We beperken ons hier tot registraties van de politie en inlichtingendiensten.
De registers van politie en inlichtingendiensten vallen niet onder de Wet Persoonsregistraties, maar hebben beide een eigen wet. Voor de politie is dat de Wet politiegegevens, voor de inlichtingendiensten geldt de Wet op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten.
Welke gegevens
Afhankelijk van waar je denkt geregistreerd te staan dien je een verzoek bij de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst of bij de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst in.
Je kan bij zo’n verzoek aangeven binnen welk verband je denkt dat de AIVD of MIVD gegevens over je heeft verzameld, maar probeer niet te specifiek te zijn misschien zie je iets over het hoofd.Je kunt informatie opvragen over jezelf, je overleden echtgenoot (echtgenote), geregistreerde partner, kind of ouder of organisaties waar je actief bent geweest. Bedenk wel dat het een rechtsgeldig verzoek moet zijn. Bij vragen over een organisatie moet je wel deel uit maken van het bestuur of de vereniging.
1. Registratie van eigen gegevens, geeft duidelijk aan wie je bent
2. Registraties een overleden echtgenoot, geregistreerd partner, kind of ouder van de aanvrager. (Artikel 50 WIV), je dienst dan de volgende gegevens in je brief te vermelden:
a. naam en voorletters van de overledene;
b. geboortedatum en geboorteplaats van de overledene;
c. datum van overlijden en plaats van overlijden;
d. de hoedanigheid van de overledene in relatie tot de aanvrager.3. Registraties over organisaties (Artikel 51 WIV)
a. Geef duidelijk aan om welke organisatie het gaat
b. Indien mogelijk de context
c. Eventueel de tijdsperiode
Als je mag inzien wat betekent dat?
Van de AIVD of de MIVD krijg je wel een kopie van je gegevens opgestuurd. Let wel op. Ook al krijg je inzage, je kan de indruk hebben dat het niet compleet is. Bovendien worden soms delen of grote delen van je registratie onleesbaar gemaakt.
Onderzoek identificatieplicht
Sinds 1 januari 2005 is de Wet op de Identificatieplicht in algemene zin in werking getreden. In wezen gaat het om een toonplicht bij verdenking van een strafbaar feit. De discussie rond de wet si de afgelopen twee jaar magertjes gevoerd. Het lijkt erop dat het niet echt leeft binnen zowel wetenschappelijke als niet wetenschappelijke kringen. Naast de gebruikelijke commentaren vanuit de advocatuur, rechters en andere spelers binnen het juridische veld is er niet echt een actieve beweging tegen de identificatieplicht gevormd. Dit was in de jaren tachtig en rond de invoering van de Wet op de Identificatieplicht in 1994 wel anders. In de jaren tachtig roerden vooral migranten zich en in de jaren negentig was het een bonte verzameling maatschappelijke groepen en individuen die zich verweerden tegen de identificatie op het werk.
Als je geen (of te weinig) gegevens verstrekt krijgt na een verzoek tot inzage bij één van de inlichtingendiensten kun je daartegen bezwaar aantekenen. In een gemotiveerd bezwaarschrift dien je aan te geven waarom je denkt dat de betrokken dienst de gegevens vrij zou moeten geven. Je wordt dan uitgenodigd voor een commissie. Je bezwaren kun je daar toelichten. Het besluit dat hierna genomen wordt kan natuurlijk nog steeds negatief uitvallen. Dan bestaat er de mogelijkheid om in beroep te gaan bij de rechtbank, alleen die in Den Haag. Mocht het zover komen, raadpleeg dan in ieder geval een advocaat of neem contact met ons op.
Welke gegevens
Je kunt alleen inzage krijgen van je eigen gegevens bij de politie. Naast de gegevens die de politie over jou verzameld heeft en bewaart heb je ook het recht om te weten waar die gegevens vandaan komen en aan wie ze zijn verstrekt.
Op basis van
Inzage verzoeken bij de politie doe je op basis van artikel 25 van de Wet politiegegevens (Wpg).
Als je mag inzien wat betekent dat?
Je krijgt geen schriftelijke kopie van je registraties, maar wordt uitgenodigd op het politiebureau en mag daar je gegevens overschrijven. Om je identiteit te controleren mag de politie dan naar je identiteitsbewijs vragen.
Uitzonderingen
Je krijgt niet altijd inzage van je gegevens bij de politie. Artikel 27 Wet politiegegevens (Wpg) bepaalt dat inzage achterwege blijft als ‘dat noodzakelijk is voor de goede uitvoering van de politietaak of als gewichtige belangen van derden zich ertoe verzetten’. Geen inzage dus bij een lopend onderzoek of bijvoorbeeld ter bescherming van CIE (Criminele Inlichtingen Eenheid) informatie of getuigen. Als je het hiermee niet eens bent dan kun je stappen ondernemen.
Je wilt de informatie verwijderen of corrigeren
Als de gegevens niet correct zijn, kun je in een brief aan de korpsbeheerder vragen de gegevens te corrigeren. Dit verzoek moet binnen vier weken beantwoord worden.
Als je vindt dat de gegevens niet thuis horen in het betreffende politieregister kan je om verwijdering vragen. Ook dit kan door middel van het sturen van een brief aan de korpsbeheerder, waarop hij binnen vier weken moet antwoorden.
Als de politie niet binnen de termijn van vier weken op je verzoek reageert, als je het niet eens bent met de reactie op je verzoek tot correctie/verwijdering van gegevens dan kun je het volgende doen:
Je kunt een verzoek richten aan de rechtbank in je arrondissement. Dat doe je bij de civiele kamer van de rechtbank. Het is een ingewikkelde procedure, je moet je laten bijstaan door een advocaat en je kunt veroordeeld worden in de proceskosten als je de zaak verliest.
