• Buro Jansen & Janssen, gewoon inhoud!
    Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, overheid in Nederland en de EU kritisch volgt. Een grond- rechten kollektief dat al 40 jaar, sinds 1984, publiceert over uitbreiding van repressieve wet- geving, publiek-private samenwerking, veiligheid in breedste zin, bevoegdheden, overheidsoptreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.
  • Publicaties

  • Migratie

  • Politieklachten

  • IX – De autobranche en de (vracht)autocriminaliteit – 5.2. Gespecialiseerde autodiefstalgroepen

    5.2. Gespecialiseerde autodiefstalgroepen

    In de vorige paragraaf hebben wij kunnen zien dat het voor
    criminele groepen aantrekkelijk is auto’s te stelen en met winst
    weer te verkopen. De pakkans in Nederland is erg laag en de waarde
    van elke auto is hoog genoeg om bepaalde kosten te kunnen dekken.
    Maar, wie zijn eigenlijk de daders? Wat weten wij ervan?

    lees meer

    IX – De autobranche en de (vracht)autocriminaliteit – 4.1. Achtergronden van autodiefstallen

    4. (VRACHT)AUTODIEFSTALLEN

    4.1. Achtergronden van autodiefstallen

    Personenauto’s worden om verschillende redenen en om
    verschillende doelen gestolen. Deze redenen kunnen over drie
    groepen worden verdeeld. Men kan auto’s stelen om er tijdelijk
    gebruik van te maken, om er andere criminele activiteiten mee uit
    te voeren of om ze na diefstal weer op de een of andere manier
    illegaal op de legale markt terug te brengen. Deze redenen zijn van
    belang omdat zij uiteindelijk bepalend zijn of een auto naar
    verloop van tijd weer wordt teruggevonden of voor altijd spoorloos
    zal blijven.

    lees meer

    IX – De branches horeca en gokautomaten – 4.7. Heling

    4.7. Heling

    Het openbare en anonieme karakter van de horeca biedt alle
    mogelijkheid voor de heling van gestolen goederen. Een samenspel
    van factoren bepaalt of een caf al dan niet een potentile
    heel-lokatie is. Hierin spelen de eigenaar, het publiek, de
    omgeving, de sfeer en het personeel een bepalende rol. Homburg cum
    suis (1990) stellen dat een bonafide zaak binnen twee weken rijp
    kan zijn gemaakt voor heling. Dit gebeurt bij voorbeeld wanneer de
    eigenaar, als gevolg van dalende resultaten, steeds meer louche
    types tot zijn zaak toelaat en minder frisse zaken tolereert.
    Binnen korte tijd verandert een caf dan van karakter; het gewone
    publiek laat het steeds meer afweten en het aandeel van malafide
    bezoekers wordt groter. De omzet van de eigenaar daalt hierdoor,
    waarna de overstap naar het algeheel gedogen of zelfs meewerking
    aan helingspraktijken klein is. Kroegen in
    stadsvernieuwingsgebieden zijn gevoelig voor dergelijke invloeden,
    omdat zij in korte tijd een groot deel van het vertrouwde publiek
    kwijtraken en daarmee een zekere sociaal controlerende functie. De
    sfeer van een horecagelegenheid bepaalt of en welke goederen er
    geheeld worden; een fietsenjunk loopt langs terrassen waar veel
    studenten zitten, terwijl de handelaar met een gestolen Mercedes
    eerder bij de portier van een luxe nachtclub zal aankloppen. Het
    aloude buurtcaf is de klassieke heellokatie, omdat heling meestal
    via het ons-kent-ons-circuit loopt. Ook de omgeving van het caf
    speelt een rol: in etablissementen rond markten wordt het meest
    geheeld (Homburg c.s., 1990). De horecagelegenheid kan zowel dienen
    als direct verkooppunt aan de klant (soms de eigenaar of het
    personeel zelf), maar ook als doorverkoop-punt. Sommige cafs dienen
    als opslag- en verzamellokatie van gestolen goederen. In andere
    gevallen vormt het caf een belangrijke schakel in het proces van
    diefstal, bewerking en uitzetting van goederen, en houdt men er
    zich bij voorbeeld actief bezig met het vervalsen van gestolen
    cheques. Homburg cum suis (1990) komen tot een ruwe schatting; in
    de Amsterdamse horeca ging in 1987 circa 2,5 miljoen gulden om aan
    heling; een kwart van de totale helingsomzet in de hoofdstad (in
    het jaar 1988). Volgens een horeca-exploitant wordt praktisch
    iedere ondernemer uit de branche regelmatig benaderd door helers om
    illegale sigaretten, koffie en drank te kopen, tegen zeer
    aantrekkelijke prijzen. Horeca-ondernemers kunnen hiermee hun
    winstmarge flink vergroten: de produkten zijn niet alleen goedkoper
    in aanschaf, maar blijven ook buiten de belasting. Ook Homburg cum
    suis (1990) maken melding van deze vorm van heling. De inkoop van
    zwarte produkten door de caf-eigenaar gebeurt echter meestal op
    bestelling en vindt daardoor niet per definitie in de
    horecagelegenheid plaats.

