In 2003 vond er een bijeenkomst van dierenrechten activisten in Amsterdam plaats. Tijdens de bijeenkomst werd ook veel actie gevoerd onder andere in Putten waar 49 activisten werden gearresteerd. In Putten werden nertsen bevrijd, maar kwam ook de buurt in opstand tegen de demonstranten. Er vonden tijdens het weekend er ook andere acties plaats. Olga werd onder weg naar een van die acties aangehouden. Zij schreef over de aanhouding van het busje onderweg naar de actie al eerder een stuk. ‘Een agent stapte uit en vroeg de chauffeur om de autopapieren. Na veel heen en weer geloop naar zijn auto kwam hij mededelen dat we moesten wachten op andere agenten. Hij werkte in een ander district. Toen die agenten arriveerden moesten we ons allemaal identificeren. Wij weigerden, aangezien er geen aanleiding voor was. Vervolgens deelde ze ons mee dat we aangehouden waren en mee moesten naar het politiebureau om onze identiteit vast te stellen. Mijn vingerafdrukken werden genomen en ik werd op de foto gezet. Vervolgens verbleef ik een nacht in de cel. Een leidinggevende van de politie noemde mij terrorist. De volgende dag werd ik op straat gezet zonder aanklacht.’ lees meer

werkzaam bij het Onderzoeksbureau Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (OBIV) te Nijmegen
tevens auteur van: Operatie Homerus, Spioneren voor de BVD
(Breda, 1998, ISBN: 906728100x)

Bij de commotie die afgelopen week ontstond rond de uitlatingen van staatsecretaris Adelmund over het islamitisch onderwijs sneeuwden een aantal belangrijke vragen onder. Waarom deed de BVD onderzoek naar islamitisch onderwijs? Wat is de kwaliteit van het onderzoek? Waarom volgde een openbaar rapport van de geheime dienst? En: wat had en heeft de Binnenlandse Veiligheidsdienst überhaupt te zoeken in de schoolbankjes? lees meer

Uit : VD-Amok-special over inlichtingendiensten
december 1998

De Nederlandse inlichtingendiensten en extreem-rechts
De Nederlandse inlichtingendiensten infiltreren, luisteren af, volgen, liegen en bedriegen. Dat is algemeen bekend. Publikaties over de bezigheden van de dienst beschrijven echter vooral haar aandacht voor linkse politieke groepen en personen. Toch is ook extreem-rechts onderwerp van aandacht. Welke extreem-rechtse groepen zijn door de BVD geobserveerd en waarom? lees meer

Uit : VD-Amok-special over inlichtingendiensten

Tot de negentiger jaren opereerde de BVD vooral als schimmige geheime dienst die communisten, spionnen en linkse activisten in de gaten hield. Tegenwoordig is dat anders. Arthur Docters van Leeuwen, hoofd van de BVD van 1989 tot 1994 wist zowel verstokte BVD’ers als de toenmalige minister van binnenlandse zaken Ien Dales te overtuigen van de noodzaak van een koerswijziging in plaats van een afslanking van de inlichtingendienst. Het terrein dat Docters zag braakliggen was het grensvlak van de onderwereld met de bovenwereld: de corrupte ambtenaar, de door criminelen beïnvloedde politicus.
lees meer

“Bitter little girls and boys from the Red Army Underground
They’d blow away Karl Marx if he had the nerve to come around”,
(Bruce Cockburn, Grim Travellers)

Begin 1993 werd de voormalige Nijmeegse actievoerder `Rob Kamphuis'(1) definitief ontmaskerd als PID-agent. `Kamphuis’ had een belangrijke positie bekleed in de Nijmeegse kraakbeweging aan het eind van de jaren zeventig en begin jaren tachtig. Hij was daar één van de hardnekkigste propagandisten van de harde lijn en zeer actief in de plaatselijke afdeling van het Rood VerzetsFront dat compromisloze gewapende strijd propageerde. Hij heeft onder meer enkele levensgevaarlijke acties georganiseerd.
lees meer

‘Geschiedenis van de BVD’ is de titel van een lijvig onderzoek van D. Engelen naar de rol van de BVD in de Koude Oorlog. Engelen is een historicus, die al sinds 1966 bij de BVD in dienst is, ‘in de sfeer van politieke analyses en van operaties en management’. Een boek van binnenuit, dat met veel intern bronnenmateriaal is geschreven. lees meer

Internationale crises en binnenlandse veiligheid, 1945 – 1960
Kleintje Muurkrant

Al drie jaar bestaan ze nu: de ‘Netherlands Intelligence Studies Association’ kortweg NISA. Een voor Nederlandse begrippen tamelijk unieke organisatie die besloten bijeenkomsten organiseert, ‘waarop in vertrouwelijke sfeer onderwerpen betreffende intelligence, counterintelligence of security worden uitgediept’. (Ex-) inlichtingendienstmedewerkers en wetenschappers vormen de kern van dit gezelschap. De NISA geeft een nieuwsbrief uit waar tal van onderwerpen over inlichtingendiensten aan bod komen. Naast bijvoorbeeld het neerschieten van de Koreaanse KAL 007, wordt veel aandacht besteed aan de op handen zijnde vernietiging van BVD dossiers. Vanuit wetenschappelijk-historisch gezichtspunt pleit de NISA voor behoud van die dossiers, die van belang zijn voor de geschiedschrijving. lees meer

