consulting company founded by two men who oversaw the agency’s interrogation program, it said.
The association’s ethics director, Stephen Behnke, coordinated the group’s public policy statements on interrogations with a top military psychologist, the report said, and then received a Pentagon contract to help train interrogators while he was working at the association, without the knowledge of the association’s board. Mr. Behnke did not respond to a request for comment.
The report, which was obtained by The New York Times and has not previously been made public, is the result of a seven-month investigation by a team led by David Hoffman, a Chicago lawyer with the firm Sidley Austin at the request of the psychology association’s board.
After the Hoffman report was made public on Friday, the American Psychological Association issued an apology.
“The actions, policies and lack of independence from government influence described in the Hoffman report represented a failure to live up to our core values,” Nadine Kaslow, a former president of the organization, said in a statement. “We profoundly regret and apologize for the behavior and the consequences that ensued.”
The association said it was considering proposals to prohibit psychologists from participating in interrogations and to modify its ethics policies, among other changes.
The involvement of psychologists in the interrogation programs has been a source of contention within the profession for years. Another report, issued in April by several critics of the association, came to similar conclusions. But Mr. Hoffman’s report is by far the most detailed look yet into the crucial roles played by behavioral scientists, especially top officials at the American Psychological Association and some of the most prominent figures in the profession, in the interrogation programs. It also shows that the collaboration was much more extensive than was previously known.
A report last December by the Senate Intelligence Committee detailed the brutality of some of the C.I.A.’s interrogation methods, but by focusing on the role of psychologists, Mr. Hoffman’s report provides new details, and can be seen as a companion to the Senate report.
The C.I.A. and the Pentagon both conducted harsh interrogations during the administration of President George W. Bush, although the C.I.A.’s program included more brutal tactics. Some of them, like the simulated drowning technique called waterboarding, are now widely regarded as torture. The agency’s interrogations were done at so-called black site prisons around the world where prisoners were held secretly for years.
The report found that while some prominent psychologists collaborated with C.I.A. officials in ways that aided the agency’s interrogation program, the American Psychological Association and its staff members focused more on working with the Pentagon, with which the association has long had strong ties.
Indeed, the report said that senior officials of the association had “colluded” with senior Defense Department officials to make certain that the association’s ethics rules did not hinder the ability of psychologists to remain involved with the interrogation program.
The report’s most immediate impact will be felt at the association, where it has been presented to the board and its members’ council. The board met last week to discuss the report and is expected to act on its findings soon. The association has since renounced 2005 ethics guidelines that allowed psychologists to stay involved in the harsh interrogations, but several staff members who were named in the report have remained at the organization.
A C.I.A. spokesman said that agency officials had not seen it and so could not comment.
Dissent began building within the C.I.A. against the use of so-called enhanced interrogation techniques not long after its interrogation program began.
In about late 2002, the head of the C.I.A.’s Office of Medical Services, Terrence DeMay, started to complain about the involvement in the program of James Mitchell, a psychologist and instructor at the Air Force’s SERE (survival, evasion, rescue and escape) program, in which United States military personnel are subjected to simulated torture to gird them for possible capture. Mr. Mitchell had also served as a consultant to the C.I.A. advisory committee that included two former presidents of the psychological association.
One unidentified witness was quoted in the Hoffman report as saying that doctors and psychologists in the C.I.A.’s Office of Medical Services “were not on board with what was going on regarding interrogations, and felt that they were being cut out of the discussion.” One leading C.I.A. psychologist told investigators that Mr. DeMay “was berating Jim Mitchell about being involved in the interrogation program,” and that Mr. DeMay’s objections “related to the involvement of psychologists as professionals adept at human behavior and manipulation.”
Mr. DeMay’s complaints “led to a substantial dispute within the C.I.A.,” according to the report, and prompted the head of the agency’s counterterrorism center to seek an opinion from a prominent outside psychologist on whether it was ethical for psychologists to continue to participate in the C.I.A.’s interrogations.
The C.I.A. chose Mel Gravitz, a prominent psychologist who was also a member of the agency’s advisory committee. In early 2003, Mr. Gravitz wrote an opinion that persuaded the chief of the agency’s counterterrorism center that Mr. Mitchell could continue to participate in and support interrogations, according to the Hoffman report.
Mr. Gravitz’s opinion, which the Hoffman report quotes, noted that “the psychologist has an obligation to (a) group of individuals, such as the nation,” and that the ethics code “must be flexible [sic] applied to the circumstances at hand.”
But ethical concerns persisted at the C.I.A. In March 2004, other agency insiders emailed the psychological association to say they were worried that psychologists were assisting with interrogations in ways that contradicted the association’s ethics code.
One of those who contacted the association was Charles Morgan, a C.I.A. contractor and psychiatrist who had studied military personnel who went through the SERE program’s simulated torture training, research that showed that the techniques used on them could not be used to collect accurate information.
Another, oddly, was Kirk Hubbard, a C.I.A. psychologist who was chairman of the agency advisory committee that included two former association presidents and on which Mr. Mitchell was a consultant. Mr. Hubbard told the Hoffman investigators that he did not have concerns about the participation of psychologists in the interrogation program, but emailed the association because he had been asked to pass on the concerns of other behavioral scientists inside the agency.
The ethical concerns raised by Mr. Morgan and others inside the C.I.A. led to a confidential meeting in July 2004 at the psychological association of about 15 behavioral scientists who worked for national security agencies. This was followed by the creation of an association task force to study the ethics of psychologists’ involvement in interrogations.
But association and government officials filled the task force with national security insiders, and it concluded in 2005 that it was fine for psychologists to remain involved, the report found.
The report provides new details about how Mr. Mitchell and Bruce Jessen, another SERE trainer who would later go into business with Mr. Mitchell, gained entree to the C.I.A.’s counterterrorism center, which hired them to create and run the interrogation program. After Mr. Mitchell worked as a consultant to the C.I.A. advisory committee, Mr. Hubbard introduced Mr. Mitchell and Mr. Jessen to Jim Cotsana, the chief of special missions in the C.I.A.’s counterterrorism center.
Mr. Mitchell and Mr. Jessen were later hired as contractors for the counterterrorism center, where they helped create the interrogation program by adapting the simulated torture techniques from the SERE program, using them against detainees.
Separately, Joseph Matarazzo, a former president of the psychological association who was a member of the C.I.A. advisory committee, was asked by Mr. Hubbard to provide an opinion about whether sleep deprivation constituted torture. Mr. Matarazzo concluded that it was not torture, according to the report.
Later, Mr. Matarazzo became a 1 percent owner of a unit of Mitchell Jessen and Associates, the contracting company Mr. Mitchell and Mr. Jessen created to handle their work with the C.I.A.’s interrogation program. Mr. Matarazzo was also listed as a partner of the company in a 2008 annual report, according to the Hoffman report.
Mr. Matarazzo said he had not read the report and could not comment.
Mr. Hubbard, after he retired from the C.I.A., also did some work for Mitchell Jessen and Associates.
The report reaches unsparing conclusions about the close relationship between some association officials and officials at the Pentagon.
“The evidence supports the conclusion that A.P.A. officials colluded with D.O.D. officials to, at the least, adopt and maintain A.P.A. ethics policies that were not more restrictive than the guidelines that key D.O.D. officials wanted,” the report says, adding, “A.P.A. chose its ethics policy based on its goals of helping D.O.D., managing its P.R., and maximizing the growth of the profession.”
By JAMES RISENJULY 10, 2015
Find this story at 10 July 2015
© 2015 The New York Times Company