Hij wordt door de media veelal opgevoerd als onafhankelijk expert, een politiek neutrale coördinator van de NCTV die ons voor terreur waarschuwt. In werkelijkheid is Dick Schoof een hardliner die in het verleden onder meer een keihard repressief asielbeleid uitvoerde.

Dick Schoof is sinds maart 2013 de Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid (NCTV), voorheen terrorisme bestrijding (NCTb). De functie coördinator werd op 27 april 2004 ingesteld, zes maanden voor de moord op Theo van Gogh. Idee is dat de coördinator de samenwerking tussen verschillende diensten moet bevorderen, vooral tussen politie en inlichtingendiensten. Deze relatie is van oudsher slecht, voor een deel omdat inlichtingendiensten hun informatie niet willen delen.

lees meer

Na lezing en bestudering van tien jaar dreigingsbeelden van de NCTV valt op dat de dienst voornamelijk oog heeft voor islamitisch geweld. Terreurbepaling, terrorismebestrijding en dreigingsmanagement blijken politiek gekleurde activiteiten te zijn.

Alle Dreigingsbeelden Terrorisme Nederland (DTN’s) van de Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid (NCTV) hebben ongeveer een vergelijkbare structuur. Het dreigingsbeeld wordt geschetst vanuit verschillende aandachtspunten. Centraal staat een internationale ‘analyse’ waarbij het vooral gaat om ‘jihadisten’ en organisaties als al-Qaida, door de terreurdienst kern al-Qaida genoemd.

lees meer

Overzicht van de artikelen uit Observant 66 met korte beschrijving. lees meer

De burgerlijke ongehoorzaamheid van boze Groningers die in opstand komen tegen de risicovolle gaswinning, werd zomer vorig jaar beschreven in een DTN van de Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid (NCTV). GroenFront! kreeg een eervolle vermelding, met als doel het vreedzame verzet te terroriseren in het belang van de staat.
lees meer

De zoon van een vredesactiviste, werkzaam in een gerenommeerd Haags hotel, werd tijdens de internationale nucleaire wereldtop NSS vijf dagen met onbetaald verlof gestuurd. Vanwege de activiteiten van zijn moeder vormde hij in de ogen van de overheid een ‘veiligheidsrisico’ voor de logerende wereldleiders.
lees meer

Het zijn vaak de kleine dingen die aangeven waar de pijn zit bij het terroriseren van politiek protest door de overheid. Gebeurtenissen rondom protesten tijdens de Gaza-oorlog in de zomer van vorig jaar maken dat duidelijk. Enkele organisatoren kregen de politie thuis op bezoek.

De Israëlische bezetting van Palestina is een terugkerende bron van buitenparlementair protest. Omdat er geen einde lijkt te komen aan het conflict, gaan burgers de straat op als er weer een aanval van Israël wordt uitgevoerd op vooral de Gazastrook. Dat de emoties daarbij hoog kunnen oplopen, is begrijpelijk. Het gaat over leven en dood en over een conflict dat al jaren voortwoekert. De solidariteitsbeweging rondom Palestina bestaat decennialang en kent een lange geschiedenis van discussie en debat. De beweging wordt ook al jaren in de gaten gehouden, vooral door de inlichtingendiensten, maar ook steeds vaker door de politie.

lees meer

Rond de kroning van Willem-Alexander in 2013 komt een jongeman in aanraking met politie en een inlichtingendienst. Hoewel zonder strafblad wordt Simon, die kritiek heeft op de monarchie, opgenomen in een databank en streng in de gaten gehouden. Alsof protesteren tegenwoordig een ideologische misdaad is.
lees meer

Jonas, een activist uit Amsterdam, werd tijdens een demonstratie opgepakt op beschuldiging van belediging. Dit bleek het begin van een langdurige reis langs zowel orwelliaans sinistere geheime diensten en hun verreikende volgsystemen, als langs kafkaiaans tragikomische ambtenaren en hun bureaucratische acrobatiek. Hier volgt zijn relaas.
lees meer

Wat in het artikel ‘Linkse activist krijgt van politie stempel terrorist’ al aan de orde kwam, is dat ‘Jonas’ in het kader van zijn klachtenprocedure om inzage verzocht heeft van zijn AIVD- en politiedossiers. Een samenvatting van hetgeen hij van de verschillende diensten heeft ontvangen.
lees meer

Onder het mom van ‘veiligheid van de staat’ roept de politie, naar Amerikaans voorbeeld, steeds meer databanken in het leven. Gegevens over personen die politiek activisme bedrijven komen er eveneens in voor. We hebben de AIVD niet langer nodig.