    lees meer

    IX – De branches horeca en gokautomaten – LITERATUUR

    LITERATUUR

    A. Appel en J. Rijnaarts, Omgaan met alcohol, drugs- en
    gokverslaving,
    SVH Uitgeverij, Zoetermeer, 1993 Bedrijfschap
    Horeca, Horeca Barometer vierde kwartaal 1994, Bedrijfschap
    Horeca, Zoetermeer, 1995 Bedrijfschap Horeca, Horeca in
    cijfers
    , Bedrijfschap Horeca, Zoetermeer, 1994 Bedrijfschap
    Horeca, Criminaliteitspreventie in de horeca; Maatregelen in de
    praktijk
    Bedrijfschap Horeca, Zoetermeer, 1994

    lees meer

    IX – De bouwnijverheid – 4.6. Bomaanslagen en brandstichtingen

    4.6. Bomaanslagen en brandstichtingen

    Bomaanslagen op bouwterreinen of tegen aannemers en
    vakbondsleden zijn er in Nederland de afgelopen vijf jaren niet
    geweest.
    Brandstichting op bouwterreinen komt wel voor, maar zelden. In de
    twee slachtofferenqutes, die uit 1988 (Bureau
    Criminaliteitspreventie, 1990, p. 36) en die uit 1994 (Van Dijk en
    Terlouw, 1995) wordt brandstichting in de bouw niet als vorm van
    slachtofferschap gerapporteerd. Volgens verzekeringsmaatschappijen
    is opzettelijke brandstichting eerder een vorm van
    organisatiecriminaliteit om de administratie te laten verdwijnen,
    dan een vorm van criminaliteit die door buitenstaanders wordt
    gepleegd.

    lees meer

    IX – De bouwnijverheid – 2.4. De hoge kosten van vertragingen

    2.4. De hoge kosten van vertragingen

    Het bouwproces staat altijd onder grote tijdsdruk. Wanneer niet
    op tijd wordt opgeleverd moeten door de aannemers boetes worden
    betaald aan de opdrachtgever. Het bouwproces moet dus zo gladjes
    mogelijk verlopen en het liefst zonder vertraging. De kosten van
    vertragingen zijn namelijk hoog. Naast de eventuele hoge boetes
    voor te late oplevering, kost elke vertraging handen vol geld aan
    de aannemer: kapitaalgoederen worden niet gebruikt (renteverlies),
    arbeid ligt stil (zeer hoge uitgaven voor niet-produktieve arbeid)
    en bouwmaterialen worden daardoor te vroeg geleverd
    (renteverlies).

    lees meer

    IX – De afvalverwerkingsbranche – 7. SAMENVATTING EN CONCLUSIES

    7. SAMENVATTING EN CONCLUSIES

    De afvalbranche heeft zich in Nederland in relatief korte tijd
    kunnen ontwikkelen van een marginale bezigheid naar een krachtige
    economische sector. De omzet is groot en er valt veel geld te
    verdienen aan de restanten van de welvaartsmaatschappij. Afval is
    een inelastisch goed waardoor de bedrijven in zekere zin zelf de
    prijs voor de verwerking kunnen bepalen. Het milieubeleid van de
    Nederlandse overheid heeft aan de ene kant geleid tot het
    opschroeven van de eisen die aan de verwerking van het afval werden
    gesteld en aan de andere kant heeft zij aangestuurd op een
    verregaande vorm van zelfregulering en privatisering zonder voor
    een adequaat controlesysteem te zorgen. Bepaalde condities in de
    afvalverwerkingsbranche hebben zich jarenlang redelijk ongestoord
    kunnen ontwikkelen waardoor een gelegenheidsstructuur is ontstaan
    die een voedingsbodem voor zware milieucriminaliteit vormt. Er zijn
    veel instanties bij betrokken die door de branche-organisaties en
    handige afvalverwerkers tegen elkaar worden uitgespeeld. In deze
    branche zijn bedrijven actief die een monopoliepositie in de
    afvalketen nastreven. Daarmee kan de prijs van afvalverwerking
    worden verhoogd en kunnen (overheids)controles worden
    bemoeilijkt.

