Na de Koude Oorlog heeft de Amerikaanse geheime dienst CIA zich weer toegelegd op het uitvoeren van doodseskaders. In ‘The Way of the Knife’ wordt uit de doeken gedaan hoe de CIA wereldwijd oorlog voert.

In het boek ‘The way of the knife’ loopt Mark Mazzetti, correspondent voor The New York Times, zeer vlot door de recente geschiedenis van de CIA en doet dat soms zo snel dat een pagina een aantal keer herlezen moet worden. Hij laat zien welke impact 9/11 heeft gehad en nog steeds heeft op het functioneren van de CIA. Het opmerkelijkste van het boek is dat het een menselijk en soms aandoenlijke ruzies laat zien binnen deze geheime (blijkbaar niet zo’n goed geoliede) wereld.

lees meer

Het onderstaande artikel is verschenen in het tijdschrift AMOK van juni 1984. Ook toen al de NSA! AMOK wist te te melden dat deze dienst bij insi¬ders ook bekend stond als als ‘No Such Agency’ of ‘Never Say Anything’. De aanleiding voor het artikel was de ontmaskering van een infiltrant in het vredeskamp Woensdrecht, John Gardiner. Gardiner had verklaard dat hij een veldagent was van de National Security Agency, op pad gestuurd door de dienst om de komst van de kruisraketten naar Nederland te beveiligen. In plaats daarvan smokkelde hij granaten het kamp binnen die hij in België gestolen had. Hij werkte voor de BVD en de CIA, maar voor NSA-werkzaamheden bestaat geen enkel bewijs.
lees meer

Het met technische middelen op grote schaal afluisteren van potentiële vijanden en de eigen burgers door Amerikaanse inlichtingendiensten is geen nieuw verschijnsel. En het in opspraak raken van deze activiteiten is dat zeker niet. Er zijn rond de National Security Agency (NSA) – de dienst waar het vooral om gaat – verschillende malen golven van kritische publiciteit geweest. De manier waarop dat gebeurde was steeds afhankelijk van de politieke en maatschappelijke context, maar een constante wordt gevormd door een los netwerk van kritische onderzoekers, journalisten en activistische groeperingen. Het technisch karakter van de materie stimuleert tot specialisme, soms zie je na tientallen jaren dezelfde namen weer terugkomen. De Britse journalist Duncan Campbell is een voorbeeld hiervan.

lees meer

De wandelaar die vanuit het oosten de Friese plaats Burum nadert, ziet eerst tussen de bosjes aan de horizon een diagonaal object verschijnen. Het is het zijaanzicht van een enorme schotel. Dichterbij komend ziet hij een steeds groter aantal schotels van verschillend formaat en uitgebreide bijgebouwen. Het is ‘It Greate Ear’ (het grote oor), zoals het daar wordt genoemd. Een andere naam is ‘Station 21’. Het is de belangrijkste locatie van de Nederlandse variant van de National Security Agency (NSA): de NSO

lees meer

Het boek True Believer, over de jacht op een Amerikaanse die twintig jaar lang voor Cuba spioneerde, toont tevens het failliet van geheime diensten aan.

In de discussie rond het massaal afluisteren van internet en telecommunicatie door de Amerikaanse National Security Agency (NSA) lijkt het niet om de effectiviteit te gaan, maar om de grootschaligheid. Nu was die digitale verzamelwoede al tientallen jaren bekend, al waren er nog geen documenten beschikbaar die dit ook onderschreven. Data verzamelen en die ook zinvol toepassen, zijn echter twee verschillende dingen.

In de Amerikaanse senaat zijn grote twijfels gerezen over de effectiviteit van de digitale hooiberg die de NSA aanlegt. Of deze informatie aanslagen voorkomen heeft, is volstrekt onduidelijk. De Cubanen kunnen zich geen miljarden verslindende digitale stofzuiger veroorloven en leggen zich vooral toe op Humint, menselijke bronnen. (lees: infiltranten en informanten.) Hiermee lijkt het straatarme Caribische eiland de Amerikanen te slim af.

lees meer

Het onderstaande artikel is verschenen in het tijdschrift AMOK van juni 1984. Ook toen al de NSA! AMOK wist te te melden dat deze dienst bij insi¬ders ook bekend stond als als ‘No Such Agency’ of ‘Never Say Anything’. De aanleiding voor het artikel was de ontmaskering van een infiltrant in het vredeskamp Woensdrecht, John Gardiner. Gardiner had verklaard dat hij een veldagent was van de National Security Agency, op pad gestuurd door de dienst om de komst van de kruisraketten naar Nederland te beveiligen. In plaats daarvan smokkelde hij granaten het kamp binnen die hij in België gestolen had. Hij werkte voor de BVD en de CIA, maar voor NSA-werkzaamheden bestaat geen enkel bewijs.
artikel als pdf

Het met technische middelen op grote schaal afluisteren van potentiële vijanden en de eigen burgers door Amerikaanse inlichtingendiensten is geen nieuw verschijnsel. En het in opspraak raken van deze activiteiten is dat zeker niet. Er zijn rond de National Security Agency (NSA) – de dienst waar het vooral om gaat – verschillende malen golven van kritische publiciteit geweest. De manier waarop dat gebeurde was steeds afhankelijk van de politieke en maatschappelijke context, maar een constante wordt gevormd door een los netwerk van kritische onderzoekers, journalisten en activistische groeperingen. Het technisch karakter van de materie stimuleert tot specialisme, soms zie je na tientallen jaren dezelfde namen weer terugkomen. De Britse journalist Duncan Campbell is een voorbeeld hiervan.
artikel als pdf

De wandelaar die vanuit het oosten de Friese plaats Burum nadert, ziet eerst tussen de bosjes aan de horizon een diagonaal object verschijnen. Het is het zijaanzicht van een enorme schotel. Dichterbij komend ziet hij een steeds groter aantal schotels van verschillend formaat en uitgebreide bijgebouwen. Het is ‘It Greate Ear’ (het grote oor), zoals het daar wordt genoemd. Een andere naam is ‘Station 21’. Het is de belangrijkste locatie van de Nederlandse variant van de National Security Agency (NSA): de NSO
artikel als pdf

Het boek True Believer, over de jacht op een Amerikaanse die twintig jaar lang voor Cuba spioneerde, toont tevens het failliet van geheime diensten aan.

