Degene die van politici en bestuurders weloverwogen en genuanceerde uitspraken verwacht is de laatste jaren flink bedrogen uitgekomen. Ook in het publieke debat over (illegale) migratie duiken steeds vaker mythen en stereotypen op die tot voor kort alleen uit extreem-rechtse hoek opgetekend konden worden. Van de discussie rond het thema ‘Nederland is vol’ tot uitspraken als zouden illegalen vooral criminelen en fraudeurs zijn. In dit eerste hoofdstuk willen we een aantal van deze mythen bespreken. Hoe zit het werkelijk met de positie van (illegale) migranten; waardoor komt het dat mensen in de illegaliteit verzeild raken; is Nederland wel of niet een immigratieland? Wordt er nu echt misbruik gemaakt van sociale voorzieningen door illegalen? lees meer
De discussie over (illegale) migratie van het afgelopen jaar heeft voor nogal wat verwarring gezorgd. Voor relatief ondeskundige buitenstaanders was in de wirwar van regeringsvoorstellen vaak niet meer te achterhalen wat beleid was of wat alleen maar politieke opzetjes waren.
Dit hoofdstuk neemt een duik in de ontwikkelingen rond het migratiebeleid van de afgelopen jaren. Kernpunt vormen de ontwikkelingen rondom het illegalenbeleid, maar ook de veranderingen in het asielbeleid komen aan bod. Om te beginnen een korte terugblik in de geschiedenis. lees meer
NSS Marktonderzoek onderzoekt jaarlijks de maatschappelijke problemen die de gemiddelde Nederlander als meest urgent ervaart. In 1992 bleek het probleem ‘minderheden’ op een vijfde plaats te staan, terwijl ‘ontwikkelingssamenwerking’ de twintigste plek innam. Vijftien jaar geleden lag de verhouding nog andersom. Het onderwerp ‘Derde Wereld’ is verdrongen naar de krottenwijken van het Nederlandse interessegebied, terwijl de aandacht voor Europa en illegaal in ons land verblijvende buitenlanders in het centrum is komen te liggen.
Zo’n vijftien jaar geleden stonden migranten ook in het centrum van de belangstelling. Toen woedde in Nederland een stevige maatschappelijke discussie rond de zogenaamde ‘regularisatiemaatregelen’. Die discussie ging met name over de vraag of al dan niet een legale verblijfsstatus verleend moest worden aan de op dat moment in Nederland werkzame migranten zonder verblijfsvergunning. Vakbonden, kerken, politieke partijen en migrantenorganisaties pleitten actief voor zo’n maatregel. En met succes. Gezamenlijk kregen zij gedaan dat zowel in 1975 als in 1978 een generaal pardon werd uitgevaardigd. Het was een opzienbarende gezamenlijke stellingname. Wat zijn anno 1994 de standpunten van deze groepen? lees meer
“Mijn stelling is dat er een ideologische tegenstelling door alle landen heen loopt tussen degenen die kiezen voor een samenleving die open is, waarin wordt geluisterd, waar mensen bij mogen komen, en een samenleving waarin je wordt beoordeeld en waarin je er pas bijhoort als je net zo bent als de ander, gesloten, naar binnen gekeerd.”
(Minister Pronk, in het programma J’accuse RVU, 1993) lees meer
Uit: Nederland Open U!, 1994, XminY en Buro Jansen & Janssen
Degene die van politici en bestuurders weloverwogen en genuanceerde uitspraken verwacht is de laatste jaren flink bedrogen uitgekomen. Ook in het publieke debat over (illegale) migratie duiken steeds vaker mythen en stereotypen op die tot voor kort alleen uit extreem-rechtse hoek opgetekend konden worden. Van de discussie rond het thema ‘Nederland is vol’ tot uitspraken als zouden illegalen vooral criminelen en fraudeurs zijn. In dit eerste hoofdstuk willen we een aantal van deze mythen bespreken. Hoe zit het werkelijk met de positie van (illegale) migranten; waardoor komt het dat mensen in de illegaliteit verzeild raken; is Nederland wel of niet een immigratieland? Wordt er nu echt misbruik gemaakt van sociale voorzieningen door illegalen?
lees meer
Uit: Nederland Open U!, 1994, XminY en Buro Jansen & Janssen
De discussie over (illegale) migratie van het afgelopen jaar heeft voor nogal wat verwarring gezorgd. Voor relatief ondeskundige buitenstaanders was in de wirwar van regeringsvoorstellen vaak niet meer te achterhalen wat beleid was of wat alleen maar politieke opzetjes waren.
