Since the 9-11 terrorist attacks on the United States, the fight against terrorism is in the centre ofEuropean societal and political interest. The attacks in Madrid (2004) and London (2005) and severalfoiled attacks made clear that Europe itself was also a target for the international Jihadists. The arrestsof many alleged terrorists in different European countries underlined the reality of the terrorist threat.1At the same time it became clear that the ‘new terrorism’ formed a national as well as an internationalthreat. Attacks in Europe can be the work of home-grown terrorists, as well as the work of foreignfighters who succeed in infiltrating European countries. Military personnel from European countriesthat operate in foreign countries in the context of the ‘war on terror’ can be a target for terrorists, butalso European business or embassies. Incidents like the Danish cartoon affair or the Dutch movieFitna make it clear that ‘internal’ issues can have a great impact in foreign countries. On the otherhand it is possible that incidents and conflicts in countries far away – the invasion of Iraq, the conflictsin the Middle East – can have their internal repercussions in European countries.
Nieuw Zeelandse anti-terreur-eenheid bespioneert vakbonden, actiegroepen, politiepartijen en andere parlementaire en buitenparlementaire groepen.
“Bedrijfsspionnen in Nieuw Zeeland” uit de observant 47 berichtte in november 2007 over de infiltratie van milieugroepen, dierenrechtenactivisten en de vredesbeweging in Nieuw Zeeland. Onder de groepen die het slachtoffer waren geworden van private inlichtingenbureaus bevinden zich
Save Happy Valley groep, een actiegroep die protesteert tegen een mijnbouwproject van het staatsbedrijf Solid Energy, de Wellington Animal Rights Network en de Peace Action Wellington. In december 2008 biechtte Rob Gilchrist, een vooraanstaand activist van de Save Happy Valley groep op dat hij werd betaald als informant door de Special Investigation Group van de politie. Naast Save Happy Valley was Gilchrist ook actief voor Greenpeace, organisaties die campagne voeren voor klimaatverandering, anti-vivisectie- groepen, vakbonden en politieke partijen. Hij werd bijna tien jaar door de overheid betaald. In 2007 luidde hij nog de klok over de infiltratie door private inlichtingenbureaus.
38 jaar getapt door de Duitse inlichtingendienst
Nut en noodzaak van inlichtingendiensten wordt alleen zichtbaar als feiten over het werk van die diensten aan het licht komen. Succes verhalen over operaties worden beschreven door loyale onderzoekers en ‘deskundigen.’ Rob de Wijk stelde het boek ‘Doelwit Europa’ samen om te laten zien hoeveel aanslagen voorkomen waren door veiligheidsdiensten. Bij die succesverhalen zijn kanttekeningen te zetten. Er is bijvoorbeeld de voorkennis over aanslagen van de inlichtingendiensten waar niets is mee gedaan. De gevolgen van dat inadequate optreden is duidelijk geworden op 11 maart 2004 in Madrid en de 5 juli 2005 in London. Ook de betrokkenheid van informanten en infiltranten van inlichtingendiensten bij ernstige strafbare feiten roept vragen op over nut en noodzaak.
Rolf Gössner schreef over die strafbare feiten van informanten het boek “Geheime Informanten, V-Leute des Verfassungsschützes: Kriminelle im Dienst des Staates.” Het boek beschrijft de infiltratie van de Duitse extreem rechtse partij de NPD (Nationaldemokratische Partei Deutschlands) door de Duitse geheime dienst in het begin van de eenentwintigste eeuw. De Duitse regering overwoog de partij te verbieden, maar als de verhalen over de infiltratie van de partij opduiken is het mis.
Nut en noodzaak van inlichtingendiensten wordt alleen zichtbaar als feiten over het werk van die diensten aan het licht komen. Succes verhalen over operaties worden beschreven door loyale onderzoekers en ‘deskundigen.’ Rob de Wijk stelde het boek ‘Doelwit Europa’ samen om te laten zien hoeveel aanslagen voorkomen waren door veiligheidsdiensten. Bij die succesverhalen zijn kanttekeningen te zetten. Er is bijvoorbeeld de voorkennis over aanslagen van de inlichtingendiensten waar niets is mee gedaan. De gevolgen van dat inadequate optreden is duidelijk geworden op 11 maart 2004 in Madrid en de 5 juli 2005 in London. Ook de betrokkenheid van informanten en infiltranten van inlichtingendiensten bij ernstige strafbare feiten roept vragen op over nut en noodzaak.
