Ravage, # 11
Enkele honderden ravers van GroenFront! hielden eind juni urenlang een snelweg bezet en stuurden daarmee het verkeer in en rond Utrecht flink in de war. Politie, justitie en burgemeester bleken volledig verrast. Met name de politie kon zich dit aantrekken, haar informatiepositie liet blijkbaar te wensen over. Onlangs probeerde zij een activist voor zich te winnen als informant. lees meer
Ravage # 6
Op zondag 25 maart, midden in de MKZ-crisis gaat een groot deel van de grootste Nederlandse varkensslachterij in Boxtel in vlammen op. Naar later blijkt een, wat uit de hand gelopen, actie van het Dierenbevrijdingsfront. In diezelfde periode probeert de BVD een informant te werven in Nijmegen. De jongeman moet infiltreren in kringen van radicale dierenrechtenactivisten. De beoogde informant zou voor de BVD echter niet de daders van acties als in Boxtel – liefst van tevoren – hoeven aan te wijzen. Of toch? lees meer
ELRO-nummer: AA9712 Zaaknr: 13/129155-97
Bron: Rechtbank Amsterdam
Datum uitspraak: 30-01-2001
Soort zaak: straf
Soort uitspraak: vonnis
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK TE AMSTERDAM
Parketnummer: 13/129155-97
Datum uitspraak: 30 januari 2001
op tegenspraak
Ravage # 2
Onlangs werden in Amsterdam minstens twee mensen benaderd om de politie te voorzien van informatie over de plaatselijke kraakscene. Hoewel men zich uitgaf voor recherche c.q. Jeugd- en Zedenpolitie, ligt benaderingen door de Regionale Inlichtingendienst (RID) meer voor de hand. lees meer
NIJMEGEN (Eindhovens Dagblad) – Op 18 juli 1980 ‘s avonds laat houdt de Nijmeegse politie aan de rand van de stad een fietser aan die door rood rijdt. De agenten willen graag in zijn tas kijken. De man weigert. Als ook na aandringen de fietser weigert zijn tas te openen, pakken de agenten de man vast, draaien zijn arm op zijn rug en kijken in de tas. Daarin zit een brandbom en een situatieschets van het kamp Heumensoord.
Kraaienpoten op een taxibaan van Schiphol – de (luchtvaart)autoriteiten zwegen liever over deze gevaarlijke sabotageactie. Want de geniepige pinnen op het asfalt waren bedoeld om de banden van vertrekkende en binnenkomende vliegtuigen te vernielen. De gevolgen daarvan laten zich raden.
De Binnenlandse Veiligheidsdienst houdt radicale milieuactivisten verantwoordelijk voor het strooien van de kraaienpoten op 23 januari 1996. De BVD infiltreerde daarom zelfs de – brave – Vereniging Milieudefensie om de dader(s) te ontmaskeren. Dat is niet gelukt.
Vrij Nederland
Kraaienpoten op een taxibaan van Schiphol – de (luchtvaart)autoriteiten zwegen liever over deze gevaarlijke sabotageactie. Want de geniepige pinnen op het asfalt waren bedoeld om de banden van vertrekkende en binnenkomende vliegtuigen te vernielen. De gevolgen daarvan laten zich raden.
De Binnenlandse Veiligheidsdienst houdt radicale milieuactivisten verantwoordelijk voor het strooien van de kraaienpoten op 23 januari 1996. De BVD infiltreerde daarom zelfs de – brave – Vereniging Milieudefensie om de dader(s) te ontmaskeren. Dat is niet gelukt. lees meer
Ravage februari 1998 Wil van der Schans
Twee jaar geleden werd in Amsterdam de Schot Alan C. gearresteerd. Door de Duitse justitie verdacht van poging tot doodslag op een Duitse politie-agente. Tijdens een demonstratie op 3 oktober 1990 tegen de Duitse eenwording werd zij door een demonstrant met een staaf op haar helm geslagen. In Nederland een geval van openlijke geweldpleging, in Duitsland poging tot doodslag. Na een aantal maanden voorarrest werd Alan C. uitgeleverd aan Duitsland. Daar is hij uiteindelijk op 1 april 1997 vrijgesproken.
In de opsporing van Alan C. speelde de Dienst Bijzondere Recherchezaken (DBRZ) van de Centrale Recherche Informatiedienst (CRI) en de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) een sleutelrol. Twee informanten uit Alan C’s directe omgeving leverden in het onderzoek de belangrijkste verklaringen. Alan C. woonde destijds in het Amsterdamse kraakpand ‘Vrankrijk’. Beiden informanten verschenen niet op het proces. De DBRZ moest de zaken waarnemen, maar liet te veel vragen onbeantwoord. Een mislukte U-bocht-constructie?