Dit hoofdstuk neemt een duik in de ontwikkelingen rond het migratiebeleid van de afgelopen jaren. Kernpunt vormen de ontwikkelingen rondom het illegalenbeleid, maar ook de veranderingen in het asielbeleid komen aan bod. Om te beginnen een korte terugblik in de geschiedenis.
lees meer
Uit: Nederland Open U!, 1994, XminY en Buro Jansen & Janssen
NSS Marktonderzoek onderzoekt jaarlijks de maatschappelijke problemen die de gemiddelde Nederlander als meest urgent ervaart. In 1992 bleek het probleem ‘minderheden’ op een vijfde plaats te staan, terwijl ‘ontwikkelingssamenwerking’ de twintigste plek innam. Vijftien jaar geleden lag de verhouding nog andersom. Het onderwerp ‘Derde Wereld’ is verdrongen naar de krottenwijken van het Nederlandse interessegebied, terwijl de aandacht voor Europa en illegaal in ons land verblijvende buitenlanders in het centrum is komen te liggen.
Zo’n vijftien jaar geleden stonden migranten ook in het centrum van de belangstelling. Toen woedde in Nederland een stevige maatschappelijke discussie rond de zogenaamde ‘regularisatiemaatregelen’. Die discussie ging met name over de vraag of al dan niet een legale verblijfsstatus verleend moest worden aan de op dat moment in Nederland werkzame migranten zonder verblijfsvergunning. Vakbonden, kerken, politieke partijen en migrantenorganisaties pleitten actief voor zo’n maatregel. En met succes. Gezamenlijk kregen zij gedaan dat zowel in 1975 als in 1978 een generaal pardon werd uitgevaardigd. Het was een opzienbarende gezamenlijke stellingname. Wat zijn anno 1994 de standpunten van deze groepen?
lees meer
Uit: Nederland Open U!, 1994, XminY en Buro Jansen & Janssen
“Mijn stelling is dat er een ideologische tegenstelling door alle landen heen loopt tussen degenen die kiezen voor een samenleving die open is, waarin wordt geluisterd, waar mensen bij mogen komen, en een samenleving waarin je wordt beoordeeld en waarin je er pas bijhoort als je net zo bent als de ander, gesloten, naar binnen gekeerd.”
(Minister Pronk, in het programma J’accuse RVU, 1993)
In Nederland bestaan nog veel hardnekkige misvattingen over migranten en migratie. Een restrictief en stigmatiserend overheidsbeleid versterkt dit en zorgt er zo voor dat migranten en migratie in toenemende mate als probleem worden ervaren.
Uit: Konfrontatie, nr.26, november 1993, buro Jansen & Janssen/autonoom centrum.
Sinds eind maart 1993 werken de vreemdelingendiensten van Den Haag en Eindhoven als eerste in Nederland met het VAS. Er wordt al zo’n tien gewerkt aan een geautomatiseerd vreemdelingenregistratie systeem en in de loop van dit jaar zal het landelijk worden ingevoerd.
Uit:Konfrontatie, nr.26
Sinds eind maart 1993 werken de vreemdelingendiensten van Den Haag en Eindhoven als eerste in Nederland met het VAS. Er wordt al zo’n tien gewerkt aan een geautomatiseerd vreemdelingenregistratie systeem en in de loop van dit jaar zal het landelijk worden ingevoerd. lees meer
Uit: Konfrontatie, nr. 23, zomer 1993, buro Jansen & Jansen.
In het eindrapport van de Commissie Zeevalking werd maar relatief weinig aandacht besteed aan het zogenoemde ‘operationele vreemdelingentoezicht’, de werkelijke controles op straat, in huis of op het werk van de verblijfsstatus van buitenlanders. In haar voorstellen voor de aanpak van migranten zonder verblijfsvergunning legde de Commissie Zeevalking vooral de nadruk op ‘de modernisering’ van het binnenlands vreemdelingentoezicht. Meer samenwerking, goede registratie en vooral een eenduidig overheidsbeleid moesten de basis vormen voor het vreemdelingentoezicht.
Verscherping van controles op buitenlanders werd door de commissie unaniem afgewezen. Men was juist van mening dat voorzichtig moest worden opgetreden om stigmatisering van minderheidsgroepen te voorkomen. “Grootscheepse controles op plekken waar veel buitenlanders zijn dienen zoveel mogelijk te worden voorkomen”, aldus de commissie. Hierbij plaatste zij echter een paar niet mis te verstane kanttekeningen. De bestrijding van criminaliteit, het herstellen van de openbare orde en het voorkomen van overlast zouden zwaarder moeten wegen dan het belang vanuit het minderhedenbeleid. Deze afweging zou ook moeten gelden bij illegale arbeid, mensenhandel of illegale huisvesting. Hiermee leverde de Commissie Zeevalking haar eigen afgewogen visie op straatcontroles eigenlijk al uit aan de politici die de laatste jaren het illegalenvraagstuk zo fijntjes hebben gekoppeld aan de bestrijding van overlast, criminaliteit en fraude.
Uit: Konfrontatie, nr. 23
In het eindrapport van de Commissie Zeevalking werd maar relatief weinig aandacht besteed aan het zogenoemde ‘operationele vreemdelingentoezicht’, de werkelijke controles op straat, in huis of op het werk van de verblijfsstatus van buitenlanders. In haar voorstellen voor de aanpak van migranten zonder verblijfsvergunning legde de Commissie Zeevalking vooral de nadruk op ‘de modernisering’ van het binnenlands vreemdelingentoezicht. Meer samenwerking, goede registratie en vooral een eenduidig overheidsbeleid moesten de basis vormen voor het vreemdelingentoezicht.