In de discussie rond het massaal afluisteren van internet en telecommunicatie door de Amerikaanse National Security Agency (NSA) lijkt het niet om de effectiviteit te gaan, maar om de grootschaligheid. Nu was die digitale verzamelwoede al tientallen jaren bekend, al waren er nog geen documenten beschikbaar die dit ook onderschreven. Data verzamelen en die ook zinvol toepassen, zijn echter twee verschillende dingen.

In de Amerikaanse senaat zijn grote twijfels gerezen over de effectiviteit van de digitale hooiberg die de NSA aanlegt. Of deze informatie aanslagen voorkomen heeft, is volstrekt onduidelijk. De Cubanen kunnen zich geen miljarden verslindende digitale stofzuiger veroorloven en leggen zich vooral toe op Humint, menselijke bronnen. (lees: infiltranten en informanten.) Hiermee lijkt het straatarme Caribische eiland de Amerikanen te slim af.

artikel als pdf

Boeken over inlichtingendiensten van ‘experts’ hebben vaak veel weg van spannende jeugdromans over groepen jongeren die de bossen intrekken om vlag verovering te spelen. Gordon Thomas is een auteur die al jaren boeken over inlichtingendiensten schrijft. Zijn studies staan hoog aangeschreven en bereiken een groot publiek. Hij is dan ook in staat om allerlei bekende en minder bekende spionnen te spreken te krijgen, zoals voormalig CIA-chef Casey, voormalig hoofd van de Mossad Meir Amit en CIA-baas Colby.

Artikel als pdf

Zolang wij de oorlog tegen het terrorisme niet beëindigen, zullen er types als Anders Breivik op staan. Hij toonde aan waar een bipolaire wereld toe leidt, namelijk zelfmoord van een zichzelf superieur achtende cultuur. lees meer

Fictie en werkelijkheid in de wereld der spionnen

De voormalig CIA-agent Tennent B. Bagley presenteert zich in het fascinerende boek Spy Wars als de enige die het ware verhaal achter de Russische spion Yuri Nosenko weet te vertellen, zo lijkt het.

lees meer

In het voorjaar van 2010 was India een paar weken in de ban van een afluisterschandaal, maar vervolgens verdween dat in de vergetelheid. Dit is opmerkelijk gezien de staat van dienst van de inlichtingenwereld in India. Schandalen die gewone Indiërs raken, maar ook corruptie, slecht management, verkeerde technologie en apparatuur en bovenal incompetentie lijken de boventoon te voeren bij de NTRO, die verantwoordelijk wordt gehouden voor het schandaal. NTRO, National Technical Research Organisation, gebruikt IMSI Catchers om voor lange tijd en op grote schaal politici, ambtenaren, zakenmensen, beroemdheden en gewone Indiërs af te luisteren. lees meer

Extraordinary Rendition vormde een kleine rimpel in de anders zo goede relatie tussen de Verenigde Staten en Europa. De vertaling van rendition is uitlevering, maar met de normale juridische omschrijving uitlevering heeft rendition niets te maken. Rendition is gewoon kidnappen, niet door zogenaamde terroristische organisaties of criminelen, maar door staten en in dit geval de Verenigde Staten. Extraordinary Rendition, letterlijk vertaal buitengewoon kidnappen, verschilt van de ‘gewone’ rendition, omdat bij rendition de VS de verdachte, die zich in het buitenland bevindt, kidnappen en naar Amerika brengen voor een gerechtelijke procedure. Het extraordinary zit hem in het ontbreken van die juridische toets. De ‘verdachte’ wordt gekidnapt en verdwijnt. Soms in een gevangenis waar de schijnwerpers op staan, zoals Guantanamo Bay, vaker in gevangenissen waar geen zicht op is. Extraordinary Rendition is in die zin te vergelijken met de verdwijningen bekend geworden door de dictators in Chili en Argentinië. Deze verdwijningen gaan net als in het verleden bij verdwijningen, gepaard met martelingen.
lees meer

Nieuw Zeelandse anti-terreur-eenheid bespioneert vakbonden, actiegroepen, politiepartijen en andere parlementaire en buitenparlementaire groepen.

“Bedrijfsspionnen in Nieuw Zeeland” uit de observant 47 berichtte in november 2007 over de infiltratie van milieugroepen, dierenrechtenactivisten en de vredesbeweging in Nieuw Zeeland. Onder de groepen die het slachtoffer waren geworden van private inlichtingenbureaus bevinden zich
Save Happy Valley groep, een actiegroep die protesteert tegen een mijnbouwproject van het staatsbedrijf Solid Energy, de Wellington Animal Rights Network en de Peace Action Wellington. In december 2008 biechtte Rob Gilchrist, een vooraanstaand activist van de Save Happy Valley groep op dat hij werd betaald als informant door de Special Investigation Group van de politie. Naast Save Happy Valley was Gilchrist ook actief voor Greenpeace, organisaties die campagne voeren voor klimaatverandering, anti-vivisectie- groepen, vakbonden en politieke partijen. Hij werd bijna tien jaar door de overheid betaald. In 2007 luidde hij nog de klok over de infiltratie door private inlichtingenbureaus.
lees meer