Twee anonieme informanten, een opmerkelijk geval van internationale politiesamenwerking, Ravage
Twee jaar geleden werd in Amsterdam de Schot Alan C. gearresteerd. Door de Duitse justitie verdacht van poging tot doodslag op een Duitse politie-agente. Tijdens een demonstratie op 3 oktober 1990 tegen de Duitse eenwording werd zij door een demonstrant met een staaf op haar helm geslagen. In Nederland een geval van openlijke geweldpleging, in Duitsland poging tot doodslag. Na een aantal maanden voorarrest werd Alan C. uitgeleverd aan Duitsland. Daar is hij uiteindelijk op 1 april 1997 vrijgesproken.
In de opsporing van Alan C. speelde de Dienst Bijzondere Recherchezaken (DBRZ) van de Centrale Recherche Informatiedienst (CRI) en de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) een sleutelrol. Twee informanten uit Alan C’s directe omgeving leverden in het onderzoek de belangrijkste verklaringen. Alan C. woonde destijds in het Amsterdamse kraakpand ‘Vrankrijk’. Beiden informanten verschenen niet op het proces. De DBRZ moest de zaken waarnemen, maar liet te veel vragen onbeantwoord. Een mislukte U-bocht-constructie? lees meer
Netwerken, discussiëren, gezellig kletsen, lol maken, actievormen leren en en passant ook nog een poging tot daadwerkelijk actievoeren zijn de kenmerken van de actiekampen die de Britse milieugroepering Earth First! jaarlijks houdt. Half juni vond de Summer gathering plaats op een landgoed in Schotland. Marc W. was er te gast, keerde vervolgens enthousiast terug om u het volgende verslag aan te kunnen bieden.
Earth First! Summer Gathering 1997 vond dit jaar plaats in Coalburn, Schotland. Van 9 tot 13 juni kwamen zo’n 300 milieustrijders uit achttien landen bijeen om te netwerken (nationaal en internationaal), overleg te plegen en workshops bij te wonen. Het was een enorm vol en gevarieerd programma. Enige onderwerpen ter illustratie: tunnels graven, klimmen, touwbruggen bouwen, abseilen, zelfverdediging, actietactieken, relatie met de media, genetica, Europese anti-nucleaire blokkades, Manchester-airport, Zapatistas (VS-delegatie en UK-initiatiefneemster) en ga zo maar door. Perfect georganiseerd, een pluim voor de organisatie.
Wat ook perfect was geregeld was de interne verzorging van de mens. Rampenplan zorgde iedere dag voor uitstekende maaltijden en perfecte koffie. Met de bemensing van Rampenplan en mijn eenzame ik was het echter wel gedaan voor wat betreft de aanwezigheid van Nederland-actieland op deze, in mijn ogen belangrijke, internationale bijeenkomst. Met alle respect voor al diegenen die elders hard aan het actievoeren waren (in Tjechië bijvoorbeeld) en hen die bij moesten komen van recente actie-inspanningen (zoals de organisatie van de Euroflop), maar wat viel mij dit tegen zeg. Waar was iedereen? Mijn eerdere analyse ten aanzien van de situatie van actievoerend links die ik hier in Nederland bij mijn thuiskomst aantrof (Ravage #234) lijkt, in ieder geval gedeeltelijk, bevestigd te worden. Triest hoor. Wie de schoen past trekt hem maar aan.
“Voor de macht telt het geld, voor de rebellie de waardigheid”.
Dit kernbegrip van de Zapatistas weerspiegelt zich in de meest recente gebeurtenissen in Mexico, waar een wankel staakt-het-vuren ieder moment weer tot nieuw bloedvergieten tussen regeringstroepen en rebellen kan leiden. In de periode dat Bush zijn Nieuwe Wereldorde uitriep, woonde ikzelf nog in de Verenigde Staten. Vanwege de groeiende mate van arrogant gedrag van de VS-regering en een in mijn ogen zieke overgeïndividualiseerde samenleving ben ik uitgeweken naar het land waar de wortels van mijn voorouders liggen: Nederland. Misschien ben ik niet ver genoeg gevlucht, misschien moet ik niet verder vluchten maar me verzetten.