Verscherping van controles op buitenlanders werd door de commissie unaniem afgewezen. Men was juist van mening dat voorzichtig moest worden opgetreden om stigmatisering van minderheidsgroepen te voorkomen. “Grootscheepse controles op plekken waar veel buitenlanders zijn dienen zoveel mogelijk te worden voorkomen”, aldus de commissie. Hierbij plaatste zij echter een paar niet mis te verstane kanttekeningen. De bestrijding van criminaliteit, het herstellen van de openbare orde en het voorkomen van overlast zouden zwaarder moeten wegen dan het belang vanuit het minderhedenbeleid. Deze afweging zou ook moeten gelden bij illegale arbeid, mensenhandel of illegale huisvesting. Hiermee leverde de Commissie Zeevalking haar eigen afgewogen visie op straatcontroles eigenlijk al uit aan de politici die de laatste jaren het illegalenvraagstuk zo fijntjes hebben gekoppeld aan de bestrijding van overlast, criminaliteit en fraude.
Het is dan ook maar zeer de vraag of het imago dat de Commissie Zeevalking de laatste jaren heeft opgebouwd, dat ze toch in ieder geval redeneerde vanuit een standpunt dat rekening hield met de belangen van migranten, wel verdient. Het eindrapport van de Commissie Zeevalking legt de schuld, net als zoveel politici, uiteindelijk toch weer bij de illegalen zelf, als veroorzakers van de problemen. “In al deze gevallen moet in aanmerking worden genomen dat een stigmatiserende werking op de doelgroepen van het minderhedenbeleid niet in eerste instantie uitgaat van de overheidscontrole maar vooral van het gedrag van de illegale vreemdeling zelf: als laatstgenoemde groep betrokken is bij criminaliteit of anders dan incidenteel overlast veroorzaakt, is een belangrijk deel van de samenleving al snel geneigd dit gedrag ook meer in het algemeen aan vreemdelingen toe te schrijven, waardoor indirekt ook de houding ten opzichte van legaal verblijvende vreemdelingen wordt beïnvloed.” lees meer
De bestrijding van de illegale arbeid
Uit: Konfrontatie, nr. 22, juni 1993, buro Jansen & Janssen.
In de Konfrontatie van afgelopen maand is uitgebreid ingegaan op het uitsluiten van migranten zonder verblijfsvergunning van kollektieve voorzieningen. Een ander belangrijk onderdeel van het regeringsbeleid om illegale immigratie en verblijf zoveel mogelijk tegen te gaan is het bestrijden van illegale arbeid. In dit artikel wordt een schets gegeven van de ontwikkelingen ten aanzien van illegale arbeid de laatste jaren. De houding van de regering is in de loop der jaren nogal dubbelzinnig geweest. Het afgelopen jaar is de tendens van tolerantie echter definitief verschoven naar bestrijding. Een blik in de keuken.
De bestrijding van de illegale arbeid
Uit: Konfrontatie, nr. 22
In de Konfrontatie van afgelopen maand is uitgebreid ingegaan op het uitsluiten van migranten zonder verblijfsvergunning van kollektieve voorzieningen. Een ander belangrijk onderdeel van het regeringsbeleid om illegale immigratie en verblijf zoveel mogelijk tegen te gaan is het bestrijden van illegale arbeid. In dit artikel wordt een schets gegeven van de ontwikkelingen ten aanzien van illegale arbeid de laatste jaren. De houding van de regering is in de loop der jaren nogal dubbelzinnig geweest. Het afgelopen jaar is de tendens van tolerantie echter definitief verschoven naar bestrijding. Een blik in de keuken. lees meer
Uitgestoten door de maatschappij
Uit: Konfrontatie, nr. 21, mei 1993, buro Jansen & Janssen.
Eind vorige jaar barstte voor de zoveelste keer een onverkwikkelijke diskussie los rondom de illegale buitenlanders in Nederland. Van veel kanten werd er verontwaardigd gereageerd, maar de sfeer en toon was gezet. Illegaliteit werd nauw verbonden met kriminaliteit en overlast, een krachtdadig verwijderingsbeleid werd geschetst als enige oplossing.
Ondertussen is de diskussie verstomd en worden de contouren van het nieuwe beleid zichtbaar. Dit beleid concentreert zich op drie elementen: uitsluiting van illegalen van kollektieve voorzieningen, tegengaan van illegale arbeid en verscherping van kontroles en verwijdering. Het volgende artikel gaat in op de maatregelen die getroffen worden ten aanzien van het uitsluiten van illegale buitenlanders van kollektieve voorzieningen. De volgende maanden zullen illegale arbeid en verscherping van de kontroles aan de beurt komen.