• Buro Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, de overheid in Nederland en Europa kritisch volgt. Een grond-rechten kollektief dat al 30 jaar publiceert over uitbreiding van repressieve wetgeving, publiek-private samenwerking, bevoegdheden, overheids-optreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.
  • Publicaties

  • Migratie

  • Politieklachten

  • Bijlage VIII – III.1. De Balkan route

    III. TURKSE CRIMINELE GROEPEN IN NEDERLAND

    III.1. De Balkan route

    In de geschiedenis van het internationale verkeer is de
    Balkanroute van vitale betekenis omdat deze Azi over land verbond
    met Europa. Turkije speelde daarin als grensland een sleutelrol en
    dat doet het nog steeds. Per jaar passeren meer dan anderhalf
    miljoen vrachtauto’s de landsgrenzen en ook nog een kwart miljoen
    autobussen en vier miljoen personenauto’s (Van Doorn, 1993). Via de
    noordelijke route worden goederen naar Europa vervoerd over de E 90
    en zuidelijk langs de E 80. Eerst wordt de grens gepasseerd met
    Bulgarije en van daaruit liggen tot de oorlog in Joegoslavi
    uitbrak, in beginsel drie wegen open: die via Roemeni, Servi en
    Griekenland. De eerste en de derde mogelijkheid bestaan nog steeds.
    Vanaf Roemeni gaat het via Hongarije, Slowakije en Tjechi naar
    West-Europa of via de Oekraine naar Polen. Vanaf Griekenland via de
    havenstad Piraeus op de veerboot verder naar de Italiaanse havens
    Bari of Trist. Behalve over de weg worden ook goederen
    getransporteerd over zee (via de Zwarte Zee naar Odessa en dan
    verder) of over de Middellandse Zee. Al in het begin van de jaren
    zeventig werd de smokkel van opium via deze Balkan-route
    gesignaleerd. Marseille was toen het grootste distributiecentrum
    voor West-Europa, Corsicanen en Turken of Armenirs voerden het
    narcoticum aan (Lamour en Lambert, 1972). Tussen de ladingen die
    bestaan uit zuidvruchten, thee, confectiekleding enzovoort, wordt
    thans herone of cannabis verstopt en dat gebeurt ook in de ruimten
    die speciaal in het chassis (de balken), de brandstof-tanks en de
    luchtremcylinders zijn geprepareerd. Een Turkse mafia-familie in de
    kleine provinciehoofdstad Kilis in het Zuiden van Midden-Anatoli
    heeft een reusachtig aandeel in de transportwereld en men neemt aan
    dat hier de vrachtauto’s in werkplaatsen worden geprepareerd. De
    retourvracht bestaat uit allerhande industrile goederen, maar de
    laatste tijd ook cocane (voor de Turkse markt zelf). Het is bijna
    ondoenlijk om deze gemotoriseerde goederenstroom op smokkel te
    controleren, de bergplaatsen zijn geraffineerd aangebracht. Het
    doorzoeken van een enkele vrachtauto duurt vele uren tot een hele
    dag. Honden kunnen soms door de sterke geuren van de
    getransporteerde voedingswaren de drugs niet ruiken. Aan de andere
    kant moeten er heel wat grenzen tussen de eerder genoemde landen
    worden gepasseerd voordat de Europese Unie wordt binnengereden en
    het is duidelijk dat een deel van de grenswacht of douane wel plat
    moet zijn of dat ter plaatse, in het geval van ontdekking, wordt
    gemaakt. Zonder omkopen gaat het niet, vertelt ons een van de
    grootste drugsbaronnen van Nederland, die in Turkije begonnen is
    door zelf als chauffeur op te treden. Hij nam enkele tienduizenden
    Duitse Marken
    mee voor onderweg en als een douanier het niet vertrouwde, werd de
    portefeuille getrokken. Dat ging gelukkig altijd goed, zo ondervond
    hij, al was het iedere keer angstig afwachten of het zou worden
    geaccepteerd. Een reisje per vrachtauto uit Libanon naar Nederland
    kostte hem tien kilo lichaamsgewicht aan angstzweet, vertelt
    hij.

    De drugs, en het gaat vooral om herone, is niet zelf uit Turkije
    afkomstig. Ooit was dat wel het geval: vlak voor de Tweede
    Wereldoorlog leverde het land de helft van de wereldproduktie aan
    opium aan de farmaceutische industrie. Maar onder internationale
    druk zag de Turkse regering zich in 1971 gedwongen alle
    papaverteelt stop te zetten. In 1974 werd een uitzondering gemaakt
    voor tien provincies in West-Anatoli rond de plaats Afyon (wat
    trouwens opium betekent!), maar die produktie wordt nauwlettend
    door de overheid gecontroleerd opdat niets wegvloeit naar het
    illegale circuit. De regering heeft daar serieus werk van gemaakt
    en blijkens een recent rapport van het bureau van internationale
    narcotica-aangelegenheden van het United States Department of
    State
    uit april 1994 werken de autoriteiten op doortastende
    wijze samen met de Drugs Enforcement Administration om zowel de
    verbouw van als de sluikhandel in opiaten tegen te gaan. De steeds
    grotere vangsten door politie en douane wijzen evenwel niet op een
    grotere effectiviteit bij de opsporing, maar op een toename van de
    drugshandel. De heronesmokkelaars van vandaag voeren de grondstof
    in uit de Gouden Driehoek (Birma, Laos en Thailand – de zuivere
    substantie uit Thailand is op dit moment zeer in trek en levert in
    geraffineerde vorm recordbedragen op per kilo, zelfs tot 90.000
    gulden) en uit het gebied dat wel de Gouden Sikkel wordt genoemd:
    Pakistan, Iran en Afghanistan. In Turkije wordt het vervolgens in
    laboratoria verwerkt. Eerst stonden die in het Oosten van Turkije,
    dicht bij de grens met Iran. In Bakale (een half uur lopen van de
    grens) werd in honderden verborgen laboratoria pure morfine tot
    herone verwerkt. Dat was ook het geval in Lice vlak bij Diyarbakir.
    Maar thans zijn ze op veel meer plaatsen te vinden, de meeste
    misschien nog wel in de buurt van Istanbul.


    vorige        
    volgende        
    inhoudsopgave en zoeken