De Zwitserse afdeling van Attac heeft op 20 juni 2008 de autoriteiten van het Kanton Vaud, Zwitserland, gevraagd om de infiltratie van Attac door de multinational Nestlé te onderzoeken. Nestlé is het bedrijf van onder andere KitKat, After Eight, Bros en Nespresso. Acteur en regisseur George Clooney is de belichaming van het hippe kopje koffie. Attac heeft een aanklacht ingediend tegen een onbekende persoon wegens schending van de persoonlijke levenssfeer van de auteurs van het kritische boek over Nestlé: ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ (Nestlé – Anatomie van een multinational) en van de overtreding van wetgeving ter bescherming van persoonsgegevens. Volgens Attac, een wereldwijde organisatie die het economische systeem wil veranderen met onder andere de slogan ‘de wereld is niet te koop’, vond de infiltratie plaats van september 2003 tot en met juni 2004. Nestlé lijkt met de infiltratie geprobeerd te hebben op de hoogte te blijven van het onderzoek van Attac naar de betrokkenheid van Nestlé bij genetisch gemanipuleerde gewassen, de privatisering van water en de behandeling van de vakbonden door het bedrijf.
lees meer
Eind juli 2008 bracht Motherjones.com een opzienbarend verhaal. Mary McFate een zeer actieve voorstander van meer restricties van het wapen gebruik en bezit in de Verenigde Staten blijkt ook Mary Lou Sapone te zijn. Sapone werkte voor de wapenlobby zoals de National Rifle Association (NRA). Sapone was ingehuurd door beveiligingsbedrijven om vanaf het midden van de jaren negentig te infiltreren in de zogenoemde Gun Control Movement die wedijvert voor stringentere wetgeving.
lees meer
De Zwitserse afdeling van Attac heeft op 20 juni 2008 de autoriteiten van het Kanton Vaud, Zwitserland, gevraagd om de infiltratie van Attac door de multinational Nestlé te onderzoeken. Nestlé is het bedrijf van onder andere KitKat, After Eight, Bros en Nespresso. Acteur en regisseur George Clooney is de belichaming van het hippe kopje koffie. Attac heeft een aanklacht ingediend tegen een onbekende persoon wegens schending van de persoonlijke levenssfeer van de auteurs van het kritische boek over Nestlé: ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ (Nestlé – Anatomie van een multinational) en van de overtreding van wetgeving ter bescherming van persoonsgegevens. Volgens Attac, een wereldwijde organisatie die het economische systeem wil veranderen met onder andere de slogan ‘de wereld is niet te koop’, vond de infiltratie plaats van september 2003 tot en met juni 2004. Nestlé lijkt met de infiltratie geprobeerd te hebben op de hoogte te blijven van het onderzoek van Attac naar de betrokkenheid van Nestlé bij genetisch gemanipuleerde gewassen, de privatisering van water en de behandeling van de vakbonden door het bedrijf.
Eind juli 2008 bracht Motherjones.com een opzienbarend verhaal. Mary McFate een zeer actieve voorstander van meer restricties van het wapen gebruik en bezit in de Verenigde Staten blijkt ook Mary Lou Sapone te zijn. Sapone werkte voor de wapenlobby zoals de National Rifle Association (NRA). Sapone was ingehuurd door beveiligingsbedrijven om vanaf het midden van de jaren negentig te infiltreren in de zogenoemde Gun Control Movement die wedijvert voor stringentere wetgeving.
recensie van het boek ‘The Abu Ghraib Effect’ van Stephen F. Eisenman.