De belangstelling voor anti-apartheidsactivisten
De laatste Anti-Apartheidskrant
De anti-apartheidsbeweging was vanaf het ontstaan verzekerd van een brede belangstelling van de tegenpartij. Niet alleen geheime diensten probeerden zich op de hoogte te houden van het doen & laten van de beweging. Bedrijven met belangen in Zuid Afrika schakelden particuliere adviesbureaus in, die vaak veel meer ondernamen om activisten tegen te werken. Ondanks het feit dat de anti-apartheidsstrijd tot het verleden lijkt te behoren, is de bereidheid tot opening van zaken niet groot. Kennelijk kan het onderwerp het daglicht niet verdragen. lees meer

Ingezonden brief aan het Algemeen Dagblad, buro Jansen & Janssen, augustus 1993.
“BVD verdenkt ‘oude’ verdachte van bomaanslag” kopte NRC-Handelsblad afgelopen vrijdag. Een zegsman van de Binnenlandse Veiligheidsdienst liet middels de kwaliteitskrant weten dat zijn dienst en justitie “exact” weten wie achter de bomaanslag zitten. Tot zover kan de berichtgeving door de beugel, al kunnen natuurlijk vraagtekens geplaatst worden bij de exactheid van de kennis van de diensten die “vier of vijf” mensen verantwoordelijk achten voor zowel de aanslag op de woning van staatssecretaris Kosto als die op het op het ministerie van sociale zaken. lees meer

Het linkse politieke leven is zozeer doordrongen van de mogelijke aanwezigheid van informanten en infiltranten, dat veel activisten er als vanzelfsprekend vanuit gaan dat zijzelf of hun ontmoetingsplaatsen onder voortdurende observatie staan. Dat is natuurlijk lang niet altijd terecht, het zou de BVD veel te veel geld en arbeidsuren kosten om iedereen die progressief-christelijk, milieubewust, autonoom of anderszins radicaal beweegt onophoudelijk te volgen. Veel interessante informatie zou dat ook niet opleveren. lees meer

‘Vanwege ongewenste contacten in Nederland en met de Surinaamse legerleiding’ werd in december 1992 de coördinator minderheden van de Amsterdamse politie definitief ontslagen. De Surinamer Eric Sinester werkte jarenlang op Bureau Werving en was in de loop van de tijd synoniem geworden met een soepel allochtonenbeleid en radicale standpunten over de omgang met racisme binnen het korps. Dat maakte hem niet overal even geliefd. lees meer

Het einde van de koude oorlog betekent in de ogen van de BVD een radicaal afscheid met het verleden. In 1991 werd bekend dat de Dienst van plan was om tweederde van haar archief te vernietigen, zonder dat iemand de mogelijkheid zou hebben dossiers in te zien. Geen glasnost aan de Kennedylaan.
Van vele kanten kwam kritiek. Voordat alles de papiervernietiger in gaat, zou er recht op inzage moeten zijn, bovendien moet in ieder geval een deel bewaard blijven voor historisch onderzoek. lees meer

Uit het reorganisatieonderzoek van de BVD dat in 1990 werd gepresenteerd kwam als centrale conclusie naar voren dat de Dienst moest streven naar een betere inbedding in de samenleving (noot 1). De geïsoleerde positie van de BVD bleek een belemmering te zijn voor zowel de instroom aan informatie als het slijten van het eindprodukt.
De BVD moest de boer op. Het eindprodukt – inschattingen, analyses en direct toepasbare informatie – zou in het vervolg in nauwe samenwerking met professionele PR-medewerkers aan de maatschappij gesleten worden. Met groot elan wijdde het hoofd van de Dienst Arthur Docters van Leeuwen zich aan zijn opdracht. Hij werd de personificatie van de BVD. lees meer

De meeste fatsoenlijke mensen hebben één ding gemeen met de BVD: de afkeer van racisme en fascisme. De Dienst stelde in het jaarverslag over 1991 ‘een vinger aan de pols te houden om te zien in hoeverre ook de activiteiten en opvattingen van Nederlandse groeperingen een ongewenste polarisatie en daardoor een klimaat voor discriminatie van- en geweld tegen minderheden bevorderen’. Hoewel er geen reden is om hieraan te twijfelen, blijkt het erg moeilijk uit te vinden wat precies de bemoeienissen met extreem-rechts zijn. Soms grijpt de BVD in, maar af en toe is de Dienst ook opvallend afwezig. In een aantal rapporten en in publieke uitspraken laat de BVD merken ongerust te zijn over het mogelijke ontstaan van een onderklasse en over de kans op rassenrellen. Tegelijkertijd zijn de uitlatingen erg sussend. Extreem-rechts is niet sterk georganiseerd, het valt allemaal wel mee en, mocht dat alsnog veranderen: de BVD zit er bovenop. Is de BVD nu wel of niet een bondgenoot van anti-fascisten en anti-racisten? lees meer

Na de explosies bij het huis van Kosto en het ministerie van Binnenlandse Zaken op 13 november 1991 is het, ondanks de allereerste paniekreakties, volkomen stil geworden rond de bommenleggers en hun bestrijders. Dat is beleid: de ministers van justitie en binnenlandse zaken, Hirsch Ballin en Dales, hebben al hun ambtenaren een zwijgplicht opgelegd. Deze zwijgplicht geldt zelfs docenten van de Zutphense politieschool, die journalisten niet mochten uitleggen hoe een recherche-onderzoek in dit soort gevallen in zijn werk gaat. En persvoorlichter Klep van het Gerechtelijk Laboratorium in Rijswijk mocht alleen uit zijn stoel komen om te zeggen dat de berichtgeving in de Telegraaf (RaRa gebruikte Semtex!) onjuist was, dat het voor de bommen gebruikte materiaal geen kneedbare explosieven betrof. lees meer