In Nederland en een groot deel van de ‘westerse’ wereld is het een gewoonte om mensen die politiek actief zijn in de gaten te houden. Meestal gaat het om afwijkende opinies, zoals in het verleden ten aanzien van het communisme, vrouwenrechten, bewapening etc. In Nederland wordt dit stalken door de overheid meestal gedaan door de inlichtingendiensten en met name de AIVD.

lees meer

In toenemende verzamelt de politie informatie over actiegroepen op het gebied van milieu, antimilitarisme en andere maatschappelijke thema’s, alsmede van personen met betrekking tot hun politieke voorkeur, nationaliteit, etniciteit en andere niet relevante zaken vanwege afwezigheid van overtreding en misdrijf.

De databank ISTER (islamistisch terrorisme) kwam in 2007 naar voren tijdens een evaluatie van de Raad van Hoofdcommissarissen ten aanzien van het politieoptreden rond de G8-top in Heiligendamm. Het werd toen duidelijk dat informatie betreffende protesten tegen de bijeenkomst van wereldleiders werden gelabeld als zijnde terroristisch.

lees meer

Het door de NCTV samengestelde Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland (DTN) bevatte de afgelopen tien jaar trefwoorden die op het eerste gezicht indruk maken, maar na analyse ons in wezen niets zeggen. Het reduceert DTN’s tot jaarverslagen met als voornaamste doel de dreiging juist in stand te houden.

Sinds 2013 is het om de drie à vier maanden zover, een kersverse DTN, wat staat voor Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland. Gewone stervelingen moeten het doen met een samenvatting die in eerste instantie is bedoeld voor de Raad voor de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten en die ook wordt verstrekt aan de Tweede Kamer. Tot 2012 verscheen elk half jaar ook nog een ‘voortgangsrapportage terrorismebestrijding’, die vervolgens werd vervangen door de jaarlijkse voortgangsrapportage Contraterrorisme en –Extremisme.

lees meer

De wijze waarop de internationale media over de aanslagen op de burelen van Charlie Hebdo en in de joodse supermarkt hebben bericht, is niet alleen ronduit verbijsterend te noemen maar roept tevens vele vragen op.

De definitie van vrijheid van meningsuiting is in 2015 erg eenvoudig geworden. Als je iets niet doet dan pleeg je censuur, als je iets wel doet dan ben je het goede voorbeeld voor de vrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Dit simplisme tekent de nieuwe wereld orde sinds 2001. Beledigen moet kunnen, helemaal als mediabedrijf, anders pleeg je zelfcensuur. Het te kijk zetten van Mohammed is trending topic. Vragen of dit beledigen iets bijdraagt aan een maatschappelijk debat, of het wel zin heeft in een rechtsorde, noodzakelijk is voor het blootleggen van misstanden of in andere zin belangrijk is, worden niet gesteld.

lees meer

Recente demonstraties tegen Haags politiegeweld en vermeend racistisch handelen binnen het korps, hebben geleid tot een tegenactie vanuit de top van het korps. Tevens worden organisatoren van het protest benaderd door de AIVD.

De 17-jarige Rishi Chandrikasing werd op 24 november 2012 op station Hollands Spoor in Den Haag door een agent doodgeschoten, nadat NS-personeel tegen de politie had beweerd dat hij bewapend was, wat niet het geval bleek te zijn. De rechtbank besliste op 23 december 2013 dat de politieagent die het fatale schot loste niets te verwijten viel en dat de ‘verdachte’ wegrende.

lees meer

Het is een ontwikkeling die al langer gaande is, maar werd door de grootschalige beveiligingsoperatie rondom de Nuclear Security Summit (NSS) op 24 en 25 maart 2014 in Den Haag onderstreept. Protestgeluiden werden door extreme beperkingen bij voorbaat het zwijgen opgelegd, omwille van ‘Nederland, internationaal evenementenland’.

Bijeenkomsten van weinig democratische instituten als de World Trade Organization (WTO), G8 en EU vormen al jaren aanleiding voor protest. Tienduizenden demonstreerden tegen de WTO in 1999 (Seattle, VS) en 2000 (Praag, Tsjechië). Ook tegen de G7, G8 en G20 werd op grote schaal gedemonstreerd. De ondemocratische Europese Commissie en de rest van de EU brachten jarenlang honderdduizenden burgers op de been in Amsterdam, Barcelona, Göteborg, Keulen en andere Europese steden. Door deze ervaringen hebben de politici zich nog verder teruggetrokken in hun ivoren torens en is het protest afgenomen als gevolg van exorbitante veiligheidsmaatregelen.

lees meer