Je kunt je ook wenden tot het College Bescherming Persoonsgegevens en om bemiddeling of een onderzoek vragen. Dat is kosteloos en vaak de moeite waard. Het College krijgt toegang tot alle gegevens en kan oordelen dat je (meer) kennisneming moet krijgen. De politie neemt in het algemeen het oordeel van het College over.
U kunt ook een klacht indienen bij de politie, hoewel u hiervoor een lange adem dient te hebben. Deze klacht kunt u ook sturen naar de Nationale ombudsman.
BVD-archief over studenten online
De ASVA heeft een BVD-archief uit de jaren ’60 en ’70 over die Amsterdamse studentenbond op internet gezet. Vooral de rol van de communisten binnen de studentenwereld was reden voor de BVD om de ontwikkelingen bij de politiek zeer actieve ASVA te volgen. De bond vroeg de BVD enkele jaren geleden om het archief, dat meer dan 800 pagina’s bevat, en kreeg het van de BVD, die inmiddels AIVD heet, maar met doorgehaalde namen van infiltranten en hun doelgroep
Louis Sévèke
Luis in de pels dat kan over jou zeker gezegd worden. Al jaren was je actief als onderzoeker, voorvechter van mensen en burgerrechten en openheid van politie en justitie. Wij kennen je als een betrokken mens, goed en gedegen researcher en zullen je vreselijk missen.
Buro Jansen & Janssen
== Kranten en Tijdschriften ==
”’Zaterdag 31 december”’
* Trouw: Zwijgen en controle in zaak-Svke[[Zaterdag 31 december Trouw: Zwijgen en controle in zaak-Svke|→]]
* Trouw: Politie laat zich op vingers kijken;moord svke [[Zaterdag 31 december Trouw: Politie laat zich op vingers kijken;moord svke|→]]
* Volkskrant: Tegenspraakteam controleert onderzoek moord Svke
[[Zaterdag 31 december Volkskrant: Tegenspraakteam controleert onderzoek moord Svke|→]]
Als een deel van de veronderstelde terreur op het conto van haar eigen medewerkers geschreven kan worden, moet de overheid absolute openheid van zaken geven, vindt Louis Sévèke in het NRC Handelsblad.
Zwaarbewapende politiemensen van een bijzondere eenheid bewaken een pand waar die nacht een terreuractie zou kunnen gaan plaatsvinden. Het huis zelf wordt ook van binnen bewaakt door vier politiemensen. Deze agenten weten niet beter dan dat het huis doelwit kan zijn van een relatief onschuldige actie. Om 5.20 uur die nacht gebeurt het dan: een bom explodeert en slaat een gat in de gevel van het pand. De bewakers in het huis blijven ternauwernood ongedeerd. Ze zijn later razend: de geheime dienst bleek te hebben geweten dat er een bomaanslag op het huis ging plaatsvinden. Maar daarvan had men de bewakers geen mededeling gedaan.
– Inleiding
– Via een container naar de rechtzaal
– Anita, Maartens vriendin
– Erica Sant, Maartens moeder en juriste
– Het theater van de macht
– Het Europees Arrestatiebevel
– Wim, Maartens baas
– De steungroep
– Moira van Dijk, (actief) lid steungroep en vriendin
– Oudernetwerk
– Een rechtsschandaal in een ‘modelrechtsstaat’?
– Lukas Moodysson, Zweeds filmmaker
– De mythe over Göteborg en de Zweedse rechtvaardigheid
– The Enemy within: EU plannen tegen grootschalig protest
– Aankomst in Zweden
– Dagboek uit de Zweedse gevangenis
– Eindelijk, het Zweedse proces
– Peter Blok – Maartens vader
– Maarten
– Tijdlijn
De laatste jaren gaan tienduizenden mensen de straat op tijdens internationale top-ontmoetingen als de Eurotop en de G8-bijeenkomst. Demonstranten, antiglobalisten of andersglobalisten, protesteren onder meer tegen (de uitwassen van) het kapitalisme, de afbraak van het sociale stelsel, de militarisering van de Europese Unie, het vluchtelingenbeleid of de invoering van de Euro.
Ook aan de vooravond van de Eurotop, die van 14 tot 16 juni 2001 in het Zweedse Göteborg zou plaatsvinden, maakten velen zich op om te gaan demonstreren. De Nederlander Maarten Blok was een van hen. Van demonstreren is het in zijn geval echter niet gekomen. Al voor de top daadwerkelijk van start ging, werd de school waarin hij overnachtte omsingeld door de politie en een groot deel van de aanwezigen, waaronder Maarten, werd gearresteerd.
Maarten Blok is een van de tientallen Nederlanders die in de zomer van 2001 naar het Zweedse Göteborg afreizen om deel te nemen aan de protesten tegen de Eurotop. Vroeg in de ochtend van 14 juni arriveert hij met de boot in de havenstad. Hij besluit de nacht door te brengen in de Hvitfeldtska school omdat daar de medewerkers van de Nederlandse kookgroep Rampenplan verblijven.
‘Ik ken een aantal van hen en had gehoord dat deze plek door de gemeente was aangewezen als slaapplaats voor de demonstranten’, vertelt Maarten. Als hij de volgende ochtend wakker wordt, is het gebouw omsingeld door de politie. De reden hiervoor is onduidelijk. Tot dan toe hadden zich in de stad nog geen ongeregeldheden voorgedaan.