De oorlog tegen te terrorisme genereert een eindeloze verzameling aan mensenrechten schendingen. De zogenoemde verdachten van terrorisme die door de Verenigde Staten worden vastgehouden op Guantánamo. De Dasht-i-Leili-slachting bij Sheberghan in Jowzhan in Afghanistan in december 2001 door Amerikaanse militairen. De dagelijkse slachtoffers van bombardementen in Afghanistan en Irak. De Extraordinary Rendition van verdachten van terrorisme die over de wereld worden gesleept, gemarteld en opgesloten zonder dat er onafhankelijke rechtspraak aan te pas komt. De martelingen van verdachten op Bagram Airbase, Guantánamo, Abu Ghraib en andere gevangenissen waar verdachten van de oorlog tegen het terrorisme worden vastgehouden. Sinds 11 september 2001 lijkt de ‘rule of law’ een versleten goed. Om een aanslag te voorkomen willen politici, militairen, inlichtingen en opsporingsdiensten alles kunnen gebruiken terwijl er steeds weer een aanslag volgt. Elk humaan stukje weldenkendheid is verdwenen in een oorlog die terreur oproept en niet bestrijdt. lees meer
Recensie van het boek ‘The Abu Ghraib Effect’ van Stephen F. Eisenman.
De oorlog tegen te terrorisme genereert een eindeloze verzameling aan mensenrechten schendingen. De zogenoemde verdachten van terrorisme die door de Verenigde Staten worden vastgehouden op Guantánamo. De Dasht-i-Leili-slachting bij Sheberghan in Jowzhan in Afghanistan in december 2001 door Amerikaanse militairen. De dagelijkse slachtoffers van bombardementen in Afghanistan en Irak. De Extraordinary Rendition van verdachten van terrorisme die over de wereld worden gesleept, gemarteld en opgesloten zonder dat er onafhankelijke rechtspraak aan te pas komt. De martelingen van verdachten op Bagram Airbase, Guantánamo, Abu Ghraib en andere gevangenissen waar verdachten van de oorlog tegen het terrorisme worden vastgehouden. Sinds 11 september 2001 lijkt de ‘rule of law’ een versleten goed. Om een aanslag te voorkomen willen politici, militairen, inlichtingen en opsporingsdiensten alles kunnen gebruiken terwijl er steeds weer een aanslag volgt. Elk humaan stukje weldenkendheid is verdwenen in een oorlog die terreur oproept en niet bestrijdt.
Worden Greenpeace, Milieudefensie en andere milieuorganisaties in Nederland in de gaten gehouden door de bedrijven die zij kritisch volgen? Duidelijke aanwijzingen zijn er niet, maar de Amerikaanse praktijk van de jaren negentig die James Ridgeway in het maanblad Motherjones schetst, plaatst vraagtekens bij deze betrekkelijke rust. Het verhaal van Ridgeway is een moderne variant van de oud papier-affaire die Buro Jansen & Janssen in 1994 onthulde. Marcel Paul Knotter haalde toen jarenlang oud papier op bij verschillende actiegroepen. Het papier was zogenaamd bestemd voor een school, maar in werkelijkheid bracht hij het naar het kantoor van ABC in Vinkeveen. ABC was het particuliere recherchebureau van Peter Siebelt, die de informatie regelmatig deelde met de Telegraaf.
In het Amerikaanse verhaal gaat het om Beckett Brown International (BBI), in 2000 omgedoopt tot S2i. BBI, werkzaam van 1995 tot en met 2001, was een maatje groter dan ABC. Het bedrijf kon tot zijn klantenkring the Carlyle Group, the National Rifle Assocoation, Wal-Mart, maar ook grote public-relations bedrijven zoals Ketchum en Nichols-Dezenhall Communications rekenen. Ketchum is een internationaal pr bedrijf en heeft in Nederland als zakelijke partner Winkelman en Van Hessen. Ridgeway sprak uitgebreid met de gedesillusioneerde investeerder John C. Dodd III die hem ook verschillende interne documenten van BBI overhandigde.
lees meer
Wie is het gevaar? De staat of de vredesgroep?