    lees meer

    IX – De verzekeringsbranche – 3. VERZEKERINGSFRAUDE NADER GEANALYSEERD

    3. VERZEKERINGSFRAUDE NADER GEANALYSEERD

    Onder verzekeringsfraude wordt verstaan het verrichten van een
    handeling bij de totstandkoming en/of bij de uitvoering van een
    verzekeringsovereenkomst, die erop is gericht een uitkering te
    verwerven waarop geen recht bestaat, of zich een
    verzekeringsdekking te verschaffen onder vals voorwendsel.
    Verzekeringsfraude kan worden gepleegd door de direct bij de
    uitvoering van de verzekeringsovereenkomst betrokkenen, of door
    intermediairen (tussenpersonen, assuradeuren en expertisebureaus)
    of gevolmachtigden. In het eerste geval is sprake van
    externe fraude, in het tweede geval van interne
    fraude ( Westerman, 1992, p.103). Naast dit onderscheid kan
    verzekeringsfraude worden getypeerd op basis van vier criteria: (1)
    het tijdstip waarop fraude wordt gepleegd, (2) de aard van de
    fraude, en (3) het type fraudeurs dat de fraude pleegt (Westerman,
    1994) en (4) de soort verzekering waarom het gaat. Fraude kan in de
    eerste plaats betrekking hebben op het tijdstip in de
    afwikkeling van de overeenkomst tussen verzekeraar en
    verzekeringnemer. Er kan gefraudeerd worden ten tijde van het
    sluiten van de overeenkomst, tijdens de aangifte van het
    schadevoorval en tijdens het claimen van een schadevergoeding.
    Gedacht kan worden aan het frauderen met de provisie (door een
    verzekeringsagent), met het geven van een verkeerde voorstelling
    van zaken met betrekking tot de verzekering (maatschappij) en door
    het onderdrukken of vervalsen van informatie die relevant is voor
    de beoordeling van de polisaanvraag (verzekeringnemer). Bovendien
    kan er worden gefraudeerd met de omvang en hoogte van de geleden
    schade, er kan opzettelijk schade worden geleden om voor vergoeding
    in aanmerking te komen of een schadeclaim kan worden voorgewend
    (Wittkmper, 1990, p. 24).

    lees meer

    IX – De illegale handel in nucleair materiaal – LITERATUUR

    LITERATUUR

    H. Abadinsky, Organized Crime, Nelson-Hall, Chicago,
    19913. CBO, Landelijke inventarisatie criminele
    groeperingen 1995
    , CRI, Zoetermeer, 1995 CRI, Risico analyse
    afvalmarkt
    , CRI, Zoetermeer, 1992.

    lees meer

    Ambstedig proces-verbaal J.C.J.G. Barkman-Kuitert naaraanleiding van vragen van de commissie (1/28)

    115

    Ambstedig proces-verbaal J.C.J.G. Barkman-Kuitert naaraanleiding van vragen van de commissie (17/28)

    131

    Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

    Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
    1 februari 1996
    De Enqutecommissie Opsporingsmethoden biedt u hierbij het verslag
    aan van het onderzoek dat zij op grond van de haar op 22 november
    1994 gegeven opdracht heeft ingesteld. De voorzitter van de
    commissie,

    M. van Traa
    De griffier van de commissie,
    N. J. P. Coenen

    lees meer

    Eindrapport – 1.1 Voorgeschiedenis en instelling

    HOOFDSTUK 1 INLEIDING

    1.1 Voorgeschiedenis en instelling

    1.1.1 Instelling commissie

    Aan het einde van het kamerdebat van 7 april 1994 over de
    opheffing van het interregionaal rechercheteam ( IRT)
    Noord-Holland/Utrecht nam de Kamer de motie Dijkstal c.s. aan.
    Noot Deze motie bracht de wens tot uitdrukking om een
    parlementair onderzoek in te stellen naar de opsporingsmethoden die
    in Nederland gebruikt worden en de controle erop. Hier ligt het
    begin van het werk van de parlementaire enqute opsporingsmethoden.
    Het was duidelijk dat de Kamer, tegen de achtergrond van de
    IRT-affaire, beter genformeerd wilde zijn over dit onderwerp.

    lees meer

    Eindrapport – 3.11 Totaal aantal containers en kilo’s

    3.11 Totaal aantal containers en kilo’s

    Het is duidelijk dat grote hoeveelheden verdovende middelen met
    medeweten en onder regie van politie en justitie op de markt
    verdwenen zijn. Een dag voor het begin van de openbare verhoren van
    de commissie, op 5 september 1995, sprak de minister van Justitie
    in de Kamer van 100 tot 400 ton softdrugs die waren doorgeleverd.
    Hoeveel daarvan op de markt was gekomen was nog onderwerp van
    onderzoek.

    lees meer

    Eindrapport – 4.6 Beoordeling

    4.6 Beoordeling

    De commissie heeft geconstateerd dat verschillende
    observatiemethoden geen uitdrukkelijke wettelijke basis hebben.
    Dwangmiddelen als het tappen van gegevensverkeer, het onderzoek in
    geautomatiseerde werken en de postvang zijn wel in de wet geregeld.
    Gelet op de nauwkeurige wettelijke normering van bepaalde
    dwangmiddelen en het ontbreken van normering van andere
    opsporingsmethoden is het beeld onevenwichtig. Voor het gebruik van
    bepaalde niet wettelijk geregelde opsporingsmethoden is in de
    rechtspraak een aanzet tot nadere normering gegeven. De
    jurisprudentie heeft voorwaarden gesteld aan het gebruik van de
    verschillende observatiemethoden. Noot In een enkel
    geval, zoals het inkijken, bestaat een interne richtlijn die als
    juridische basis wordt gehanteerd voor de inzet van de
    observatiemethode.

    lees meer

    << oudere artikelen  nieuwere artikelen >>