Voor zover ik het kan overzien valt het mij tegen wat ik hier aantref: er is weinig cohesie tussen de diverse segmenten van links en er is een activisme dat de indruk wekt niet verder te komen dan wat vage, vooral gezellige acties (of moeten we hier ‘gezinsuitjes’ lezen?) van overigens prima groepen als Greenpeace en de Milieudefensie.
In Özgür Politika verscheen eind 1995 een artikel met het verhaal van een Koerd die benaderd werd. Omdat het een duidelijk voorbeeld is van hoe zoiets in z’n werk gaat, volgt hieronder een bewerking van dat artikel.
Er doen veel verhalen de ronde over Koerden die benaderd zijn door de Duitse autoriteiten. De details gingen echter vaak verloren, of mensen waren te bang om alles te vertellen. Dat veranderde toen we Ferhat Karalök ontmoetten. Hij had een aanbod gekregen om als infiltrant te gaan werken. Ondanks het feit dat hij erg bang was, wilde hij het in de openbaarheid brengen. We geloofden hem pas echt toen hij ons een papiertje liet zien waar met de hand geschreven in het Duits op stond: ‘Landesambt für Verfassingsschutz Hessen’ (vrij vertaald: de BVD van de deelstaat Hessen). Zelfs zijn naam en telefoonnummer had de inlichtingenman erbij geschreven: ‘Prinz, Thorsten, Tel: 0611/720341’. Dat maakte ons nieuwsschiering naar Ferhat’s verhaal.
Een infiltrant van het Duitse Bundeskriminalambt bracht ruim 9000 kilo marihuana Nederland binnen. Als lijntester, duizenden kilo’s cocaïne zouden snel volgen. Pas anderhalf jaar rolde de politie de Kike-groep op. Inbeslaggenomen cocaïne: 250 kilo.
Het onderwerp buitenlandse infiltranten in Nederland bleef tot grote spijt van Maarten van Traa een ondergeschoven kindje bij de parlementaire enquête. De betrokken buitenlandse politiediensten weigerden iedere medewerking.
Wij wisten de hand te leggen op het opsporingsdossier in de Kike-zaak. Uit de tot nu toe geheime operationele details blijkt dat de BKA-infiltrant kon opereren onder de vlag van het Haagse IRT.
Had de politie voldoende grip op deze infiltrant? En hoe groot was de rol van het BKA in dit infiltrantieproject? De Tweede Kamer wil een algemeen verbod op het doorlaten van drugs. Wat betekent dat voor de berechting van de Kike-groep eind deze week in Den Haag?
De Zaak van de 9000 kilo
Een infiltrant van het Duitse Bundeskriminalambt bracht ruim 9000 kilo marihuana Nederland binnen. Als lijntester, duizenden kilo’s cocaïne zouden snel volgen. Pas anderhalf jaar rolde de politie de Kike-groep op. Inbeslaggenomen cocaïne: 250 kilo.
Het onderwerp buitenlandse infiltranten in Nederland bleef tot grote spijt van Maarten van Traa een ondergeschoven kindje bij de parlementaire enquête. De betrokken buitenlandse politiediensten weigerden iedere medewerking.
Wij wisten de hand te leggen op het opsporingsdossier in de Kike-zaak. Uit de tot nu toe geheime operationele details blijkt dat de BKA-infiltrant kon opereren onder de vlag van het Haagse IRT.
Had de politie voldoende grip op deze infiltrant? En hoe groot was de rol van het BKA in dit infiltrantieproject? De Tweede Kamer wil een algemeen verbod op het doorlaten van drugs. Wat betekent dat voor de berechting van de Kike-groep eind deze week in Den Haag?
lees meer
Het opsporen van de RaRa is niet eenvoudig. Dat komt niet alleen omdat de daders van de aanslagen moeilijk te vinden zijn. De speurders zelf maken het zich ook niet gemakkelijk. De geschiedenis van de teams die achter de RaRa aan moesten, is er een van rampspoed en ellende. Vanaf het moment dat het zoeken landelijk werd gecoördineerd, nam de chaos toe. Politie en BVD gunden elkaar het licht in de ogen niet. Er waren natuurlijk tegenstrijdige belangen. De politie probeerde zoveel mogelijk te scoren terwijl de BVD zoveel mogelijk aan de weet wilde komen. Maar dit was niet het grootste probleem. De politie vertrouwde de BVD niet, wat de uitwisseling van informatie niet bepaald bevorderde. De ruzies speelden na iedere aanslag steeds weer op, in alle o peenvolgende opsporingsteams. Na de laatste bom moest het afgelopen zijn. Het team van de Haagse politie stond een nieuwe manier van werken voor, de BVD bleef op afstand. lees meer