In december 2005 publiceerde MSNBC News een aantal documenten met betrekking tot inlichtingenvergaring en observatie van vredesgroepen door de Amerikaanse overheid. Onder de groepen bevindt zich onder andere een lokale vredesgroep, the Coalition for Peace uit Rhode Island, die regelmatig kleine manifestaties tegen de oorlog in Irak houdt. De inlichtingenoperatie heet TALON, Threat and Local Observation Notice. Het project is een database die gestationeerd is bij het ministerie van Defensie van de Verenigde Staten. De TALON database wordt ook wel de Cornerstone database genoemd. De gegevens werden beheerd door de CIFA, Counterintelligence Field Activity, een geheime dienst van het Pentagon.
Op 14 mei 2008 werden Rizwaan Sabir, een 22 jarige student aan de University of Nottingham en zijn 30 jarige vriend, Hisham Yezza, die werkzaam is op service-afdeling van de universiteit door een anti-terreur-eenheid van de Engelse politie gearresteerd. Beide mannen worden verdacht van activiteiten die strafbaar zijn onder de Terrorism ACT van 2000. Een politieagent vertelde Dr. Nilsen, een wetenschappelijk medewerker aan de universiteit: “This would never have happened if the student had been white.” lees meer
Wolfgang Kraushaar, de historicus die het standaard werk over de Rote Armee Fraktion heeft geschreven, wijdde in 2005 een boek aan de mislukte aanslag op het Joodse Gemeenschapshuis in West Berlijn. In augustus 1912 werd aan de Fasanenstrasse 79 in Berlijn een synagoge ingewijd. Deze synagoge brandde in de nacht van 9 op 10 november 1938, tijdens de Kristallnacht, volledig uit. Het duurde tot 27 september 1959 eer er op de ruines van de oude synagoge een nieuw centrum herrees. Het joodse gemeenschapshuis moest gaan dienen als ontmoetingsplaats tussen joodse en niet joodse inwoners van Berlijn. Op 10 november 1969 werd in de garderobe van het gemeenschapshuis een niet ontplofte bom gevonden. De dag ervoor vond de 31ste herdenking van de progrom van 9 november 1938 plaats. Politiek, politie en pers namen de mislukte aanslag hoog op, zeker gezien het tijdstip en de locatie. Al snel wezen alle aanwijzingen in de richting van de Tupamaros West-Berlin (TW), maar ook in de richting van de geheime dienst. Kraushaar fileert in zijn boek de mislukte aanslag op zeer grondige wijze. Alles komt ter sprake, al het bewijsmateriaal, getuigenverklaringen, verhoren en analyses passeren de revue. Het boek eindigt met een poging te laten zien dat antisemitisme niemand vreemd is, ook niet vermeende antifascisten en links radicalen. Toch kan Kraushaar een aantal vragen niet beantwoorden die eigenlijk essentieel zijn voor het begrijpen van de aanslag. lees meer
Worden Greenpeace, Milieudefensie en andere milieuorganisaties in Nederland in de gaten gehouden door de bedrijven die zij kritisch volgen? Duidelijke aanwijzingen zijn er niet, maar de Amerikaanse praktijk van de jaren negentig die James Ridgeway in het maanblad Motherjones schetst, plaatst vraagtekens bij deze betrekkelijke rust. Het verhaal van Ridgeway is een moderne variant van de oud papier-affaire die Buro Jansen & Janssen in 1994 onthulde. Marcel Paul Knotter haalde toen
jarenlang oud papier op bij verschillende actiegroepen. Het papier was zogenaamd bestemd voor een school, maar in werkelijkheid bracht hij het naar het kantoor van ABC in Vinkeveen. ABC was het particuliere recherchebureau van Peter Siebelt, die de informatie regelmatig deelde met de Telegraaf. In het Amerikaanse verhaal gaat het om Beckett Brown International (BBI), in 2000 omgedoopt tot S2i. BBI, werkzaam van 1995 tot en met 2001, was een maatje groter dan ABC. Het bedrijf kon tot zijn klantenkring the Carlyle Group, the National Rifle Assocoation, Wal-Mart, maar ook grote public-relations bedrijven zoals Ketchum en Nichols-Dezenhall Communications rekenen. Ketchum is een internationaal pr bedrijf en heeft in Nederland als zakelijke partner Winkelman en Van Hessen. Ridgeway sprak uitgebreid met de gedesillusioneerde investeerder John C. Dodd III die hem ook verschillende interne documenten van BBI overhandigde.